De plannen voor vandaag varieerden nogal. Niet te veel, niet te vol plannen, moet wat rust ingelast worden. We besluiten tot 2 hoofdzaken, een wandeling en in de middag een toeristische attractie in de vorm van een boottocht met bezoek aan grot met gloeiwormen (daarover dus later meer)
Het info centrum in Te Anau geeft 2 wandel mogelijkheden: 15 minuten richting Manapouri rijden en bij een brug rechtsaf voor een wandeling, óf, en daar gaan we voor: de Kepler Track.
Verhaal D.:
We parkeren de auto, na een korte rit rond de zuidkant van Lake Te Anau, in het basisstation. We nemen alleen de hoogstnoodzakelijk items mee voor deze tocht, immers er zijn geen dragers of sherpa’s om te helpen. De Kepler Track is bij wandelaars bekend en berucht. (googelen). Voor beginnende wandelaars een schrik, de Track is gevreesd. Voor erkende Pieterpad wandelaars wordt deze Kepler trail als een forse uitdaging gezien. Zelfs ervaren Schotse Ei- en Hoogland trekkers, die zeker een week self-catered wandelen en tegen alle elementen vechten, denken met bewondering aan de Kepler. Op weg. Uiteraard eerst uitleg van life- en survival coach P. als voorbereiding voor de K.
De Kepler duurt tussen de 3 a 4 dagen, en aangezien we vanmiddag nog wat anders willen, moeten we, na een voortzetting na Dock Bay van nog eens een fors aantal km’s, retour naar het basisstation.
Dat lukt. We trotseren de natuur en alle ontberingen en hindernissen en komen levend terug bij de auto. Hulde.
Verhaal P.:
Lekker wandelingetje…
Wandelen. Je gaat ervoor en houdt ervan of je vindt het niks. Net als kippenlevertjes (oesters). Tijdens de wandeling heb ik gefilosofeerd over hoe het zou zijn dit pad met een motor te doen. De BMW R1200 GS (G staat voor Gelände) had genoten en ik was met super glimlach op en afgestapt. Dat gevoel dat je tijdens/na wandelen in een roes extase tevredenheidsboog terecht komt is mij vreemd. Geef me een paar golfstokken erbij de en 8 km van vanochtend (volgens P. hooguit 6 a 7) en dat wandelen wordt een genot. Vreemd. Overigens is de omgeving waar we hebben gelopen erg mooi, netjes en vol prachtige natuur, De K. is in totaal iets meer dan 60 km en voert over berg/heuveltoppen van 1400 meter. Diverse schuil- en overnachtingshutten. Mooi.
We lunchen bij The Olive Tree in het centrum van Te Anau. Heerlijke salade met seafood en P. gaat voor de Thaise curry met kip. Smakelijk en eigenlijk net iets te veel.
De middag staat in het teken van een bezoek aan de Te Anau Glowworm Caves. We monsteren aan aan boord van de Luminosa en gaan met ongeveer 50 passagiers op weg. De Luminosa is een moderne catamaran die met ongeveer 24 knots over het meer planeert.
De tros (!) gaat los en we varen/vliegen met flinke vaart naar de Grotten. Wel eerst de veiligheids instructies: 7 korte storen en dan een lange op de scheepsfluit betekent gevaar: zelf reddingsvest pakken en linksachter uittappen… De reis is 30 minuten.
Eenmaal bij de grot aangekomen worden we in groepen van ongeveer 12 bezoekers ingedeeld en vallen we in de armen van gids Kate. De Japanners hebben een eigen groep en een zeer zenuwachtige Japanse begeleidster die alles wat de gids aangeeft direct omzet in Japans. Arme gids.
Nou vooruit, we zijn biologists in spé:
Een soort mug legt 120 eitjes in de grot. De eitjes komen na 1 a 2 weken uit en de dan ontstane larven (The Glowworm) heeft 8 maanden (!!) de tijd om op kracht te komen, eten te verzamelen en te groeien . Eten bestaat uit sandflies en motten die op slinkse wijze in een soort plakvisdraad worden gevangen. Na 120 dagen ontwikkelt de larve/worm zich in korte tijd tot mug. Een mug zonder mond of eetstelsel: het mannetje moet de vrouwtjes bevruchten en leeft 2 dagen. Het vrouwtje moet bevrucht worden én eieren leggen en leeft 4 dagen. Dan begint het weer opnieuw. De larven gloeien inderdaad in het donker (glow in the dark) en zien er uit als kleine groene lichtpuntjes. Zeer fraai om te zien.
Voor de mindere biologie goden: Nou geef ons maar die Albatros! Dat gloeien is vergelijkbaar met een klein LED lampje van een Märklin of Fleischmann achterlicht van een locomotief van het miniatuurspoor… Niet echt bijzonder. (Dat we tijdens een gedeelte van de grottocht zeer stil moesten zijn, omdat we anders de Glowworm zouden storen, deed in ieder geval bij mij (en mijn Nieuw Zeelandse buurman) de geloofwaardigheid wat geweld aan: we hebben ons ingehouden.
De terugtocht van grot naar de afmeerplaats in Te Anau van de Luminosa verloopt vlot en zonder hapering.
We gaan nog wat boodschappen inslaan voor het avondeten en ons voorbereiden op het bezoek aan de Doubtfull Sound morgen. Zin in!
We genieten van een rustige avond in de B&B: toch nog een niet te volle dag!