USA Roadtrip 2023, wo 06 sep, Bozeman – Miles City

We leren Bozeman niet echt kennen. Jammer want er is een grote Universiteit, de Montana State University die zorgt voor jeugdige invloed (of dat in deze staat direct garant staat voor progressief denken en handelen betwijfel ik (alhoewel, ik twijfel: die laatste rechtszaak aangaande milieu van de staat Montana was tochc spraakmakend)), maar er zijn gelukkig veel jonge mensen op straat (zelfs in de ochtend), een Museum of the Rockies en een American Computer & Robotics Museum! Of deze musea kunnen wedijveren met het door ons zeer gewaardeerde Potato Museum betwijfel ik, maar er is veel te doen. Afijn, ik zie het niet als een gemiste kans, op onze totale Roadtrip is Bozeman gewoon een tussenstop.

We zijn wederom redelijk vroeg wakker en al om 07.30 is de GMC Yukon gepakt en rijden we naar het door C. gekozen ontbijt restaurant: Mainstreet Overeasy. Goed! We kunnen de auto bijna voor de deur parkeren, net zoals je in veel films en TV series ziet. Daar stapt ook iedereen altijd voor de deur uit op een grote vrijstaande parkeerplek, terwijl iedereen weet dat je meestal eerst 4 à 5 steeds groter wordende rondjes moet rijden om een nét te klein plekje te vinden waar dan net zo’n irritante oude man zijn Kia Picanto scheef parkeert alleen maar omdat zijn knipperlicht net wat eerder aanstond, teneinde 10 straten verderop dan wel een plekje te vinden waar de parkeermeter niet werkt (of je hebt geen muntjes bij je) of de code van de parkeerplek niet te vinden is. We staan gewoon voor de deur!

Het Overeasy Ontbijt Restaurant is top. Amerikaans. Veel tafeltjes, het is niet druk, vriendelijke en vlotte bediening. Meteen glazen water op tafel, “I’ll be right back to take your orders”; wij worstelen door het menu, de mogelijkheden zijn legio. Toast (wheat) met 2 gebakken eieren (sunny side up versus easyover: ik kies uiteraard de laatste), bacon, geen hashbrowns en koffie. Na drie slokken wordt dat door de bediening al weer aangevuld. Mijn tafelgenoten P+C doen iets met pannenkoeken en French toast en een soort yoghurt, maar mijn ei keuze is onovertrefbaar! F. en ik genieten van verse eieren (de meest hotels gebruiken van dat ei-poeder om een soort geel gekleurde substantie een omelet te noemen. Alleen veel zout maakt daar wat van).

Vandaag is natuurlijk een verplaatsdag. Van Bozeman (Montana) naar Miles City (Montana) is 286 mijl over de Interstate 90 en vanaf Billings de 94. (we hadden bij Billings nog even gedacht aan de schitterende film Three Billboards in Billings met Frances McDermond, maar dat speelt zich af, in het overigens niet bestaande, Ebbing [en niet Billings..] Missouri). Een flinke afstand: 286 miles, dat is ongeveer 460 km, zeg maar van Den Haag naar Parijs… Er zijn onderweg geen spectaculaire highlights waar we zeker even naar toe moeten. Toch stoppen we even in Billings, niet om een foto te maken van een Billboard, maar om een foto te maken van de Muffler Man (deze heeft een autoband in zijn hand). Ik zie menig lezer nu fronzen en achter een oor krabbelen met de vraag Muffler wat.. Wel waarde lezers, mijn grote vriend F. heeft een aantal hobby’s en interesses die zeer goed te volgen en zelfs hooglijk te waarderen zijn, maar de interesse in Muffler mannen/vrouwen en een daarbij gepaard gaand gevoel van “ik moet ze allemaal zien” zijn inderdaad moeilijk te bevatten. Aan de andere kant zijn er ook postzegelverzamelaars en treinspotters en ik ken zelfs mensen van de Stichting “Niet Te Veel Mayonaise”, of Varkens in Nood: ieder zijn ding! We gaan dus met alle plezier met F. mee om deze Muffler Man te bewonderen en stellen daar geen vragen bij. F. heeft deze specifieke Muffler Man overigens al jaren geleden gezien en gefotografeerd, maar een tweede keer is beter. Het fenomeen Muffler Men wordt gelukkig goed genoemd op het internet, dus ik zal geen poging doen hier uitleg over te geven. Muffler men (or muffler man) are large moulded fiberglass sculptures that are placed as advertising icons, roadside attractions, or for decorative purposes, predominantly in the United States. Standing approximately 18–25 ft (5.5–7.6 m) tall,[1] the first figure was a Paul Bunyan character designed to hold an axe.[2] Derivatives of that figure were widely used to hold full-sized car mufflers, tires, or other items promoting various roadside businesses.

