De laatste dag met uiteraard een flink “nu gaan we weer naar huis toe” gehalte. Rustig ontbijt (deze keer lukt het LvB één eitje te verkrijgen, echter wel met voor drie man bacon..) en daarna inpakken. NvB en LvB moeten een strakke regie voeren, want alles past maar net (sokken in kopjes..), wij kieperen het in de ruime koffers. Spullen in de auto en op weg. We hebben een bezoek aan het Castle of Good Hope gepland en gaan fris van start. Parkeren gaat niet al te eenvoudig. Paar keer rondgereden, paar keer fout, veel auto’s weinig plek: we landen bij het station, waar onze Toyota bewaakt wordt door een wat oudere vrouw met een gouden tand voor de prijs van 35 rand (2, 14 euro) voor de komende 2 á 3 uur. We lopen door het station naar het Castle.
Tijdens de koffie (deze keer zeer matig, espresso van korrels met heet water en cappuccino van poedermelk: gelukkig wel warm..) wordt er een klein ritueel van sleuteloverdracht op het Fort opgevoerd. Het overhandigen van de / een sleutel. Niet geheel, of zeg maar niet duidelijk wordt om welke sleutel het gaat of welke deur er dicht is of iets van slot of op slot. Afijn: een groep in fleurige uniformen gestoken op oude militairen gelijkende vrijwilligers marcheert eerst de poort uit. Keert vervolgens om en marcheert nu door dezelfde poort naar binnen om bij de ingang van het schilderij tentoonstellingsgedeelte halt te houden. Daar komt ineens een, in een gelijksoortig uniform gestoken, militair naar buiten die iets tegen de, nu op de plaats marcherende groep zegt. Dat valt in goede aarde, want de groep vervolgt nu, nog steeds marcherend, zijn weg naar een zij uitgang van het fort. Uit beeld. Geen sleutel gezien. Ik denk toch dat het voor de aanwezig toeristen met meer kennis van het Fort en de gewoontes is bedoeld en niet voor ons, bijna naar huis kerende voorbijgangers.
We verlaten het Fort rond 1300, vinden onze auto in perfecte staat (met bagage) terug bij de stationsparkeerplaats. P. doneert nog eens 20 rand (1,22 euro) aan de bewaakster en we verlaten de parkeerplaats op weg om te lunchen, een gelukkige gouden tand vrouw achterlatend.
LvB heeft snel even gegoogeld naar een locatie waar we kunnen lunchen. Beetje buiten het centrum gelegen, al vast op weg richting luchthaven. Er is ook een kleine wijn en, belangrijk, bier proeverij! We rijden naar Durbanville in het noorden van Kaapstad en lunchen bij restaurant Ke-Monate (betekent: das lekker..) at Signal Guns Wines estate. Groot restaurant, fraai gelegen, veel personeel, bijna geen gasten. De bierproeverij wordt niet meer dan een flesje bier: alles van de tasting is gesloten..
Burgers en pizza en cola en één biertje (the most bitter..)
We zijn om 1645 op de luchthaven. Het verloop van de verdere reis gaat vlot en voorspoedig. Auto inleveren vlot, inchecken vlot, paspoort controle wat langer, hangen en wachten. We vertrekken op tijd met British Airways naar Londen Gatwick. Korte overstap en om 1030 op Schiphol, E. haalt ons op.
Een goed en fijn Zuid Afrika avontuur. Veel indrukken, overweldigende natuur, wat geweldig om die Big Five te zien, wat een vergezichten. Leuke en vriendelijke mensen ontmoet, wennen aan het systeem dat blanke en zwarte mensen nog steeds zeer gescheiden leven en haast in separate werelden wonen (zo komt het op ons over), heerlijk en vaak (zeer) goedkoop gegeten. Wennen aan veel prikkeldraad en Armed Response en bescherming van goederen en huizen. Steeds weer die mooie bergen, geweldig gezicht. Opsomming is verre van compleet, maar we hebben heel erg genoten!
Beetje Zuid Afrika kenner (lerend) Dirk