Frankrijk zo 11 sep, Aix-les Bains – la Chapelle d’Abondance

Goed uitgerust aan het ontbijt. Als we de petit déjeuner ruimte betreden hebben we het gevoel in een bejaarden / begeleid wonen / verzorg zaal te zijn beland. Om ons heel veel oude dakkies, trillende handen, rollators, verzorg begeleiders. Gelukkig ook een jong gezin met een keurig Frans opgevoede baby die niet huilt. Het ontbijt is overigens prima.

De route van vandaag heeft als doel Hotel Restaurant Les Cornettes in La Chapelle d’Abondance. Net als de Col de la Croix de Fer is dit een parel van de genoemde motorjaren. Wintersport oord, al 5 generaties door de familie Trincaz gerund en een restaurant van Topklasse. Daarom verblijven we hier ook 2 nachten!!

We passen de HvW route weer ietsje aan en met een vertrek om 10.00 uur moet aankomst voor 16.00 mogelijk zijn. We beginnen met stukje snelweg richt Albertville en volgen dan de D1212 naar het Noordoosten. Mooie route, niet al te veel verkeer, heerlijk zonnig weer.

Koffie in Plaz sur Arly bij La Bergerie en tanken bij de nabijgelegen Intermarché (nu zelfs €1,47 de liter) en door..

Lunch stop in Sallanches op groot terras, heerlijke salade en Perrier in het zonnetje en zondagsrust.

Niet ongenoemd kan hier blijven het fenomeen bumper-kleven. Opvallend is dat een bepaald slag Franse automobilisten het idee heeft dat wanneer je maar vlak achter iemand gaat rijden je dan sneller gaat. Althans, ik denk dat dat de reden is. Niet alleen agressieve BMW’s met oververhitte pubers met snelheidsissue’s, nee ook dames op leeftijd in een Clio. Met de bepaald niet trage Lexus kan ik soms best wel even vooruit spurten, maar eenmaal zelf rijdend achter een camper of bejaarde Fransman in een Citroën (uiteraard met gepaste afstand) blijken er steeds bumperklevers komen die er plezier aan hebben, bijna in onze achterbak plaats te nemen. Vreemd en ergerniswekkend. Even de rem aantikken werk hier beter dan in Nederland, waar je in de kranten wel van leest van inhalen en afsnijden en zelfs vechtpartijen. Hier lijken ze daar nog een beetje van te schrikken en is er enkele minuten weer wat ruimte, maar al snel valt de Franse bumperklever weer in zijn lelijke patroon.

 We zijn om 15.30 op onze bestemming.

 We parkeren op een plek die ik uit het verleden niet ken, er blijkt een grote parkeerplaats extra te zijn. Met die motor nooit over nagedacht. Check in gaat vlot, het restaurant zit bomvol met nagenietende lunchgasten. We krijgen kamer No. 2 een vernieuwde fraaie kamer met eigen terras. Vernieuwd: ik herinner me sommige kamers als stoffige, met veel oranje en gedateerd houtsnijwerk ingerichte wintersport kamers. Nu dus fris.

Waar ik naar uitgekeken heb komt zeker uit: het diner. Het restaurant is, tot mijn verbazing niet helemaal gevuld. Vriendelijke en zeer efficiënte bediening. Zeer uitgebreide menu kaart en een wijnkaart zo dik als een Statenbijbel. 

Na veel gedub en “wat is dat” eten we vooraf: Légèreté d’Abondance de la famille Girard, Vinaigette de Myrtillles, noisettes et ciboulette (P) en Terrine des Chefs Bernard et Philippe, veau, canard et lièvre et noisettes torréfiées (D)

Als Hoofdgerechten: Soufflé de Brochet du Léman, sauce a vermouth de Chambéry et ciboulette (P) en Quasi de veau rȏti en cocotte, crème de champignons du coin (D)

Vervolgens Luge de Fromages de nos Vallées (D) en als dessert La Verveine Fraiche du Jardin et Framboises (D) en deux boules de Glace, Poire et Passion (P).

Geen verdere toevoegingen nodig!

 

Hou van lekker eten Dirk