Gisteravond zijn we aangekomen in Lautoka op Vitu Levu, Fiji. Hevig slingerend richting loodsstation, waar de loods, vanwege het slechte weer, deze keer werd opgepikt ná het passeren van Navula Passage (google maps). Met behulp van lichtenlijn (voor verkeersleiders: een soort zee-ILS, op zicht en zonder glidepath) fraai naar “binnen” genavigeerd door de kapitein. Vakwerk (de kapitein vaart al 4 jaar op deze route: routinier). De loods begeleidde ons naar de Queens Wharf in Lautoka, een uurtje stomen.
Schitterend aanmeren: ik heb staan genieten hoe met behulp van een kleine sleepboot (bakboord achter) en een beetje boegschroef de Ninghai als een Toyota Yaris geparkeerd wordt. Dat loodsen heeft wel wat!
Nee, niet direct de wal op gespurt, maar een biertje genomen in mijn hut, de foto’s georganiseerd en niet al te laat gaan slapen. Zesenvijftig..
Een heerlijke boerennacht, na twee dagen slingeren een verademing. Na het ontbijt (mie met kleine extra stukjes kip en vers groen en koffie) de wal op. Samen met de kapitein en in zijn kielzog de messman! De kapitein heeft aangeboden me naar zijn Vodafone winkel te begeleiden want ik ben op jacht naar een data-simcard voor de Blackberry zodat ik met mijn laptop kan internetten.zijn Lautoka is groen, stoffig (al weer even niet geregend) en wennen. En niet zo groot, of beter, klein. Nu liggen zeeschepen meestal niet direct in de villawijken en duurt het vaak erg lang voor je wat meer ziet dan containers en haventerrein (het ruikt hier in de haven overigens naar rietsuiker: fraaie fabriek hier in de buurt), maar de afstand van onze aanlegplaats naar het winkelcentrum van Lautoka is écht maar 25 minuten lopen (gelukkig). Veel mensen met afkomst uit India, naast (heb ik gegoogeld) de Melanesiërs. Geen blanken.
De genoemde Vodafone winkel heeft de simcard niet voorradig, maar ik word door een baliemedewerker meegenomen naar een andere winkel, twee straten verderop.
De kapitein en Messman blijven even wachten tot ik terug ben van de simcard aankoop. Als dat gelukt is (40 US dollar voor 2 TB data) zijn er inmiddels meer bemanningsleden aangeschoven. We worden nu vergezeld door de bootsman, de twee koks en een matroos. Dan gaat de voltallige groep, onder leiding van de kapitein naar de markt.
Op deze markt wordt gezocht naar verse groenten, vers fruit en wat peulvruchten (voor in die heerlijk soepen!).
De kapitein dealt en onderhandelt in Engels, maar ook in Internationale handen- en voetentaal en blijkt een geducht afdinger. De rest van de crew en ik (beetje) doen suggesties en geven aanwijzingen, maar de kapitein besluit gewoon wat er moet worden gekocht en waar. De chefkok krijgt wat geld, de bootman en de matroos mogen de spullen dragen en kapitein, Messman en ik vervolgen onze wandeling! Ik geniet met volle teugen. Alsof ik in een levende Jan Sanders afbeelding ben beland.
Gedrieën wandelen nog langs de “Village”, waar ik de genoemde villa’s had gedacht, maar het is een bioscoop met veel uithangende Bollywood film posters.. Dan terug naar boord, we hebben niet al te veel tijd, het schip gaat om 14.00 al weer vertrekken. We doen nog wat boodschappen in de lokale supermarkt, ik kijk naar de nu grote hoeveelheid mensen (ook hier is het op zaterdag drukker) en we zijn een klein half uurtje later weer aan boord.
Achter de Ninghai is alweer een cruise schip gemeerd, de Paul Gauguin. Mooi, wit, geen interesse..
Lautoka flitsbezoek in een notendop: ruikt naar suiker, groen, winkelcentrum, geen woningen gezien, oude auto’s, niet al te veel bedelaars, simcard (doet het nog niet..), Jan Sanders met De Kapitein op Jacht naar Voedsel..
Alsmaar genietende Dirk
