Japan 2024, do 10 okt, Tokyo

Geslapen (met weblog onderbreking van 04.15 - 06.05) tot 07.15 uur, gevolgd door een routine maar wederom lekker ontbijt.

Het plan voor vandaag is een bezoek aan Team Lab Planets. K. is onze ervaren Japan reiziger (hier al kortstondig voor zaken geweest) en is erg enthousiast over dit, op internet omschreven als “semi-permanent museum voor digitale kunst in Tokyo. De kleurrijke, prikkelende tentoonstelling huisvest 7 gigantische installaties, verspreid over 10.000 m2. Perfect voor zowel kunstliefhebbers als Instagram-junkies!” gebeuren.

 We vertrekken om 09.15.uur, naar het Metrostation vlakbij hotel (Shiodome) en de onbemande bovengrondse metro Yurijamome naar Shin-toyosu Station voor een bezoek aan Team Lab planets.

Voor veel informatie https://www.teamlab.art/e/planets/

 

De ervaringen:

K. en P. en T. zijn erg enthousiast en spreken over een geweldige gebeuren en ongekende indrukken. Wat mijzelf betreft zijn er enkele bedenkingen. Ook ik ben enthousiast en (soms) onder de indruk, maar mis de intentie van het geheel. Het blootvoets door het water lopen is zeker apart, maar de dan genoemde “People go barefoot and immerse their entire bodies in the vast artworks together with others. The artworks change under the presence of people, blurring the perception of boundaries between the self and the works. Other people also create change in the artworks, blurring the boundaries between themselves and the works, and creating a continuity between the self, the art, and others” vind ik wat te hoog gegrepen. Jazeker, fraaie spiegels en lampen in een soort doolhof, moeilijk wandelen over slappe kussen, donkere gangen, waden door kniehoog (warm) water en zeker het over de grond kruipen en dan naar bloemen staren is bijzonder, maar landen bij mij minder dan bij de vele bezoekers.

“Apart” is wat me te binnen schiet als ik een evaluatie zou moeten schrijven en dat is toch wel erg summier.

Na afloop even zitten en mogelijk koffie maar dat is hier niet gebruikelijk, die koffie. We besluiten de middag te besteden aan een bezoek aan de grootste Tempel van Tokyo en aangezien dat over diverse trein en metro stations gaat is er vast wel ergens koffie onderweg.

 

Shin-toyosu station 1 halte naar eindpunt Toyusa, overstappen op de Yarakucho line, een paar haltes naar Ginzo-Itchame station, lopen naar Ginzo sation en vandaar met de Ginza line naar eindstation Asakusa. Klinkt simpel, dat is het ook, de vele trappen en tussenstukken en het wandelen op de overstap plekken zorgen voor een openbaar vervoer ervaring die gerust sportief kan worden genoemd. Slechts in twee wat drukker bezette treinen gestaan. Het is geen spits, maar het voortreffelijke metro en trein systeem wordt volop gebruikt.

Afijn, ik kom hunkerend naar koffie en een soort van gesloopt aan bij Asakusa station (mijn reisgenootjes mankeren niks: geroutineerde wandelaars): geen koffie te zien.., we landen bij de 2e de beste eetgelegenheid: een uitnodige kaart met veel plaatjes en dorst verleiden ons; hup naar binnen.

 

We kijken eerst onze ogen uit en zien kleine elektrische grilletjes op tafels staan met gamba’s en inktvis. Dat ziet er prima uit. Na 10 minuten geven onze 2 Japanse buren aan dat de menu’s aan de zijkant van de tafel zijn opgeslagen… Bladeren en uitzoeken, waarbij opvalt dat er vele laatste moment wisselingen zijn: oh toch maar dat, nee wacht, toch maar vis en meer. Nu bestellen. Gelukkig brengen de buren hier ook hulp je moet een QR code scannen en dan op je mobiel de gewenste etenswaren en drank invoeren. K. scant, vindt zelfs de Engelse versie maar het lukt niet, ook de buren krijgen nu problemen, hun Engels is te krap, de Japanse versie ziet er anders uit. Dan roepen ze de hoofdober en deze voert in een ongekend fraaie mobiel met zijklep al onze wensen in. Het gaat snel en we genieten van ramen met kip, tonijn koude noedels met vele vissoorten, een biertje en mandarijnen sap! Heerlijk!!

Na de lunch wandelen we, of beter: slenteren we naar de Senso-Ji tempel.

Uitgebreide info op: https://www.senso-ji.jp/english/

 

De weg naar de Tempel voorziet in veel toeristen, veel prutwinkels en horden mensen in klederdracht en meuk. We maken veel foto’s en ik ervaar toch wel degelijk een aantal haast Westerse tourist-traps. Dat drukt de pret niet, K. en T. en P. gaan zelfs zover dat ze de Tempel betreden en met het aanwezige personeel (priester?, pater, voorganger?) overleggen. Ik, die zelfs in Den Haag nog nooit bij de vlakbij aan ons huis gelegen (zeer fraaie) katholieke kerk naar binnen is geweest, pas ook hier en wacht buiten. Hier overigens geen bankjes of stoeltjes of iets van een plek waar je kan zitten: Japanners doen alles staand en lopend. In Tokyo geen terrassen..

T. doet ook een soort een geluksspel dat voorspellende waarde heeft voor de rest van je leven, maar treft helaas ongeluk als vooruitzicht, dus het briefje wordt gauw opgehangen op een rekje waar meer misfortuin is voorspeld. De neiging bestaat dan om een nieuwe poging te doen in dit waarzeg spel (gelukkig zijn de kosten zeer laag, niet meer dan 100 yen, dat is 60 cent) maar dat is een overtreding van de regels. Pas na de vierde keer geluk hebben is als voorspellende waarde natuurlijk ook geen pretje.

Terug slenteren slow motion terug naar Asakusa Station en stappen op de Ginza line ( we kunnen prettig goed zitten, we zijn in een lege trein gestapt [de vorige laten schieten] het is een eindstation), direct naar Shimbashi thuisbasis en vervolgens koffie/thee in het hotel zo rond 15.00 uur.

Recupereren.

 

18.15 uur verzamelen voor diner. K. heeft minder last van slappe benen dan ik en is, ondanks een opkomende verkoudheid, aan het einde van de middag nog even op zoek gegaan naar een eetgelegenheid met vlees. Er zijn drie opties: we wandelen naar zaak 1: alleen een bord met wat gerechten te zien en dan een trap op zonder wat voor aanwijzing dan ook. K. vraagt na en het is al overvol, we hadden moeten reserveren. De 2e keus is een restaurant waar er in de tafels een teppanyaki plaat is ingebouwd. Eigen vis, groenten en vlees bakken! We bestuderen de diverse menu’s, ook in het Engels, maar het is een aardige zoektocht. Drie meisjes in de bediening komen helpen, maar naast Thank You en Hello is hun Engels net zo goed als ons Japans. Toch lukt het om vis, vlees en (helaas wat weinig) groenten te laten brengen, het biertje en de witte wijn is aanwijs gemakkelijk. Lekker eten, onze kleren ruiken na afloop alsof we een week in een frituurzaal hebben gebivakkeerd. Ventilatie is niet de strong suit van deze gelegenheid

In het hotel nog wat koffie en thee en kletsen, we gaan om 21.15 uur naar onze kamers.

Topdag!!

 

 

 

Na het gebruik van het Japanse toverwoord “Sumimasen” om aandacht te vragen van de bediening in het restaurant (met succes) trots op zijn Japanse taalvorderingen Dirk !