Japan 2024, vr 18 okt, Kanazawa – Kyoto

We raken steeds meer gewend aan ons reizen in Japan. Het ochtendgebeuren op deze reisdag verloopt vlot en bijna geroutineerd. We bekijken zelfs na het uit de lift stappen op weg naar ontbijt of we eerst de koffers inleveren bij de receptie voor transport of eerst ontbijten, afhankelijk van de drukte bij de receptie.

Vandaag is het rustig bij de receptie dus vlot de koffers ingeleverd (wel weer eerst meten, de optelsom van lengte, breedte en diepte van de koffer bepaalt de prijs: bij ons gemiddeld 18,00 € per koffer).

De scrambled eggs zijn vers en lekker, het ontbijt is uitgebreid.

We hebben besloten met de taxi naar het station te gaan. Metro is mogelijk, maar we zijn een beetje lui, houden van gemak en de taxi is niet duur.. Zeg maar gemak..
De medewerkster van de receptie haalt een taxi voor ons (er blijkt een standplaats net om de hoek van het hotel). Ze rent terug en als we in de taxi hebben plaatsgenomen staat deze mevrouw, samen met de aangesnelde parkeerwacht ons uit te zwaaien en wordt er gebogen. Japanse beleefdheid of cultuur of gewoonte: we voelen ons vereerd en als koninkjes behandeld.

De rit duurt slecht 15 minuten, we vervolgen onze routines door op het station eerst het goede vertrekperron te lokaliseren om daarna neer te strijken voor koffie..

Heerlijke cappuccino aan de andere kant van het station. De tijdsindeling is steeds ruim, we hebben nog tijd om even naar wat winkeltjes te kijken, maar dan op naar de trein.

We zijn om 10.30 uur op perron 14 voor de Shinkansen naar Tsuruga. Er zijn 6 tussenstops en we vertrekken om 11.05 uur.

De uitdaging van vandaag is de overstap op Tsuruga station naar de vervolg trein richting Kyoto. De overstaptijd is maar 12 minuten: volgens K. en de baliemedewerker in Kanazawa geen probleem (weet je nog: de Pipi’s), maar P. en T en ik zijn nog niet helemaal bekend met de Tsuruga station situatie, maar weten al wel dat het diverse etages en heel veel perrons herbergt. Gelukkig biedt You Tube hier lucht. Een uitgebreide video waarin wordt aangegeven hoe te lopen, welke roltrap te nemen en hoe de wagons genummerd zijn op het vertrek perron. 

De spanning stijgt.

De overstap gaat goed! Het is druk, dat maakt het overzicht altijd wat lastiger, maar wat blijkt: veel mensen van onze trein stappen met dezelfde intentie over en zijn ook op weg naar de Kyoto trein… Meelopen dus maar. Veel toeristen die grote koffers meeslepen (ons koffer beleid is perfect), lekker voordringen en douwen bij de 2 roltrappen: De Japanse beleefdheid brokkelt snel af..

We vinden vlot onze wagon 9 en de stoelen 3AB en 4AB. De trein heet Thunderbird 20 (er waren toch maar 4 Thunderbirds, met die grote groene Thunderbird 4 die ook onder water kan..) en deze vertrekt, hoe kan het anders, precies on schedule = 12.14 uur.

De rit naar Kyoto neemt niet meer dan 55 minuten in beslag.

Ook hier gaan we met de routine verder: eerst bij het JR kantoor de reis van overmorgen maar Hiroshima reserveren: dat geboekte plaatsen is erg prettig. Nog meer routine: K. en P. doen zaken bij de balie en reserveer beambten, T. en ik wachten, gezellig kletsend op een bankje en passen op de rugzakken (wat hier in Japan absolute onzin is: iedereen zet zijn tas, koffer, rugzak gewoon ergens neer en niemand haalt het in zijn hoofd om die te jatten of er zelfs maar naar te kijken..)

