USA Roadtrip 2023, vr 01 sep, Morgan – Idaho Falls

Wat is een jetlag?Een jetlag is een verstoring van je normale slaap-waakritme en ontstaat wanneer je op reis gaat en daarbij verschillende tijdszones passeert.

We zijn om 20.45 lokale tijd gaan slapen en hebben het in bed liggen volgehouden tot 05.20. Onrustig geslapen, maar na een uurtje op 33 toeren ochtendrituelen vol goede moed aangeklopt om 07.00 uur bij de kamer van F+C. Ontbijtzoektocht en plannen voor deze dag maken!

Het ontbijt was klassiek: nep-ei-scramble, slap witbrood, gore worstjes, plakpindakaas en slappe koffie. Gelukkig ook wat vers fruit (banaan) en een soort van yoghurt. Plastic bestek. Tijdens het ontbijt komt de planning van deze dag rond. Naar hotel in Idaho Falls (rit van een kleine 3 uur), maar een tussen stop in Blackfoot (Idaho) voor bezoek aan T-mobile winkel, een koffie pauze en een bezoek aan een drietal bezienswaardigheden (waarover later meer). En een lunch. En dan rond 15.00 arriveren in het Best Western Driftwood hotel. Top planning.

De rit naar Blackfoot verloopt vlot en vlekkeloos. Niet al te veel verkeer, een flink aantal gedeeltes Interstate waar je 70 en soms wel 80 Mph mag rijden (voorheen was de snelheidslimiet vaak 55 Mph). We rijden op de Interstate 15 via Ogden, Brigham City, Tremonton en Pocatello naar Blackfoot. Heerlijk weer, helder zicht, prettige mastodont-auto die zelden boven de 1200 toeren komt.

De T-Mobile winkel is het eerste doel. F. heeft een soort minirouter aangeschaft, met een USA simcard, om ons reisgezelschap te voorzien van een perfect WiFi netwerk. Handig op deze roadtrip. Zoals gister al aangegeven waren er wat lichte haperingen: de in Nederland aangeschafte sim kaart was kaduuk. Niet getreurd: nieuw kaartje kopen. De T-mobile medewerker (where you guys from?) begreep het probleem en had zeker een nieuwe sim kaart voorradig. Dat “effe kaartje kopen” werd een bezoek van zeker een uur aan deze shop: de scanner van de winkel was een soort van defect… Afijn: missie geslaagd, we hebben nu een eigen WiFi voorziening!

Op een kleine 50 meter van de GSM winkel was de XII Stone Café de uitgekiende uitspatting voor een koffie en thee. Wel met de auto er naar toe, we zijn tenslotte in de USA en de parkeerplaatsen zijn immens, dus daar waar het kan: altijd voor de deur parkeren.. Het bedienend personeel sprak op een andere manier Amerikaans dan wij: verwarring bij hot or cold bleek een eerste drempel, het bestellen van 2 koffie en 2 thee is pas na veel wijzen en handgebaren gelukt. Afijn, koffie en thee bleken goed van smaak.

De volgende stap en culturele onderneming was het bezoek aan het in Blackfoot gevestigde Aardappelmuseum. Waarde lezer U leest het goed: aardappel museum… Idaho wordt ook wel de Potato State genoemd en Blackfoot is het episch centrum van deze knollen business. Met enige schroom  (normaal gaan bezoek aan Musea: Stedelijk, Rijks, Tate, Guggenheim, Hermitage, Louvre, British Museum, MET, etc. gepaard met een air van belangrijk en bijzonder en elitair en cultureel) : het Aardappel Museum

Toegang 6 dollar (voor senioren 5,50 $: mijn leeftijd levert hier een besparing).

De volgende foto’s geven een goede indruk van dit genoeglijke bezoek

Een lunch in het Potato Museum behoorde tot de mogelijkheden, maar de indringende frituur lucht, alsmede de noodzaak om 2 uur van te voren een Gepofte Aardappel te bestellen! (wie 2 uur in dit museum kan verblijven is een held) deed ons afzien van deze optie.

Niet getreurd het volgende doel was een soort Muffler man (in dit geval een Muffler Woman). Over dit fenomeen Muffler schrijf ik later meer..)

Door een kleine detour in de route werd de Yukon langs een weg gevoerd waar veel auto’s stonden geparkeerd, je niet harder dan 20 Mph mocht rijden en er veel volk op de been was Het bleek de Eastern Idaho State Fair. Nu stond state fair wel op diverse bucket-lists, maar wat het precies was/is bleek best wel moeilijk te definiëren (A state fair is an annual competitive and recreational gathering of a U.S. state's population, usually held in late summer or early fall. It is a larger version of a county fair, often including only exhibits or competitors that have won in their categories at the more-local county fairs.). Braderie is het meest gehoorde vertaal woord.

De auto in de berm, tussen de vele SUV geplaatst, en hop, naar de fair!

Ook hier geven een aantal foto’s de beste indruk van dit fenomeen.

Aansluitend na het slenteren, mensen kijken, verbazen en nog meer verbazen op de Braderie zijn we nog langs 2, door F. en P. voorbereidde, Things To See geweest. Een muurschildering en een jaren 50 reclame bord. Dit klinkt wat oneerbiedig: waarde lezer, zo is dat niet bedoeld. Het aantal culturele hoogtepunten in Idaho is ernstig beperkt zodat Tripadvisor en andere adviesbureaus overgaan naar wat minder exclusieve zaken. Toch wel heel erg leuk!!

Cultureel verzadigd en met moeie voeten van het slenteren op weg van Blackfoot naar Idaho Falls, we arriveren om 14.45  bij het Best Western Driftwood Hotel. Vlotte check-in, ruime kamers, motel stijl.

We hebben uitzicht op de Idaho Falls Idaho Temple, voor ingewijden ook wel de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Daar hebben we niet zoveel mee, een protserige Mormonen kerk. Geen bezoek gepland.

Wel even wat foto’s maken van de Idaho Falls in de Snake River. Zeker geen Niagara categorie, gewoon leuk.

We doen nog even wat boodschappen in de Walmart, vast wat inslaan voor de lunches op de komende dagen, daar in dat Yellowstone park zijn de tussen de middag eetmogelijkheden beperkt!

Die Walmart is héél erg groot….

De avond wordt afgesloten met een wandeling naar en eten in het Snow Eagle Brewing & Grill Restaurant. Prima maaltijd en een lekker biertje uit de eigen brouwerij. Mijn vriend L. van B. zou hebben genoten!!

Een drukke, leuke en inspannende dag!

Walmart fan Dirk