Japan 2024, do 24 okt, Hiroshima
- door Dirk Berentsen
- •
- 24 okt, 2024
- •
Geslapen van 22.00 uur tot 06.50 uur op een toch wel hard bed. Boerennacht met af en toe wakker.
P. is goed uitgeslapen, want die gaat om 07.30 al naar beneden (we bivakkeren op de 17e etage, van waaruit een prachtig uitzicht) om rond te kijken en foto’s te maken Aan de voet een zwembad en strandje en ook al een prachtig uitzicht. Luxe hotel omgeving.
We gaan ontbijten, het restaurant is op de bovenste = 23e etage, zelfde ruimte als het buffet diner van gisteravond. Het ontbijt buffet is ook al zeer uitgebreid en los van eten genieten we van het schitterende uitzicht.
Terug op de hotelkamer gaat de (hotel) telefoon: de
receptie. In keurig Engels wordt er aangegeven dat de koffers zijn aangekomen,
maar dat er één koffer mist. Die is per abuis naar Tokyo gestuurd… We gaan even
naar de receptie voor navraag, helaas kan de ontbrekende koffer niet snel
geleverd worden, ook niet met smeergeld, dus we vragen of de koffer dan naar
onze volgende bestemming in Osaka kan worden gestuurd. Dat kan. Onze tickets
nakijkend (2 grote en 2 middel, er mist één grote en met de informatie van de
in mijn koffer geplaatste Tag (mijn koffer staat in het verdeelcentrum in
Hiroshima) berekenen we dat het de koffer van T. is...)
We nemen de eerste shuttle bus van ons Prince Hotel naar Hiroshima Station van 09.50 uur. Uiteraard staat er als eerste wens koffie op het programma, met de shuttle bus van hotel naar station, veel praten over koffer...
De beoogde koffietent rechts na het binnengaan van het station via de North Exit, die er van buiten uitziet als een Wiener Konditorei met brede stoelen (!), is overvol. Lange wachtrij voor de ingang. Dan maar een toiletstop en zonder koffie op weg.
We hebben ontdekt dat er een soort Hop on bus (met onze gewone Suica pas voor openbaar vervoer toegankelijk) in drie varianten vertrekken vanaf de North Exit van het station. De keuze is de Lemon, de Orange of de Green Line, die alle drie een ongeveer zelfde rondje rijden langs de diverse bijzonderheden en toeristische hoogtepunten van Hiroshima.
We stappen in de Citroen bus van 10.45 uur en hebben prima zitplaatsen. Ons doel is The Atomic Bomb Dome en daarna het Hiroshima Peace Memorial Museum. Via de haltes prefectural Art Museum, Museum of Art, nog een stop zijn we bij halte 6: Atoombom-koepel = Vredesmonument in Hiroshima. https://en.wikipedia.org/wiki/Hiroshima_Peace_Memorial
Het is lekker weer, er zijn flink wat mensen op straat, maar gelukkig geen dringende hordes of overvolle taferelen. We lopen rond de koepel en raken onder de indruk. Een man, die als baby in buik van zijn nog levende 106 jarige moeder, de verschrikking heeft overleefd, vertelt aan de langslopende toeristen zijn verhaal. Al vele jaren lang. Op het stoepje naast hem ligt wat informatie en via een QR code toegang tot zijn blog.
We nemen foto’s en wandelen over de Motayasu Brug om direct na de kruising over de rivier te belanden in het Piano Café. We starten met een toilet pauze. Alhoewel ik daar al diverse malen wat over heb gemeld, hier toch weer enkele bijzonderheden:
Cappuccino! (en een taartjes voor 3) Het café is vrijwel leeg, slechts 6 mensen zijn er aanwezig, wij vieren en een Nederlands stel die al vrij snel de zaak verlaten. Stilte.
Dan komt er een oude Japanse man binnen, die eerst even rustig gaat zitten, maar enkele minuten later naar onze tafel toekomt. Hij laat een stencil zien met tekst van Japan Confederation of A-bomb Victims Organisation Awarded Nobel Peace Price (het stencil heeft veel Japanse tekst en slechts een deel in soms grammaticaal haperend Engels. De man legt het stencil voor mij neer en wijst met zijn vinger naar de Engelse tekst: ‘and tens of thousands of people were reduced to “white ash” and scattered without a trace..’ We lezen het samen voor. Twee keer. Dan nog een blik naar ons, we mogen het stencil houden en de man gaat terug naar zijn tafeltje. We zijn stil.
In het Piano Café staat vlak naast ons tafeltje een piano, dat bij nakijken op internet een bijzondere betekenis heeft. De piano was van de in 1945 19 jarige Akiko Kawamoto die daags na de bom is overleden. Haar ouders hebben de wel beschadigde maar later gerestaureerde piano pas in 2004 doorgegeven, er wordt nu bij bijzondere gelegenheden op gespeeld:
https://www.vermontpublic.org/programs/2020-08-17/timeline-akikos-piano
Bij het verlaten laat ik de man op mijn mobiel een tekst zien die door Translate in het Japans wordt weergegeven: hartelijk dank voor Uw uitleg en verhaal, we zijn erg onder de indruk”. De man leest het en een bescheiden glimlach is ons deel. Stil verlaten we het Piano Café.
Om 12.05 uur gaan we na het bijzondere koffiedrinken naar het nabij gelegen Vredesmuseum. Eerst kijken we bij het Children's Peace Monument: we zien schoolklassen petjes afdoen en buigen en we zien en horen schoolkinderen zingen.
