Frankrijk za 10 sep, Saint-Romain-en-Viennois – Aix-les Bains

Onze laatste nacht in het fraaie vakantiehuis verloopt rustig. Het is lekker fris, ramen wijd open, geen geluiden behalve in de verte om 06.00 het gekraai van de haan van verre buren. Landelijk.

We pakken vlot en maken weer koffers gereed voor de komende 5 hotel bezoeken. Ontbijt met de laatste Vache qui rit en we zijn om 09.15 gepakt en klaar voor vertrek. Vriendelijk afscheid van de eigenaars, ja alles is bevallen, ja, er komen vanmiddag al weer nieuwe gasten, en bon voyage.

Dat bon voyage hebben we vandaag nodig.

We rijden vandaag een route die door mijn vriend HvW is gemaakt. Op de vele motorritten die we de afgelopen jaren hebben gemaakt is het toeren door de Alpen altijd een hoogtepunt. Veel bochten en veel collen is voor (de meeste) motorrijders de essentie van zo’n motor. Daar is-t-ie voor gemaakt. Uiteraard zijn er ook woon-werk motoren, Harley’s voor oude mannen, hele snelle race motoren waar je op de openbare weg niets mee kan, nee wij houden van Ducati en BMW, in veel varianten. Geen poetsscooters. De routes van HvW, zeker die van de laatste jaren, blinken uit in vermijden van dorpen en steden, vermijden van N- en hoofdwegen en veel D wegen, met af en toe wat onverhard. Dat laatste is voor de Lexus niet echt verstandig, dus heb ik de route een klein beetje aangepast.

We gaan dus van ons vakantiehuis naar Aix les Bains. Google maps geeft voor deze route via de A7 3 uur en 4 minuten, de route die wij volgen gaat (volgens de planning 6 uur en 56 minuten duren. Veel bochten!!

We houden een korte stop voor de lunch in La Mure bij La Cantina des tontons (effe gegoogeld: tonton is Frans voor oom of nonkel..)

Na deze rustpauze volgt het serieuze bochten- bergen werk. In mijn geheugen staat het hoofddoel, de Col de Croix de Fer gerangschikt als één van de fraaiste collen: te overzien asfalt, grote variatie aan soort bochten (hairpin, strak, knijpend, niet te overzien, flauw: er zijn veel bochten) en bij de aanloop een fél gekleurd stuwmeer met een soort felle blauwgroene kleur die op mij indruk heeft gemaakt. Nu heb ik dit na afloop van de vele jaren motorrijden ook wel steeds aan P. verteld, maar dit is dus de prefecte gelegenheid om het te laten zien.

Op de top ook hier veel uithijgende en nu stoere wielrenners. Knap werk.

 Omdat de TomTom aangeeft, dat wanneer we de geplande route blijven volgen we pas rond 18.30 in Aix zijn, geven we het navigatiesysteem de vrijheid om het vermijden van Tolwegen op te heffen teneinde ons direct naar ons hotel te begeleiden. Dat direct betekent dat we eerst nog veel bochten en collen krijgen, maar het laatste deel Péage levert zeker 1,5 uur winst op.

We zijn om 16.35 in ons nachtverblijf: Hotel des Eaux.

Gelukkig ook hier krap parkeren, de receptie is vriendelijk, de kamer OK en ja er is een diner, maar dat is vandaag hachee met frites, er is geen keuze.

Even uitrusten op de kamer en op de laptop een geschikt restaurant zoeken. Dat vinden we en we gaan op weg naar restaurant l’Evasion met een fraaie kaart, maar deze blijkt vandaag effe gesloten. We lopen door en kunnen een fraai plaatsje op het terras van restaurant Le QG en vinden en genieten van mosselen en steak tartaar en P. van kabeljauw met rijst. En twee ongelooflijk volumineuze toetjes om eens uit de ban te springen: Ile flottante en Poire Belle-Hélène.

Espresso toe.

Reis en berg genieter Dirk