Frankrijk / Spanje 23 jul 2017, San Sebastian

door DJB
•
23 jul, 2017
•

Flink wat herrie van het verkeer, frisse airco, iets te hard bed (naar Kuperus maatstaf..) 1e nacht, zorgen voor een wat vaker dan gebruikelijk onderbroken, maar gelukkig geen onrustige nacht: Hotel-wen-1e nacht.

We ontbijten om 09.00 in de op -1 gelegen eetzaal. Helaas geen buitenlucht of ramen, maar het goed verzorgde eten maakt veel goed. Vers sap (zuma de naranja), verse koffie (cortado), yoghurt, muesli, brood, veel beleg, fruit, eitjes en meer verwennen ons. De plannen voor deze dag worden bij het 2ekopje koffie doorgenomen : we gaan San Sebastian verder ontdekken.

Om 10.30 op pad, we wandelen langs de fraaie huizen in de Kristina Infantren Kalea en via de Satrustegi Hiribidea naar de funiculaire die ons naar de top van de Monte Igueldo brengt.

*Fraaie huizen in dit chique wijkje: deze moet van Juan Carlos zijn*

Op de top storten alle toeristen zich direct naar het eerst uitzichtpunt: gewapend met camera’s, maar meer nog gebruik makend van de mobiele telefoon worden er direct veel foto’s geschoten. Het uitzicht is werkelijk fraai. Aan de westzijde een goed overzicht van de baai van Sebastian en aan de noord- en oostzijde lonkt de Golf van Biskaje. Op de top is er verder een soort “It’s a Small World after All” waterbaan, de small small variant. Zeker leuk voor kinderen, je kan genieten van het bootje en een beetje poekelen, maar hier meer in trek bij volwassenen die zelf en zich laten fotograferen. MP en ik hebben, bij verwacht aan de grond lopen (de bootjes zijn echt erg klein en de waterdiepte is minimaal) deze vrolijke nautische uitspatting moeten overslaan.

*De jury en een fotograaf bij de Small World attractie.*

Het uitzicht is werkelijk fraai: kijk maar:

Na een verdere korte wandeltocht over de top van deze Monte Iguelda, waar we ons verbazen over het hier geplaatste pretparkje/kermis/attractie-iets (botsauto’s [jaren 50 modellen] en schiettent, touwtrekken en gokautomaten, trampoline en een show met roofvogels en immense uilen: de verwarring is compleet; weinig van plezier kraaiende kinderen, meer gelaten ouderen die verbaasd wandelen) eindigen we ons summit bezoek uiteraard met koffie en aqua con gas.

Downhill met de funiculaire en op naar het oude centrum, volgende doel is het kleine haventje en een korte blik op het Aquarium. We wandelen langs het zeer druk bezette strand van de baai van San Sebastian. Veel badgasten, zonaanbidders en de gebruikelijke taferelen van slecht volleybal en tennis met pluumballen.

We wandelen verder naar het oosten over de brug van de monding van de Urumea rivier. Snel opkomend water. De zoektocht naar een geschikt restaurant zijn we iets te laat ingezet. Hier in dit stadsdeel, iets moderner, zijn wel restaurants en pintxo/tapas barretjes, maar de bezettingsgraad is hoog: op straat staan, 2 uur wachten voor een plekje is hier gebruikelijk. We besluiten weer terug te wandelen naar het oude centrum.

Gelukkig treffen we aan het Constitución Plaza een fraai terras met een paar plekjes. We eten salade en broodjes en inktvis. Nog even geen wijn, gewoon een biertje en water!

In de namiddag wandelen we verder naar via de Kaiko Pasealekula, en we genieten van het haventafereel en de vele visrestaurantjes. Het Aquarium laten we voor wat het is en we lopen naar de noordelijke punt van de Pasealuka Berria. Het water van de zee slaat machtig tegen de rotsen en steile wanden. Levert een aangenaam klimaat: zon met een verfrissend windje, een geweldig uitzicht: de zee en wat stoeiende zeilboten en een tevreden vakantiegevoel.

Op een bankje genietend besluiten de meisjes dat het tijd is voor een echte wandeling met veel verticale verplaatsing. Ze gaan de Mokata Gastuela, gelegen op de top van de nabij gelegen berg Urgull. Volgens Google maps een trip van ongeveer 20 minuten, het te overwinnen hoogteverschil is rond de 350 meter. MP en ik blijven verstandig op zeeniveau en geven aanwijzingen aan de lokale vissers (vooral de tip van MP hoe het aas aan de haakjes te bevestigen valt in goede aarde..) en blijven vooral genieten van zee en langslopende toeristen.

Na een half uur vatten we de terugweg richting centrum aan: het wordt tenslotte tijd voor terras met drankje. Dat lukt ons en de wandelmeisjes schuiven na 40 minuten aan. De bergbeklimming heeft zijn werk gedaan: er moet flink water worden gedronken, verhitte wangen. Dat een tocht van zeg 25 minuten een uur heeft geduurd wordt afgedaan met: allemaal zijweggetjes en foutieve bebording. Onze meewarige blikken zorgen voor nog meer uitleg over foute aanwijzingen en verkeerde structuur van de wandelpaden.

We besluiten niet in ene nabij visrestaurant te eten (de vis wordt duur betaald: een gebakken visje is al gauw 50 euro..) , maar ons wederom te storten op de heerlijke tapas en hapjes. We belanden in een fraaie zaak waar we beginnen met heerlijke Verdejo en veel oesters! Erg lekker. Dan veel hapjes en lekkers waar al opvalt dat er geen eenheidskoek regel geldt in San Sabastian. De hand van kok en keuken is duidlelijk verschillend. Sommige zijn “lekkerder dan gister”, andere minder. Genieten.

We eindigen de avond wederom met koffie, 43 en een klein glaasje wit op het ons bekende terras een de Esterlines Kalea. Het drukke stadsleven stopt wel eerder dan gisteren, het terras wordt al opgeruimd en er zijn beduidend minder gasten.

Moe, rozig en voldaan nemen de we de taxi (een Skoda Superb is echt ruim!) naar ons hotel en zijn rond 2230 binnen. Fijne dag!

San Sebastian genieter Dirk.