USA Roadtrip 2023, wo 20 sep, Amsterdam (NY)

De intentie en het voornemen voor deze dag was rust. Niks. Effe zitten. Naar buiten kijken. Boekje.

We ontbijten om 08.30, de lobby is al leeg, de andere hotelgasten, voornamelijk medewerkers van een bouwonderneming die in de buurt aan het klussen zijn, zijn al om 06.00 de deur uitgegaan (het hotel is gehoriger dan verwacht). Het ontbijt zelf is toch wel weer teleurstellend alhoewel ik moet toegeven dat ik steeds meer aan die Amerikaanse koffie wen en het meer waardeer.

Tijdens het ontbijt bespreken we de mogelijkheden. Het aspect rustdag is na de nachtrust overgegaan in we kunnen wel even dit en even daar naar toe en dan dat en dat is ook leuk om te zien en dat is dichtbij..

De indeling wordt: we gaan even naar een grote Mall nabij Albany om nog wat shirts, schoenen (scheerschuim) en sokken in te slaan. Daarna door naar Albany, even naar een oud marineschip kijken (daar wordt hier in allerlei folders veel reclame over gemaakt) = geen inspanning, om daarna (vlak bij het marineschip) een boottocht te maken (niet inspannend = ook rust) over de Hudson River.

Voor de buitenstaanders een hele toer en drukke dag, voor deze Roadtrip Reis en Vakantiegenieters een schampere dagvulling.

 We zijn om 09.30 op weg (de winkels gaan pas om 10.00 open) en worden onderweg verrast door een politie auto die eerst achter ons rijdt, maar daarna ons voorbij vliegt met als opschrift: Rotterdam Police.

Nu wisten we dat er naast Amsterdam in de staat New York ook een Rotterdam New York bestond, maar hadden daar natuurlijk geen aandacht aan besteed. Rotterdam = 010. Toen we langs de snelweg ook nog een watertoren troffen met het opschrift Rotterdam zijn we toch wat beter op de kaart gaan kijken.

Inderdaad, erg vaag en klein een gemeente met de naam Rotterdam, we besluiten daar op de terugweg van deze dag even langs te gaan om te polsen en kijken.

We zijn om 10.10 in de Crossgates Mall. Het woord om deze gegroepeerde winkels het best te omschrijven is misplaatst, alhoewel ik ook heb gedacht aan weemoedig en net niet (of nog mooier het vergeten Nederlandse woord Labberlottig, tegenwoordig lamlendig geheten!)

Het is er zeer rustig, bijna geen publiek, veel winkels nog gesloten en hangende en zich enorm vervelende winkelmedewerkers die alleen maar ongeluk uitstralen. We doen onze boodschappen bij Dick’s Sporting Goods en zijn, naast 2 verdwaalde oudere dames, de enige shoppers. De ongeveer 20 winkelmedewerkers doen druk en lopen met wat spullen heen en weer, ze zien ons heus wel, maar het geheel laat toch een bedroevende indruk achter. Wel de goede sokken gekocht..

Van de rustige parkeerplaats van de Crossgates winkels is het een half uurtje naar de ligplaats van het marineschip Slater (https://ussslater.org/) en de aanlegplaats van ons cruise schip van vandaag, onderdeel van The Dutch Apple Cruises &Tours (https://www.dutchapplecruises.com/ ), de Dutch Apple II.

De Slater is de laatste overgebleven destroyer van de USA: uit 1944, ingezet op de Atlantic en de Pacific, na de oorlog weggegeven aan Griekenland en daar dienst gedaan tot 1991 (!) om daarna naar Albany te worden gesleept waar een aantal vrijwilligers het schip tot schroot verwerken verfoeiden en deze Destroyer weer hebben opgelapt tot Museum schip. Een soort Elbe verhaal / historie!!

De Dutch Apple II is een gedrocht van een boot met totaal verkeerde maten en dekken en uitstraling (het schip lijk hoger dan dat het lang is, een lelijke boeg en een soort extra open dek alleen maar om aan dek te zitten). Afijn, smaken verschillen..

