Italië 14 mei 2017, Milaan

door DJB
•
14 mei, 2017
•

Onze zondag Milaan ervaring is in te delen in meerdere fases en een zijsprong.

In het kort: Kerkhof, Vondelpark, Kasteel, Lunch, Hoed , Gracht en Diner.

Zijsprong is het voetbal in Nederland waar we via App’s, Teletekst en Radio over worden geïnformeerd.

Daar gaat-ie:

Een voortreffelijk en uitgebreid hotelontbijt. Zelfs de scrambled eggs zijn vers. We starten met een vol dagprogramma en nemen de metro (M3, geel) naar ons eerste doel van vandaag de Cimetero Monumentale. Onze folder rept: een immense begraafplaats met klassieke Italiaanse beelden, maar ook hedendaagse grafkunst(?).

Samengevat: Die Milanezen weten hoe je mensen moet begraven! Geen steriele kruisjes, geen flauwe urn die wegvalt in de omgeving, niet een strooiveldje voor wat as van de overledenen. Met alle pracht en praal wordt er hier begraven. En geëerd. Herdacht. Van familiegraven zo groot als een ruime studentenkamer, plakkaten met fraaie foto’s, beeldhouwwerken van ongekende klasse, gangen vol met herdenkstenen met heel veel bloemen. En meer. Op de begraafplaats heerst een aangename rust (klinkt vreemd, maar is echt aanwezig) en er zijn naast toeristen ook veel nabestaanden die bloemen plaatsen of met de auto met moeder naar de graftombe rijden.

Een korte impressie van de hier bijgevoegde foto’s doet de werkelijk schitterende begraafplaats waarschijnlijk nog te kort, maar geeft wel ons beeld weer.

Na deze fase lopen we naar ons volgende doel: het Castello Sforcesco. Een kasteel gebouwd om veiligheid te bieden tegen de onderdanen en niet om de stad tegen vijanden van buiten te beschermen. Het complex diende later als voorbeeld bij de bouw van het Kremlin.

Voor deze fase lopen we door het Parco Sempione, met de bekende Arena Civica Gianni Brera (veel joggers, hardlopers en atleten) en dit park doet toch wel heel erg denken aan ons eigen Vondelpark!

Het kasteel bevat diverse musea (die we overslaan), we lopen een korte ronde door het complex. Fraai! De eerste zijsprong hier is het voetbal in Hoofddorp: van H. Krijgen we te horen dat de 2-0 voorsprong na rust door een onterechte pingel en een “flubbergoal” is verworden tot een 2-2 gelijkspel tegen aartsvijand Magreb ‘90. Laatste wedstrijd van het seizoen. H. eindigt met zijn team in de middenmoot, voorwaar geen geringe prestatie.

Impressie van het Kasteel:

Tijd voor lunch! Vlak bij het kasteel wordt er een Cycle Pride Day georganiseerd. We zien geen enkele fietser, maar gelukkig zijn er wel diverse foodtrucks opgesteld om de langzaam binnendruppelende bezoeker van eten te voorzien. We genieten van broodjes met kaas en olijven tapenade en ham en lekkers! Met een lekker biertje. (en fris).

De volgende fase is het aanschaffen van een nieuwe hoed. Vreemde wending, maar sinds jaar en dag zijn FH en ik op vakanties uitgerust met een hoofddeksel. FH meestal in fraaie USA hoed en ik, met een minder geschikt hoedenhoofd vaak met een soort pet. Voor deze reis had ik een speciale : “flat-cap” aangeschaft van Stetson, echt een fraaie pet. Tijdens de lunch, mijn broodje even in pet geplaatst om op de grond plaats te nemen, is mijn petje met veel tapenade vocht besmeurd geraakt…. Hoog tijd dus in om de hoedenwinkel (zie verslag van 13 mei) een nieuw exemplaar aan te schaffen.

Zijsprong: De eerste berichten van hysterie in Rotterdam worden duidelijk op teletekst. Feyenoord staat op 2-0. We krijgen Apps’ met: onze jongens staan voor (terwijl “onze jongens” van de Appers toch echt ADO spelers zouden moeten zijn…), spannend en meer.

Op weg naar het hoedengeweld eten we een ijsje. Met zorg wordt er geserveerd, niet met zo’n ijsknijperschep, maar met een soort spatel wordt het heerlijke ijs in hoorntjes en bekertjes getoverd!

De nieuwe hoed is een op de Stetson Pork Pie Hat gelijkend model, maar van Italiaanse origine. Erg mooi, ik ben er erg blij mee!!

We vervolgen onze Milaan expeditie met een Metro rit naar de Naviglio Grande. Tripadvisor noemt de vele horecagelegenheden, het flaneren en de fraaie omgeving van deze gracht in Milaan. In Amsterdam zijn er veel fraaiere grachten, maar het koele biertje dat we hier genieten op een van de vele terrasjes maakt veel goed.

We metro-en rond 1830 terug naar ons hotel om ons op te frissen voor het avondeten. De keus is gevallen op een zaak op loopafstand van ons verblijf: Restaurant “Lungomare”.

Een restaurant in Vlissingen met dezelfde naam is in mijn gezin een begrip. In tijd, in lang wachten. Lungomare in Vlissingen heeft het met onze nog jonge kids aan tafel gepresteerd om tussen de snel aangevoerde drankjes en het stokbrood, ons 1 ½ uur te laten wachten op het hoofdgerecht. “Duurt het net zo lang als bij Lungomare” is bij ons thuis een tijdsbegrip…

Gelukkig is de Milanese Lungo vlotter en beter. We eten vis en vlees antipasta, pasta, zeebaars, Milanese Schnitzel en tonijn. Lekker, ongecompliceerd en vlot op tafel. Met veel wit: Pino Grigio en ook nog huiswit, zo uit een grote kartonnen doos in de karaf. Om 23.00 voldaan naar ons hotel.

Laatste zijsprong: Feijenoord is kampioen, Hoofddorp zat 1 verliest (ik wil het er niet over hebben), Hoofddorp zon 3 speelt gelijk.

Opmaken voor reisdag Milaan – Genua.

Milaan genieter Dirk.