Frankrijk ma 5 sep, Saint-Romain-en-Viennois

De nachtrust licht verstoord door de Amerikaanse koelkast. De ijsblokjesmaker blijft ijsblokjes maken, terwijl het reservoir vol is. De mechanische handel die moet aangeven dat we genoeg ijs hebben functioneert niet goed, de blokjes bulken nu uit de bak, direct de vriesruimte in, met flink gekletter. Bak leeg gemaakt en weer naar bed, een irritante mug heeft nog voor wat ergernis gezorgd, maar we slapen tot 08.00 uur.

Ontbijt met ham, rillettes de porc, Comté kaas en koffie. De zon schijnt.

We maken het plan op voor vandaag: een rondrit en wandeling over de Mont Ventoux (hier slechts 16 km vandaan) en dan wat boodschappen en in de latere middag gewoon zwemmen en lezen: niks geen wandelexpedities, mountainbiken, survival tochten, nee, gewoon relaxen.

 Om 10.00 uur gaan we op weg.

Fraaie route even snel uitgezet door P. die ons via de D 938 en na Malaucène de D19 (en na Bédoin de D974) eerst zuid langs van de Ventoux voert om daarna de minder steile zijde van deze Col van oost naar west te nemen. Het is erg druk met fietsers, veel race fietsen, veel mountainbikes en een paar elektrisch. Weinig auto's en motoren.

We rijden in gematigd tempo met respect voor de cyclisten. Een aantal van deze fietsers lijkt niet het gestel of de conditie te hebben om deze Berg te beslechten. We zien een gedegen aantal buikjes die in een laag tempo, soms al slingerend, met een verzet dat wel heel erg veel omwentelingen vergt, stoempen en zweten. P. geeft bij elk groepje of clubje aan “Ah gossie”, dat is Zeeuws voor dat ze eigenlijk niet helemaal goed zijn en dat het medelijden opwekt. Ikzelf heb geen medelijden, ik ga er vanuit dat het de hobby of sport van deze mensen is, die vrijwillig voor deze marteling hebben gekozen. Ik blijf overigens zeer beleefd en voorzichtig chauffeuren en manoeuvreren rond deze pedaleurs, al was het maar om de blikken die aangeven “deze weg is van ons, wat doe jij hier met een auto” te vermijden. Het is druk op de top. Veel elkaar op de schouders slaande wielrenners, wat verdwaalde motoren en een enkele auto. We nemen foto’s, het is lekker fris buiten!

We vervolgen onze route via dezelfde D974, terug naar Malaucène. We stoppen voor koffie en een lichte lunch en belanden op het terras van de Brasserie Le Chez Soi, één van de vele terrassen in dit, naar blijkt, zeer toeristische dorp. Onder het genot van café au lait en een Salade Niçoise (Salade Chevre) komen we tot een tweetal conclusies. 1. De dressing van de salades is perfect en is wat wij een “échte Franse dressing” noemen. Fris, beetje zuur maar niet te, net voldoende olijfolie, goede smaak. 2. Onze waardering voor álle zich de berg op werkende fietsers krijgt hier een knauw. Dit laatste vergt uiteraard wat toelichting. Het terras is bezaaid met fietsers van alle geledingen. Volledig in gekleurde, met reclame volgeplakte shirts, veel gekleurde (spiegelende) brillen, de befaamde schoentjes waar je niet op kunt lopen, broeken waar niet alleen het zeemleren hulpstuk duidelijk waarneembaar is, helmpjes en veel herrie. Het parkeren van de fietsen lijkt op het stallen van ski’s in een wintersportoord. Naast ons 5 Belgen aan twee tafels die vol furore vertellen dat ze vrijdag die Ventoux wel even gaan doen, maar vandaag rustig aan deden (dat moet ook wel want om 12.10 uur werd de derde ronde Duveltjes verorberd). Vorig jaar zouden “ze h’m ook doen”, maar “daer was niks van gekoome”. Veel fietsers dus die de omgeving van de Ventoux gebruiken om een minuscuul rondje in de buurt te doen, om daarna neer te vallen op een terras om de gedane inspanningen op te hemelen. Een Bob den Uijl (Het reizen vereist sterke zenuwen (2004)) tafereel! De ware aard van de wielrenner was voor ons nooit helemaal duidelijk, maar ons beeld heeft een knauw gekregen.

Wij, niet wielrenners, gaan naar de auto en vervolgen onze weg. We rijden naar het Noordoosten via de D242 naar Les Gorges du Toulourenc. Wat een schitterende omgeving, hier op de grens van de Vaucluse en de Drȏme.

We maken ons rondje af via de D46 weer richting vakantiehuis. Nog even wat inkopen doen bij de Intermarché. Erg rustig. Om 14.30 zijn we terug in ons Paradijs en kan het middag programma beginnen: lekker niksen, lezen en zwemmen. Wat een weelde.

In de namiddag en avond wordt het relax programma gewoon doorgezet. We hebben boodschappen gedaan voor Pitabroodjes met Kip, het wordt Stokbrood met Kip en heerlijke verse sla en meloen. Goed. ’s Avonds kijk ik voor het eerst hier op de Satelliet TV. Veel Franse praatprogramma en ik wissel tussen Volleybal (heren Frankrijk – Japan) en een Jason Bourne film met “C'est facile, elle se tient juste à côté de toi” (It's easy, she's standing right next to you).

In de slaapkamer een ventilator geïnstalleerd met het idee dat dit zeker de mug (muggen) die ons gisternacht te pakken heeft (hebben) genomen wel zal afschrikken. Gaan we ervaren!!

Wellicht ooit wielrenexpert Dirk