Voor degene die nu verder willen onderzoeken: https://en.wikipedia.org/wiki/Muffler_man.  Mijn vriend F. is zeker bereid om serieuze Mufffler Men geïnteresseerden verder op weg te helpen. 

Overigens is het best een fraai, groot beeld!

Na de stop te Billings op weg naar Miles City. We maken wel wat foto’s, maar dat is lastig en om de 10 minuten uitstappen en dan de schitterende omgeving fotograferen is ondoenlijk.

Daarom gewoon een schrijf impressie: Het landschap is fraai en wisselend.

Heuvelachtig, gigantische bergen op de achtergrond, wisselende kleuren met een voorkeur voor groen-variatie, fraaie huizen en boerderijen, krotten en huizen met rotzooi en autowrakken, trein, Yellowstone River, weinig verkeer, cruise control en rechte weg, snelle vrachtauto, 5 keer een Fedex vrachtwagen combinatie met twee immense aanhangers, weer zo’n ontzettend lange trein met 4 locs en ontelbaar veel wagons, mooie natuur, en veel meer! We hebben toch nog wat foto’s gescoord.

Korte tankstop en lunch op een Rest Area met uiterst schoon sanitair, fraaie banken om aan te eten, een aparte hondenuitlaat plek met een hek eromheen (blijft mij verbazen: een immense lege ruimte, tot aan de horizon weilanden en dan een honden uitlaatplek?) en een geasfalteerde ruimte voor het parkeren van de auto’s en vrachtwagens: een aantal vierkante meters groter dan een hele woonwijk in Den Haag..

We genieten van de meegebrachte etenswaren!

Net voor de aankomst in ons hotel worden er nog even twee korte tussenstops ingepland in Miles City. Allereerst een Vintage & Rustics winkel, waar vast wel heel veel leuke snuisterijen en 50-er jaren spullen te zien, en mogelijk te koop zijn. En daarna nog even wat huiselijke boodschappen doen bij een Supermarkt om gewoon broodjes, cola, Vache Qui Rit (dat slaat aan!), flesjes water en ijs voor de koelbox in te slaan.

De Vintage winkel valt mij tegen: veel meuk, oude rommel, boeken die zelfs ik zou weggooien, vieze oude kleren, wat fraaie hoeden, versleten kastjes en meubels: eigenlijk een rommel/kringloop winkel met dan wel veel te hoge prijzen.

De Supermarkt van Albertsons is van alle gemakken voorzien en heeft alle door ons gewenste boodschappen voorradig.

Het Econo Lodge Motel is degelijk en goed. Snel inchecken, prima kamers met ruim bed, goede douche, TV met 398 kanalen (we hebben in de namiddag voornamelijk het Weather Channel geselecteerd en worden naast wat slecht weer in Illinois met thunder showers, extreem hoge temperaturen in Texas en geen regen verwacht in North Dakota, getrakteerd op de ene na de andere reclame over pleisters tegen wintertenen, pillen tegen kanker (echt waar), zalfjes tegen reuma en therapeuten tegen depressies. In aanvang vermakelijk, na 3 reclame blokken ergerlijk en eigenlijk sneu) en een ronkende airco!

 We sluiten de dag af met een diner in de Black Iron Grill. Degelijk familie restaurant met veel Burgers en Friet en Pasta. Maar gelukkig ook een lekker witbiertje en een Caesar Salad met zeer veel (crispy or baked?) chicken en lekkere saus. Goede afsluiter, morgen op weg naar Dickinson.

Montana fan en beginnend Muffler Men adept Dirk