Vandaag een prettig verblijf in Santillana del Mar met 2 uitstapjes: Comillas en San Vicente de la Barquera, een drukke dag!
Ontbijt in het hotel is prima, we missen alleen een eitje (de koffie is prut). De plannen voor vandaag zijn meerledig, maar goed te overzien. We beginnen met de verdere exploitatie van onze verblijfplaats Santillana del Mar. Toeristisch oord, maar wel erg fraai en authentiek. Plek voor veel wandelaars die naar Santiago de Compostella schrijden en veel dagtoeristen. Autoloze straten met plaveisel van steentjes.
Santillana del Mar.
We bezoeken voor 3 euro (wat is dat toch met die kerken hier die gewoon een toegangsprijs vragen voor het binnen kijken..) de Rooms katholieke kerk: Colegiata de Santa Juliana. Fraai, geen opsmuk, heel oude kerk met klooster. In de kerk is fotograferen niet toegestaan (?), dat is jammer want er staat een werkelijk zeer fraai orgel. Gelukkig is de courtyard ook erg fraai:
We gaan rond 1200 met de auto (4 man in de Kuga: ruimte zat) naar Comillas, met als doel El Capricho de Gaudí. Autorit van een uurtje over rustige wegen, het weer is goed: helder, zon en gelukkig niet al te warm, zo’n 24 graden. Parkeren aan de rand van de stad, wandelen door Comillas.
Het door Antoni Gaudi tussen 1883 en 1885 gebouwde huis voor de vrijgezel Don Maxímo Díaz de Quijano , genaamd El Capricho (Spaans voor 'gril', kuur', iets 'buitenissigs') is fraai. Wiki kan het beter verwoorden dan ik: “De combinatie van Moorse motieven en Spaans metselwerk is karakteristiek, en geeft het geheel een grillige uitstraling. Het interieur van het huis is mede opmerkelijk door de houten plafonds die in regelmatige vlakken zijn onderverdeeld. Aan de noordzijde kent het huis een muur met nissen, waarin gesprekken konden worden gevoerd. In tegenstelling tot veel andere gebouwen van Gaudí is het dak van dit huis opvallend eenvoudig met vlakke dakpannen bedekt. Dit was nodig vanwege de vele regen in de streek, waardoor het dak in dit gebouw eerder een praktische dan een decoratieve functie vervult. Het huis kent een grote salon, die alle verdiepingen van het gebouw omvat.”, Zoals ik al zei: fraai.
We lunchen in Comillas centrum en dit wordt slechts een half gedeeld genoegen. Het terras en interieur van het gekozen restaurant zit vol, er worden op straat folders uitgedeeld over de geweldige etenswaren en alle bezoekers lijken te stralen. We kiezen 2 maal menu (verse salade) en PM en SB gaan voor de gegrilde vissen. Dit laatste blijkt de goede keus : een flink plateau vol met krab, kreeft, mosselen, garnalen, langoustines, scheermessen en meer. De salade van P en mij is basic maar prima, het hoofd is echter vieze patat met een afschuwelijk stukje vlees (1 keer zoute varkenslapjes en 1 keer een vaag soort hamburger). Jammer.
Niet getreurd en vol goede moed gaan we verder naar het volgende doel: een haven plaats om bootjes te kijken en te terrassen. We rijden naar San Vicente de la Barquera, een kleine 40 minuten Kuga. Parkeren in immense parkeergarage (aan de haven) en wandelen langs de vissersschepen in de haven. Ansjovis vangers. Het geheel is slaperig, er zijn geen activiteiten, zonnig, het is heerlijk weer geworden en opkomend tij, de zandbanken in de haven lopen snel onder water. We wandelen over de fraaie brug van havenkade/parkeerplaats naar het oude centrum.
Net over de brug zien we een klein verhuurbedrijfje van sloepjes (elektrisch) en U begrijpt het al: "Navigare Necesse Est”. We gaan aan boord voor een uurtje door de haven toeren. Het bedrijf en de bootjes zijn nieuw, we mogen wel zelf varen, maar worden “voorgegaan” door één van de uitbaters die als een chaperonne voor ons uitvaart. Steeds aanwijzen waar te varen en let op die boei en gebarend naar ondieptes. Geeft het geheel een beetje lachwekkend, maar ook wel gemoedelijk gevoel. Het is heerlijk op het water, de sloep is stil en uitermate traag, maar we dobberen heerlijk in het zonnetje.
Na afloop semi-rozig naar de auto voor de terugreis naar Santaillana.
In Santillana starten we met een glaasje wijn op een terras en eindigen de dag met een uitstekend diner. Iberico ham en geitenkaas vooraf, pulpo en gebakken zeebaars, Verdejo, toetjes en koffie en 43 toe. Bij de conto vragen we ons af of er een fout is gemaakt: wijn niet meegerekend? Koffie? Blijken allemaal onderdeel te zijn van het menu: we betalen een tientje meer dan de lunch in Comillas, hetgeen aangeeft dat de Spaanse economie nog erg verbrokkeld is…
Morgen plannen voor Santander, we gaan die verder uitwerken bij het ontbijt.
Bootje vaar Dirk
