Vakantie Frankrijk ma 12 sep, la Chapelle d’Abondance

Heerlijk rustige nacht. Ramen open, lekker fris, gelukkig pas rond 07.30 het eerste verkeer hoorbaar. We zijn nog vol van het heerlijke diner van gisteravond en gaan met licht schuldgevoel naar de ontbijtzaal om alweer te eten..

Dat petit dejeuner is overigens voortreffelijk. Niet van die slappe kaas of vage worst, gewoon verse producten uit de streek en veel en lekker. Eitje. Koffie. Jus.

Terug op de kamer even de balans opmaken over hoe en wat. Plan voor vandaag en plannen voor de komende dagen. Ik ga wat bloggen en P. maakt een wandeling in de omgeving van ons hotel. (Ik moet toegeven dat ik in al die motorjaren nooit verder ben gekomen dan de parkeerplaats, het terras voor bier, de voordeur en lift om naar de kamer te gaan, de trap naar diner, de lift naar slapen, de trap naar ontbijt en de lift weer naar de kamer [in 15 minuten gepakt] en in motorkleding en met schone helm [toen waren er nog vliegjes] naar de parkeerplaats…) De onderstaande foto’s zijn voor mij dan ook volslagen nieuw..

We gaan op stap naar Thonon-les-Bains aan het meer van Geneve. Maar eens kijken hoe dat Lac Léman (we blijven aan de Franse kant) eruit ziet!

De route loopt via de D22 en de D942, maar deze laatste is vanwege wegwerkzaamheden gesloten. Dus binnendoor via Vacheresse, Chevenoz, Vinzier, Larringes naar het centre ville van Thonon.

We vinden een perfecte parkeerplaats aan de Rue des Ursules. 2 euro voor 2,5 uur parkeren: provincietarief..

Fraai plein met mooie bomen en een geweldig uitzicht over het meer van Geneve.

We beginnen direct met koffie bij La Brasserie du General, het is nog rustig op het terras, uiteraard wel al wat bierdrinkende praters (deze keer geen ‘even een praatje maken’ terrasklever).

Als we aan de wandeling door het centrum (althans wij gaan er van uit dat de 12 straten rond de Brasserie het centrum zijn: dat blijkt later toch wat groter..) beginnen, sluiten net alle winkels. Dat fenomeen in Frankrijk dat de winkels nog dichtgaan tussen 12.00 en 14.30 is geen bijdrage voor de gewenste Europese eenheid en 24 uurs economie en bereikbaarheid, maar wordt hier in Frankrijk (en niet alleen op het platteland) gewoon gehandhaafd alsof de rest niet goed weet hoe het werkt.

Afijn dan rest altijd de kerk. Gelukkig treffen we op onze wandelling een fraai exemplaar, P. gaat even naar binnen, ik probeer dat bezoek aan kerken te vermijden, we wonen in Den Haag al recht tegenover een Parochie, dus als het klopt dat dat geloof een beetje uitstraalt zit ik voorlopig goed.

Terug op weg naar de auto koopt P. wat sandwiches (en van die lekkere gele Franse limonade Orangina) om later van te genieten. Na de hoteldiners, zeker het Godenmaal van gister, én het ontbijt hebben we allebei het gevoel dat we voorlopig niets kunnen en moeten eten.

Vlak bij de auto zien we een bord met Funiculaire. Dat behoeft nader onderzoek. Sinds mijn grote vriend FH op zijn blog en in diverse andere gremia het graag mag hebben over deze manier van transport in bijvoorbeeld Budapest en Lissabon (en het fraaie woord Funiculaire), blijven we een beetje getriggerd door dit fenomeen. De Thonon variant blijkt te draaien en voert de openbaar vervoer gebruikers van deze plek (Gare Supérieure) aan de Rue du Port, naar het lager gelegen Gare Inférieure aan de Quai des Rives vlak bij de haven. Niet al te steil en ik schat een ritje van 6 minuten. We hebben niet in de Funiculaire plaatsgenomen, maar vooral van het woord genoten.

We geven de Tom de opdracht om een weg te vinden naar het oosten vlak langs het Lac Lémon en dit levert een alleraardigste rit op die langs zowel vergane glorie panden als fraaie herenhuizen met spectaculair uitzicht voert. Het is de D1005 en we rijden langs het meer door Evian-les-Bains tot aan Saint Gingolp, dat is al de grens met Zwiterland. Een korte pauze om op een bankje te genieten van sandwiches, uitzicht, Orangina en moment van niks in de zon. Heerlijk.

De directe omgeving vanaf ons bankje observerend leverde tal van vermakelijkheden. Een Engels, toch wel bejaard, echtpaar op een kleine piertje die stenen gooiden om in het water te laten ketsen, een Francaise die koelbloedig een bikini aantrok op het minieme strandje naast dat piertje, op een zodanig handige manier kleding wisselend onder shirt en wijde rok dat hier van routineus verkleden kan worden gesproken, teneinde te gaan zwemmen. Een Franse, wat oudere dame met zo’n kuthondje. En maar praten en orders geven en giechelen naar die kleine Toutou en die hond uiteraard voor geen meter luisteren en rondvliegend en irritant blaffen. Daarnaast op ongeveer 50 meter iemand aan de rand van het meer waar we niet van begrepen wat er te doen was, maar de zoom van de camera bracht helderheid: hij was aan het vissen. Wat je al broodje etend op een bankje al niet ziet.

De terugrit bracht als enige verassing een weg met een bord Sauf Riverains

Aangezien we de volle 2 dagen in La Chapelle d’Abondance verblijven vonden wij dat we best wel een beetje bewoners zijn van deze streek, dus hup, niet getreurd, dit is de kortste route… Aanvankelijk goed te doen, echter steeds steiler, steeds smaller, van verhard naar onverhard naar kiezel en met geen mogelijkheid meer om te keren. Niet de natuurlijke habitat voor onze Lexus.. Stug volhouden en Godzijdank geen lokalen gezien en gelukkig resulterend op aansluiting op de D22.

 Terug in het hotel even nasudderen en opmaken voor het diner. Tijdens het nasudderen besluiten we de reis met één dag in te korten. Allebei het gevoel dat nog twee keer een hotelbezoek net teveel wordt, de planning is nu: morgen naar Sewen en woensdag gewoon naar huis. Goed.

Ook tijdens het nasudderen het bekende geluid van lege flessen die in een container worden geschoven. Ikzelf moet ook wel maandelijks een enkel leeg flesje wegbrengen bij de AH, maar de flessenwegbrenger hier in Abondance bleef maar aan de gang, wel 15 minuten! (dat haal ik echt niet). Het bleek keukenpersoneel van ons restaurant die, naar ik hoop, een meerdaags resultaat aan flessen aan het wegwerken was.

Nog een keer dat diner hier in Abondance:

Hier moet worden vermeld dat we net voor (en een beetje tijdens) het maal in App contact waren met onze vrienden FH en CH, op vakantie in Schotland. Precies ook op dit moment aan het eten, bij The Old Mill Innte Pitlochry. De foto die we toegestuurd kregen van hun kaasplankje  vergeleken met onze Luge de Fromage de nos Vallées geeft natuurlijk in één blik het verschil weer tussen verfijnd Frans topniveau kaasdessert en Schots plankje met weinig kaas en veel jam, nootjes en appel.)

IJs en espresso toe, we gaan alweer voldaan naar onze hotelkamer.

Bankzitter en dinergenieter Dirk