We kijken even naar de Slater (slank, rank en oogt snel) en we zien een speciale opgang voor Crew Only. Ik heb het idee als ik daar met een Elbe Polo gekleed binnen was gelopen ik direct door het aanwezige volk / vrijwilligers als bloedbroeder zou zijn opgenomen, maar ik heb deze stap niet aangedurfd.

Nog een opvallend gegeven:  we zien veel vlaggen aan de mast van de Slater. Uiteraard spring ik meteen naar voren om mijn onwetende Reisgenoten les te geven over vlaggen, seinvlaggen genaamd en hun betekenis en dat je dat op een Zeevaartschool leert en dat het wel gedateerd is, maar nog steeds heel nuttig kan zijn. Lauwe reactie, zelfs bij het uit mijn hoofd noemen (hoeveel onnodige feitjes staan er toch op mijn harde schijf) een vluchtig hmmm en goh.

Daarom beste lezer zal ik het U toch even laten zien, maar niet helemaal uitleggen, dat voert te ver voor zo’n blog.

Dit zijn de Seinvlaggen!

Speciale aandacht voor de vlag F, met de betekenis: “Ik ben ontredderd stel U met mij in verbinding”, daar hebben we even over nagedacht, maar geen eensluidende conclusie aan verbonden.

De boottocht over de Hudson River, met een klein windje en veel zon is goed vertoeven. Onze medepassagiers zijn zonder uitzondering bejaard, echt bejaard, vaak slecht ter been (ik tel al gauw 12 stokken) en zeer slechte trappenlopers. Zeer geschikt voor deze cruise, je kan direct na het aan boord stappen overal zitten, overdekt, half overdekt of op het bovenste zonnedek, en de bediening komt vragen naar en de bestellingen (hot dog, koffie, fris, pretzel) worden gewoon bezorgd. De kapitein heeft meer strepen dan een gezagvoerder van de KLM of de Commodore van de Holland Amerika Lijn, en heeft zeker de bekende Iglo kapitein uitstraling, maar dan zonder baard. Op de intercom meldt hij ook steeds: “this is your captain”, terwijl toch iedereen duidelijk kan zien dat er naast 3 barmedewerkers en 1 gastvrouw/gids geen andere bemanningsleden op dit schip hebben gemonsterd. De gids is een praatgrage dame, die best wel veel informatie op een prettige toon aan de passagiers bericht. Van de haven van Albany details tot roofvogels en fraaie huizen langs de route. We varen 45 minuten zuidwaarts en die worden door de gids benut voor deze informatieronde, dan keren we om en de 45 minuten terug mag een ieder gewoon van het uitzicht en de zon genieten en wat eten of niksen. Dat slaat bij deze bejaardenboot (wij vieren uitgezonderd) goed aan: na 50 minuten stijgt de verkoop van de genoemde etenswaren en drank. Wij eten ook een hotdog en een pretzel…

We meren om 15.45 weer aan bij de ligplaats naast de Slater en vervolgen onze rustdag.

Op de terugweg naar ons hotel in Amsterdam rijden we eerst door Rotterdam. Of de 020 – 010 gevoelens hier net zo sterk spelen als in Nederland wordt niet helemaal duidelijk. We zien in Rotterdam niet veel fraaie, maar eigenlijk meer lelijke huizen, geen kuipachtig voetbal stadion en voornamelijk verwarde, zoekende bewoners.  Nee, dan Amsterdam! Fris, vrolijk en het huisvest ons fraaie hotel!

’s Avonds eten we bij de Raindancer een groot en leuk restaurant op 10 autominuten van ons hotel. Ik eet deze keer een  New York Strip Steak – Hand cut, 12 oz. USDA , grilled to your liking, topped with onion straws & served with French fries. Geweldig!! Daarnaast krijg ik van C. les hoe de camera instellingen van mijn GSM in te stellen, wat resulteert in makkelijker en geluidloos foto’s maken. Top.

Om 20.15 weer terug in het hotel, voldaan van toch een niet alleen maar rustdag.

Van één keer per vakantie van zo’n geweldige steak genietende Dirk