Geslapen als een os. Frisse zeelucht, heerlijk geluid van de branding en golven, donker? Waarschijnlijk een combinatie. Direct na ochtendritueel zien we een marmot. Een grote marmot. Omdat het internet hier niet functioneert kunnen we niet direct nakijken hoe deze graseter werkelijk heet. (mijn Haagsche middelbare school biologie lessen komen toch een beetje neer op kip, koe, marmot, soort vogel, etc.) Hier is-tie:
We gaan ontbijten in dezelfde gelegenheid als waar we gisteravond het diner hebben verorberd. Het oorspronkelijke restaurant is vorig jaar door brand verwoest en is vervangen door een (grote) tent met ruim 75 tafels.. (her- nieuwbouw is vooralsnog vertraagd: er is wat gedoe met verzekeringen). Het ontbijt is ei en bacon en voor LvB, NvB en P. yoghurt met fruit en van die droge muesli. Koffie.
We gaan de dag van start met een wandeling. Nu ben ikzelf, sinds de uitvinding van wielen en verbrandingsmotoren meer een aanhanger van gemotoriseerd vervoer, maar wil zeker toegeven dat zo’n wandeling ook zijn charmes heeft. We gaan de Mouth Trail volgen.
Deze wandeling voor beginners voert de lopers langs de kust, begint bij Storms River Rest Camp (nabij locatie van onze cottages) en brengt de voetgangers naar een “Suspension Bridge” over de Storms Rivier en terug. Op papier een schamele 2 km, geen sjerpa’s vereist, het pad is voorzien van duidelijke borden en is goed gemarkeerd. Een gedeelte van de trail is met vlonders en fraaie houten trappen uitgerust. Bovendien lopen er bussen vol toeristen deze trail, dus het geheel heeft meer een in de pas lopen van een bont gekleurde stroom amateur hikers. Verdwalen is niet mogelijk. De uitrusting van sommige wandelaars doet vermoeden dat er een meerdaagse tocht door een ondoordringbaar oerwoud is gepland, maar dat schaal ik in als wintersporters die niet kunnen skiën maar wel met de beste ski’s en brillen en pakken vanaf de blauwe hellingen glijden. Het valt gelukkig reuze mee. Dat wil zeggen: de afstand. Wat de boeken niet, of slecht aangeven is het aantal trappen. Het precieze verval weet ik niet, maar mijn knieën geven na afloop aan dat het hoogteverschil vele tientallen meters moet zijn..
Nadat we de ophangbrug hebben getrotseerd (vreemd: aan de overzijde lijkt het wandelpad/trail ineens op te houden en is er niet meer dan een kiezelstrand) en even op adem zijn gekomen (ik) zien we onder de wandelaars een, naar ik aanneem, aantal Chinese deelnemers die besmuikt foto’s maken van elkaar met steeds een rode vlag met tekst in de hand. Onze eerste gedachte (LvB) is de promotie van een restaurant met zoiets als ‘Tong Au ook in Zuid Afrika’. De foto levert dit op:
Thuis zien we, bij het inzoomen van deze foto, dat er de tekst “Hope the world without suffering” op de banner staat. Niks geen restaurant: een in slecht Engels vertaald protest of mededeling of statement. Afijn, aangezien we de klim terug naar ons base-camp moesten aanvangen, hebben we er verder niets meer mee gedaan. Later misschien wel wereldnieuws.
Op de terugtocht zien we ook nog enkele dolfijnen (bruinvissen?), maar die beklijven niet op de foto:
Rond 1200 zijn we terug bij onze fraaie verblijfplaats:
We houden een korte tussenstop-pauze en vieren dat het weer verbetert, na de bewolkte ochtend:
Volgende doel van deze dag is het nabij gelegen plaatsje Storms River Village. We hopen hier een lunch gelegenheid te treffen. Het dorp is klein, zeer klein. Minder hoge hekken en minder prikkeldraad op de muren van de tuinen van de overigens fraaie huizen. We treffen in de hoofdstraat de Oude Pastorie (est. 1946), fraai gebouw, geen idee of het nog religie herbergt, het ziet er uit als een B&B. In deze Hoofdstraat verder een Segway verhuur stand, een paarden- annex fietsenverhuur bedrijf, 2 kleine winkels, de Papa African Pizza, een klein Brouwerij (Tsitsikamma Micro Brewers: we hebben bieradept LvB, wiens beurt het was om de auto te besturen, hier weg moeten trekken: maar over dat bier later meer), een bustour trip uitspatting, én: Marilyn’s 60 Diner! Een goede lunch gelegenheid. Binnen in de zaak veel Marilyn Monroe foto’s, 2 oldtimers, 5 motoren en een jukebox die inderdaad jaren 60 muziek speelt. We genieten van salade, tonijn met toast, Vietnamese loempia’s en om toch een beetje in de USA sixties sfeer te komen wat Coca Cola.
We verlaten deze Village en het plan is via een kleine lokale attractie terug te keren naar onze rustplaats aan zee. De kleine attractie heet Big Tree. Inderdaad, waarde lezer: een boom. Flinke parkeerplaats, bouwgrond met affiches voor het te bouwen Big Tree Ontvangst Centrum, dat de afmetingen van een kleine sporthal gaat krijgen en een wandelpad naar De Boom. Mijn gesputter van we hebben al gewandeld, kan dit niet op een BSA, worden door de overige drie vakantiegangers weggehoond. Gelukkig is de gehele route naar The Tree van een houten-vlonder-wandelpad voorzien dat op mij zeer vreemd overkomt maar wel prettig loopt. 1 km. Hoogteverschillen zijn niet al te groot. Best wel een prettige vertoeven. Terug via en kleine detour over een ook al fraai aangegeven kiezelpad. 1 km.
We zijn rond 15.00 terug bij Chalets 1 en 2 en genieten van een welverdiende middagrust. Boekje, uitzicht, zon, eigen terrasje, biertje, nootjes, plannen maken voor morgen. Wat een heerlijk gebeuren!
We dineren in de ontbijtzaal die niet zo druk bezet is als gisteren. Personeel is vriendelijk en attent. We eten inktvis vooraf en als hoofd vlees. Burger, fillet en voor NvB veel te taaie spare ribs. Salade en baked baby potatoes. Espresso en uiteraard voor LvB een klein glaasje brandy toe. Prettig.
Om 21.30 zijn we terug in onze hutjes. Goede dag!
Gaat ooit wandelen waarderen Dirk
