We ontbijten volgens inmiddels standaard patroon om 08.45 uur. Ik ben licht aangeslagen door wat buikgriep, net nu CH weer is hersteld. Zo blijven de gezondheidsgemoederen goed bezig. Met wat immodium in het systeem vertrekken we iets later uit het vriendelijk Rex hotel. Op naar Florence, een rit van krap 2 uur, PV heeft de appartement eigenaar, waar we de komende 3 nachten verblijven, al gebeld en we zijn van harte welkom om wat vroeger te komen om de bagage vast te droppen.
Na wat gestoei met navigatie, wat afzettingen en het licht chaotische verkeer vinden we het appartement toch nog vrij vlot. Met flink geluk voor de deur geparkeerd, koffers binnen gezet en op aanwijzingen van de schoonmaakster van het complex naar de parkeergarage. Krappe ingang, maar de inschatting van de heren chauffeurs: moet kunnen. Flink rondje door alle eenrichtingswegen komen we bij de 90 graden bocht voor de ruime parkeerplaats. De door een stevig ijzeren hek toegeruste ingang blijkt een lelijke sta in de weg bij het betreden van de parkeerplaats. Ik stuur, FH en de meisjes geven aanwijzingen en het centimeter werk kan beginnen. De aandachtige lezer begrijpt het al: door een scala van aanwijzingen: links/recht/stop/nee, nee/vooruit/draaien/andere kant/links wordt mijn stuurmanswerk beïnvloed en schampt de rechterzijde van de auto (zeer licht) tegen het ijzeren hek. Tja, Schade. Nieuwe deur zegt FH, beetje lak zeg ik. Afijn, deze privé parkeerplaats wordt het niet en zachtjes achteruit manoeuvrerend, de ophopende file trotserend, verlaten we de 90 graden toegang. We parkeren de auto tenslotte op een nabij gelegen plaatsje waar we een kaartje uit een wel snel werkende automaat halen tot zondagochtend!
Na dit parkeer avontuur (schatting van de niet verzekerde kosten is tussen de 5 en 1000 euro) en de daarbij horende emoties besluiten we met de HopOn-HopOff bus een eerste indruk van Florence op te doen en om af te koelen. Het fenomeen van zo’n rode Engelse bus met open bovenkant, waar je op diverse plaatsen kan in- en uitstappen, is in veel toeristensteden geïntroduceerd. Door ware wandelaars verfoeid, door culturele fijnslijpers verguisd, door de helft van ons gezelschap getolereerd en door de andere helft geadoreerd. We nemen de bus met de Blauwe route (blijkt) en laten ons voorzichtig in het toeristen ritme vallen.
Na een uurtje stappen we uit wederom in de buurt van ons appartement en gaan daar nu de sleutels ophalen. Elena, een goed Engels sprekende jongedame legt alle details uit: keuken, airco’s, wat wel en niet, goede restaurants in de buurt, supermarkt, toeristenbelasting, sleutel inleveren en meer. En betalen. Na afloop lopen we naar het Piazza di Santa Groce om direct te beginnen met de lunch, het is al 1430 en zeker tijd voor lekker eten. Griekse salade, pizza, div. kaas met chutney en chocola (erg goed) en salade met wat achteraf blijkt bulgur voor FH. Die had daar niet helemaal op gerekend, zie onderstaande foto:
Gelukkig blijkt alles erg smakelijk, is de bediening efficiënt en vlot en zijn we om 15.15 gereed om weer een stukje Florence te verkennen.
Het Piazza di Santa Groce is fraai. Geen al te grote rij voor de ingang van de kerk, maar we slaan deze keer over.
We lopen vervolgens naar de Piazza delle Signoria en vergapen ons aan het Palazzo Vecchio. Mooi.
Opvallend is de toename aan toeristen groepen. Steevast begeleid door een gids met opgestoken paraplu of metalen staaf (met zo’n fel gekleurd vlaggetje). Dit fenomeen hebben we tijdens onze Oostzee reis ook al gezien met als hoogtepunt (diepte-) de strijd der toeristengroepen in Tallinn, 13-08-2016, die bij kruisen en oplopen elkaar bijna te lijf gingen (zie verslag aldaar). De toeristen groepen hier zijn minder agressief (alhoewel de Chinese groep op Peking achtige wijze nergens naar kijkend stug doorliep), waarschijnlijk sterke gidsen.
We besluiten de groepen zoveel mogelijk te negeren (en uiteraard met dé blik aan te kijken) om de weg te vervolgen naar de Ponte Vecchio. Daar is al veel over geschreven dus hier de Wikipedia quote: De Ponte Vecchio (Italiaans: oude brug), is een beroemde middeleeuwse brug over de rivier de Arno in Florence, Italië. De brug is vooral bekend door de winkeltjes (vooral juweliers) die zich op de brug bevinden. Op één niveau hoger dan de brug bevindt zich de Corridoio Vasariano. Deze gang van ongeveer één kilometer is in opdracht van Cosimo I de' Medici gebouwd door Giorgio Vasari en had tot doel dat de leden van de familie de' Medici van en naar hun paleizen Palazzo Vecchio en Palazzo Pitti konden gaan zonder zich onder het volk te hoeven begeven.
Dat zonder zich onder het volk te begeven is ons in ieder geval niet gelukt, het was lekker druk op de brug!
We lopen via de zuidzijde van de Arno rivier en de Porte alle Grazie terug naar ons appartement, maar doen eerst nog wat boodschappen bij de lokale Coop super. Gewoon tagliatelle met pesto en lekkere salade en met de voeten op de bank en een rustige avond. Morgen Florence doorgronden!
