We genieten na een heerlijke en stille en rustige nacht van een geweldig ontbijt. Werkelijk alles wat we kunnen bedenken is beschikbaar. Skyr, Griekse yoghurt, allerlei zaden, vers fruit, vers brood, veel beleg, omelet, eieren, groenten, ga maar door. Een perfecte B&B. Eerste doel na dit genieten is de Goðafoss waterval. Niet meer dan een 30 minuten rijden, we arriveren er al om 0920. Mooie waterval, weinig toeristen (wij en nog twee auto’s). Koud.
We vervolgen onze weg over weg 1 naar Akureyri.
Het is helder, de weg is redelijk tot goed (alhoewel we nog niet geheel aan het IJslandse patroon zijn gewend). De weg is de hoofdweg van dit land in het Noorden. Toch is er minder verkeer dan in Noordoost Groningen op een rustige dag. Tweebaans, drie keer per uur een tegenligger is wel de max. Als we aan de oever van het Eyjafjörður fjord zijn beland en we weer onder de indruk zijn van de overweldigende natuur is het nogmaals tijd voor een foto. Even stoppen in de buurt van Svalbarðseyri. De afrit naar het daar gesitueerde hotel ziet er goed uit, maar is steiler dan gedacht. C vd K stuurt de Peus fraai richting hotel, we maken foto’s en dan “effe” terug naar de weg. Slippende banden. Draaien en proberen: slippende banden. Geen paniek: even de sneeuwkettingen omleggen en dan is dit euvel verholpen. Het gaat maar om 30 meter op een hellinkje van 12 graden. De door C vd K aangeschafte sneeuwkettingen zijn volgens de You Tube instructie film in 30 seconden te monteren door een ongeschoolde huisvrouw. Op twee banden. Dat valt tegen. Zelfs na het lezen van de, in het sneeuwketting koffertje bijgevoegde handleiding (IKEA stijl), blijven er stukjes ketting en rode en blauwe sluitingen over en past de eenvoudige koppeling niet en heeft de automatische spandraad (drive en open) een eigen leven. Duurt 27 minuten voor er één ketting vast zit. Daarmee wordt de auto gelukkig in 35 seconden terug op de doorgaande weg (1) geplaatst (spinning wheels) en kunnen we, een ervaring rijker, verder met ons reisavontuur. (sneeuwkettingen passen na gebruik absoluut niet meer in het bijgeleverde koffertje)
Door naar Akureyri: is een stad in het noorden van IJsland. Het is naar inwonertal de vierde stad van het land (18.235 inwoners in 2016), maar het is de enige grotere stad buiten de regio Reykjavik. Akureyri ligt aan de Eyjafjörður, wat "eilandfjord" betekent: in dit fjord ligt het eiland Hrísey. Akureyri wordt ook weleens de "hoofdstad van het noorden" genoemd (höfuðborg norðurlands).
We starten te Akureyri in cafe Bláa Kannen met koffie en gebak.
We zien veel verklede kinderen, soms met en soms zonder begeleiding, wandelen door het centrum en in de diverse winkels liedjes zingen teneinde snoep te vergaren. Een soort Sint Maarten op Aswoensdag. Fraai om te zien:
Volgende actie is een kerkbezoek en wel de Akureyrarkirkja.
Deze kerk blijkt gesloten, maar omdat we gewoon bij de achterdeur aankloppen en daar toch wat mensen aanwezig zijn, mogen we nog even naar binnen: lekker warm, modern, er wordt les gegeven op het orgel.
We wandelen nog een stukje door het centrum en besluiten tot een lichte lunch in Café Berlin. We kiezen de kleinste onderdelen van het menu: toast met ham/kaas, toast met kip, toast met ei en bacon. Toast is hier een halfgesneden wit… mega dikke boterham!
Dan op weg naar onze overnachtingsplaats: de Microbar B&B in Sauðárkrókur. Eveneens over de weg 1, volgens Google Maps 121 km en normaal gesproken in 1 uur en 31 minuten te doen. Hier ondergaan we de snelle veranderingen van het weer in IJsland! Het wordt een helletocht. Aanvankelijk een redelijke weg met een klein aantal slippery spots en wat verdwaalde sneeuw. We genieten nog van de omgeving. Gaandeweg wordt het zicht wat minder, we zijn nog enthousiast over de blowing snow (waarom ze daar voor waarschuwen leek toch echt overdreven). Snelheid terug naar 50 km per uur. Safety first. Het is alsof we in de fuik rijden. Het zicht wordt steeds minder, eerst is er dwars nog veel te zien, maar de ramen beginnen ook al onder te sneeuwen. We eindigen in BZO fase D (voor de niet luchtvaart kenners Beperkt Zicht Operaties zijn op Schiphol ingedeeld in fase A t/m fase D, waarbij D betekent dat je geen reet meer ziet…).
We rijden met 10 km/u voorzichtig verder, uitsluitend navigerend op de naast de weg geplaatste gele paaltjes. Beroerd zicht. Omkeren heeft geen zin. We ontmoeten af en toe een tegenligger, die net als wij over de weg kruipt. Net als we bijna bij zicht 0 zijn knapt het (langzaam) op en zien we na 10 minuten weer gewoon asfalt en wegmarkeringen. De GSM krijgt ook weer verbinding (zal je altijd zien dat er in het slechte gedeelte geen bereik is). Daar zien we ook op Road.is dat onze weg goed roodgekleurd is aangegeven en is gesloten..
De laatste 20 km naar Sauðárkrókur verlopen rustig en met opluchting.
We arriveren rond 16.30 bij onze B&B, de eigenaresse heeft al aangegeven dat de sleutel in de brievenbus is geplaatst, we kunnen gewoon naar binnen. Spullen naar de kamers en een korte wandeling.
We eten ’s avonds aan de overkant van de straat in het lokale restaurant. Zalm en biefstuk en spareribs en groot toetje. Beetje te veel.. Een afzakkertje in de naast onze B&B gelegen bar en rond 2100 terug in ons verblijf. Vroeg slapen, want misschien is het Noorderlicht rond 04.00 te zien (info van de app en de eigenaresse van de bar naast ons). (C vd K zet de wekker).
Beetje meer IJsland’s weer ervaring opgedane Dirk
