Over overdag dag 19 kunnen we kort zijn: REGEN.

Het moet gezegd: een dag zonder hoogtepunten, indrukwekkende architectuur, adembenemende vergezichten, overweldigende natuur, o.i.d. Het weer was ook grijs, bewolkt, één keer een beetje motregen, 15 graden. Saai.

Na het voortreffelijke ontbijt, zijn we, na wat geschaak met auto’s op de krappe parkeerplaats, rond 09.30 vertrokken uit Rīga. Route via de E77 en de A1, 309 km, planning 3u32m. Het landschap in Letland is saai, na het passeren van de grens vinden wij dat het landschap wat mooier wordt. In Litouwen meer bossen, iets glooiender, iets meer huizen, iets meer koeien. We stoppen even voor koffie in een soort wegrestaurant nabij Stripeikiai. Saai, lekkere koffie. We rijden met een boog om Šiauliai, de derde stad van Litouwen, en we hebben niet het idee dat we wat missen. In de aanloop van Klaipeda iets meer verkeer, tot dan toe rustig en saai. Het hotel waar we hebben geboekt is een opvallend gebouw: we bivakkeren op de 16e etage van een skyscraper en hebben een (minder saai, best wel fraai) uitzicht over een gedeelte van de haven

Vandaag verdere verkentocht van Rīga. We gaan na het ontbijt direct op stap. Eerste stop is bij de Brīvības piemineklis, het Vrijheidsmonument, herdenking van de Letse onafhankelijkheidsstrijd van 1918-1920.

Vroeg op, bewolkt, ontbijt in nog rustige ontbijtzaal, spullen pakken, auto ophalen, inpakken, op weg. We krijgen al flink behendigheid in het hotelleven, pakken en verplaatsen.

Tallin is vroeg op de zondagochtend drukker dan we dachten, winkels al open (09.00 uur) en veel schoonmaak en schoonmakers op straat. We rijden via de E67 van Tallinn naar Rīga. Tussenstop in Pärnu: cappuccino.

Het weer valt een klein beetje tegen. Overdekt met motregen, geen straaltje zon. Geen getreur, na een goede nachtrust en verkwikkend ontbijt hebben we een doordacht plan voor deze dag opgesteld. We gaan op stap met als eerste doel het Okupatsioonide muuseum. We lopen langs onze geparkeerde auto die moederziel alleen op een zeer grote parkeerplaats staat en zien nu pas dat het bewaakte gedeelte van de parkeergelegenheid iets verder ligt, namelijk daar waar wél auto’s geparkeerd staan en er in een fraai observatie hokje een Russische Est over de goederen waakt. We hebben de auto dus eerst maar even verplaatst..

Eerste foto betreft het Vabadussõja võidusammas kolom (alleen al deze naam verdient natuurlijk een monument) in 2009 geopend en een symbool voor de Estste Onafhankelijkheid Oorlog van 1918-1920.

Na het ontbijt genoeg ruimte om Helsinki af te sluiten en kort voor te bereiden op Tallinn. De gidsen, Tripadvisor, waar te parkeren, afstand van haven naar hotel, etc. doorgenomen. Het vertrek uit de parkeergarage (smal en klein) verloopt prima, volgens google is de rit naar de ferryterminal slechts 11 minuten. Die heeft echter niet al te veel rekening gehouden met het verkeer: we doen er 40 minuten over. Druk op straat.. Gelukkig hebben we reserve tijd ingepland en zijn we keurig op tijd voor het inschepen aan boord van het ms Viking XPRS. We worden al een klein beetje routine-ferry-passagiers: auto op dek 5 , snel door naar dek 7 op achterschip om van het uitzicht te genieten. We zien de laatste auto’s en vrachtwagens aan boord gaan

Na het ontbijt op stap. Het moet gezegd: in alle hotels die we tot nu toe hebben mogen bezoeken is het ontbijt steeds een feest. Van veel cereals met soorten yoghurt, verse brood(jes), tot vruchtensappen, vis, groenten en eieren in alle vormen, het kan niet op.

We wandelen naar het schiereiland Katajanokka, ongeveer 8 bmw kilometer en 3 PP kilometer van ons hotel. Moeten een beetje terugkomen op de 1e indrukken van gisteren: er zijn wel degelijk veel fraaie gebouwen in Helsinki. We hebben nu gewoon wat beter gekeken.

We starten de dag met een wandeling door Turku. De uitstraling van Turku is er toch meer een van droef, jammer, saai, vierkant, weinig dynamisch, somber en pff. Het is wel lekker weer, de mensen de we spreken zijn vriendelijk, maar er ontbreekt iets. Saaie gebouwen, weliswaar degelijk, maar onopvallend. Afijn, alhoewel onze gemoedstoestand en ons vooroordeel (Turku? Wat kan dat nou zijn..) meespeelt, mag duidelijk zijn voor de geïnteresseerde lezer een bezoek aan Turku niet direct in de top tien van “Things To-Do” behoeft te worden geplaatst..

Wekker op 04.45, kort ochtendritueel, uitchecken en op naar de ondergrondse garage. Deur valt achter ons dicht. De garagedeur gaat niet open... Klem. Irritatie. Terug naar hotellobby is afgesloten, via klein deurtje en 2 volgende hekken (waar we een sleutel van hebben) wandel (ren) ik weer naar de lobby. De hotelmedewerker is vriendelijk en gaat mee naar de garage. Krijgt de deur ook niet open en zegt: “ik ga even de techneut bellen en ben zo terug”. Daar staan we dan. Ruim op tijd, keurig gepakt voor een gesloten garagedeur.. Plannen maken voor nog een dag Stockholm en de ferry een dag verschuiven. Gelukkig komt de hotelheld al na 5 minuten (lang) terug en middels een geweldige schop en klap aan de andere kant van deze deur blijkt deze dan toch open te gaan. Wij blij, op weg. De tweede garage deur gaat vlot open. Dan de laatste deur: paneel geeft aan: “door open”, we deponeren de sleutel in het daarvoor bestemde bakje…. Door blijft dicht. Herhaling. Ik ren met gezwinde spoed (via een klein deurtje) weer naar de hotellobby en onze deuren-openmaak-topper gaat mee terug. Met een nieuwe sleutel wil de laatste deur nu wél open. Van buitenaf.. Gelukkig is de uitgang nu versperd door de toegesnelde techneut met vrachtwagen, maar die wordt door onze lobby-engel resoluut naar een andere plek gestuurd.

We arriveren om 05.48 op de ferry incheck lane (zijn daar niet eens de laatsten), maar ons beider “we willen ruim op tijd zijn gevoel” is gedeukt. Moraal: drie deuren voor een indoorparking is te veel en gooi sleutels nooit te snel in een bakje..