De voorbereidingen (en Google Maps) werpen zijn vruchten af: ook de metro trip van station naar hotel gaat routineus. Van het JR loket twee etages met de roltrap naar beneden en gevonden: de Karasuma line naar Marutamachi Station. Suica card instap routine.

Bij uitgang 4 (ook van te voren uitgezocht via Maps) 3 trappen op (helaas geen roltrap uitgang) en direct links vinden we de ingang van het hotel.

We hadden bedacht een restaurant in de buurt zoeken voor de lunch, de kamers zijn nog niet beschikbaar, maar in de lounge is ook een restaurant, dat is gemakkelijk. We eten een overheerlijke clubsandwich, wat broodjes, en cola, mangosap en jus d’orange.

Na de lunch inchecken, paspoort inlever routine, en we krijgen kamer 417 toegewezen, Schoon, fraai uitzicht maar… geen bureau of iets waar ik prettig kan typen en dat maakt het wel een beetje ongemakkelijk. P. en ik doen nog een poging bij de receptie voor andere kamer of upgrade, maar aangezien we hier 5 dagen verblijven en het hotel druk bezet is, blijkt dat niet mogelijk. Afijn, de kamer is fris en schoon en verder van alle gemakken voorzien, dan maar typen aan het kleine tafeltje..

De routine van laptop aansluiten verloopt slecht. Ik ben wel een uur aan het kutten met de internet verbinding, want je moet inloggen met hotelsite, die maar niet wil komen. P. ziet mijn stemming dalen en stelt geen vragen. Uiteindelijk lukt het verbinding te maken. Wat kan een mens toch afhankelijk zijn van een lekkere internetverbinding..

We verlaten om 17.00 uur het hotel en lopen naar het nabij gelegen park, alleen maar even om de weg te verkennen, en een frisse neus te halen. Het is warm en klef, ik heb eigenlijk geen zin om te wandelen… Toch maar een klein stukje. Daarna op zoek naar een glaasje wit en een biertje, maar dat is hetzelfde als mijn vriend L. die altijd zin heeft in een gerecht met tonijn en als dat er dan niet is volhardend blijft aangeven: ik heb zin in tonijn. Ook nadat 2 a 3 keer is aangegeven dat er geen tonijn op het menu staat.. Er zijn geen koffietentjes of een barretje of terras (die hebben op onze reis niet gezien), kansloze zoektocht.

Afijn, na diverse detours belanden we bij een ramen/noodle zaakje vlak bij het hotel. We bestellen 3 biertjes (er is geen wijn) en de eigenaar is teleurgesteld dat we niet komen eten. De tafels plakken. Ik drink het meeste bier..

We vertrekken na 20 minuten, op zoek naar een plekje om te eten. Google Maps geeft veel mogelijkheden maar het ziet er niet uit, of is gesloten, of alles is gereserveerd, of we moeten op de grond zitten (soms wel met kuil), maar daar heb ik nu geen zin in. Terug naar hotel want K. moet opeens naar het toilet en dat is dringend en dwingend. We vragen bij de receptie een nabijgelegen simpele eetgelegenheid, maar de ene is volgeboekt en de andere is niks. Als laatste redmiddel een restaurant aan de overzijde van de kruising voor ons hotel. Er is plek. We eten varkensvlees (gepaneerd) en grote garnalen (gepaneerd) met rijst en frutsels. Biertje en cola erbij en beetje sake voor K. Geen hoofdprijs, maar goed te doen. We zijn blij even te eten en wat rust.

Na afloop naar het hotel (nu maar 2 min lopen) en vroeg naar de kamers. Dat wordt een boerennacht, het is pas 20.15 uur als ik routineus het dagverslag in steno typ. We hebben morgen voor het ontbijt om 08.45 uur afgesproken.

Goed verlopen reisdag.

Veel genoemd deze dag = routine, maar dat betreft alleen de reis, steeds brengt Japan verrassingen en voor ons nieuwe zaken aan het licht.

Reisgenieter Dirk