Het Vredesmuseum (広島平和記念資料館) bezoek is indrukwekkend. Eerst een soort video presentatie van de stad Hiroshima voor en na de atoombom. Daarna een lange galerij met veel, heel veel zwart-wit foto’s van gebouwen, personen en spullen in alle stadia van leed en schade na de bom. Van geschrokken tot gewond tot verbrand tot volledig verast. Gruwelijk en recht voor zijn raap. De persoonlijke foto’s van individuen, paartjes, kinderen en klasjes maken het leed tastbaar, tragisch en persoonlijk.
Foto ’s maken in het museum is zonder flits toegestaan. We maken geen foto’s.
Onder de indruk verlaten we het museum en wandelen naar de Hiroshima Hondori Shopping Street. Terug in de huidige wereld.
We vinden om 13.00 uur een sushi restaurant op een 1e etage in deze Hondori straat. Er lijkt bij binnenkomst haast geboden, want je mag bestellen tot 13.30 uur, de zaak sluit om 14.00 uur. Vreemd, we hebben nog nooit eerder een restaurant meegemaakt dat midden in de lunch zijn deuren sluit. Afijn, we zijn op tijd en het eten is heerlijk en ondanks dat we eigenlijk wat te veel hebben besteld (oog en maag) zijn we stipt om 13.55. weer buiten!
We lopen nog wat verder maar vol van alle indrukken en het eten besluiten we om 14.10 uur de bus ( No. 2-7) te nemen naar Hiroshima station, het is slechts 4 haltes. Op het station even uitblazen, we drinken thee, cola en mango juice bij de Wakyu Bar. P. en T. en ik blijven nog even zitten (een 2e cola), terwijl K. nog even gaat rondkijken voor een eetgelegenheid voor vanavond . Hij komt zeer enthousiast terug met de aankondiging dat hier werkelijk alles op eetgebied te vinden is. Het is een soort foodcourt over verschillende etages en een walhalla voor sushi, wagyu, noedels, vis, miso en zelfs tapas!
Na een korte toiletpauze gaan we met de shuttle bus van 15.20 uur terug naar ons hotel. Een rit van ongeveer 30
minuten, met slechts 16 personen in de luxe bus. Rustig en relaxed.
Ik ga naar de hotelkamer, daar zijn geen koffers.. Ik bel P. (die samen met K. en T. beneden in het hotel bij de winkeltjes naar onnodige souvenirs aan het zoeken zijn) over de koffers. P. gaat naar de hotelreceptie en daar zijn de drie koffers. Gelukkig is het niet de koffer van T. die ontbreekt, maar die van K. T. zeer opgelucht en K. geeft aan dat hij niet zweet en makkelijk de dag van morgen doorkomt met zijn kleding en dat het wel een gemis is dat hij bij het ontbreken van zijn koffer nu niet bij zijn boeken kan...
Rust en relaxen op de hotelkamers. Wat een fraai uitzicht!!
18.40 uur nemen we opnieuw de hotel shuttle bus naar Hiroshima Station. Slechts 6 passagiers. Een vlotte rit, na het uitstappen gaat K. meteen in een wat hoger tempo voorop lopen hetgeen betekent dat hij honger heeft. Eerst echter geld pinnen. Met de roltrap naar de 1 etage waar een 7-Eleven supermarktje is gevestigd.
Pinnen gaat vlot, de koers van de yen daalt rap, de kosten voor 50.000 yen opnemen is al gedaald van 317, 75 € een week geleden naar 305,33 € nu..
We kunnen vanaf deze etage ook de super foodcourt betreden, er is inderdaad heel veel keus K. stormt door naar dezelfde tent als waar we vanmiddag thee hebben gedronken want “daar is alles”. We moeten wel op even op een wachtlijst, maar volgens K. zijn we zo aan de beurt, want we zijn de eerste. Dat duurt ongeveer 20 minuten, maar K. heeft gelijk, dat even wachten loont, het eten is prima.
We bestellen met de QR code (inmiddels handig in geworden, als je dit eenmaal onder de knie hebt is dat gedoe met papieren menu en bestellen en in het beste Japans/Engels uitleg geven nu overgenomen door klikken op je eigen mobiel, waar in een kraakhelder Engels menu alles wordt aangegeven. Biertje, flesje wit mango juice, 2 patat, 1 kip met patat, 1 keer 300 gram Wagyu vlees, 1 keer steak voor T, en P. neemt de befaamde curry met rijst. En salade.. Dat verloopt allemaal heel vlot en het eten is smakelijk. Bijbestellen van mango juice, patatjes en nog wat glaasjes wit gaat snel. K. is de enige kandidaat voor een toetje: cruesli met ijs en fruit. Heerlijk volgens K.!
Na afloop (ca 21.00 uur) naar de taxi, de taxistandplaats is 50 meter lopen en de voorraad taxi’s is groot... We stappen in een krappe Toyota, ik krijg mijn linkervoet er niet goed in, maar uiteindelijk zit het prima. De chauffeur heeft een binnendoor route met veel bulten en rijdt erg hard. We komen veilig bij het hotel uit en ik kan niet goed uitstappen en flikker op het asfalt. Ego schade en wat bulten…
Om 21.30 op de kamers en uitblazen van deze indrukwekkende dag!
Nog wat typen, foto’s en beetje ontsmettingsmiddel op de ledematen en dan lekker slapen..
Onder de indruk van Hiroshima Dirk