Nieuw Zeeland 10 nov 2016, Broad Bay, Otaga Peninsula - Te Anau

door DJB
•
10 nov, 2016
•

Een verplaatsdag.

We ontbijten met (voor mij in ere herstelde, al lang niet meer gegeten) Cornflakes, toast met marmelade/kaas/salami en koffie. We zijn al om 06.35 opgestaan; ontbijten, inpakken en auto laden (routine is aan het intreden, alles krijgt een vaste plaats..) nemen niet veel meer dan een 5 kwartier in beslag. Rond 08.00 nemen we afscheid van onze gastheer David (in totaal 4 minuten gezien: bij aankomst en nu: dat self-cateren levert dus ook flits kennismaken op) en gaan op weg. De rit naar Te Anau plannen we via de kust, een beetje om, we schatten het op 4,5 uur autorijden.

Eerste doel is de, door P. gevonden en als “de moeite waard” omschreven, waterval van Purakaunui. Via een kleine afslag komen we op een onverharde weg. De Ford bewijst weer direct zijn onkunde door te slippen en weg te glijden (uitbrekende achterkant) bij een snelheid van 43km per uur. Ik heb het gevoel dat de VW Kever (op gas!) waarin ik in 1974 autorijles heb genoten een betere wegligging had/heeft. De Simca 1000 van mijn vader (JR-74-16…, gezinsvakantie 1964) met 2 zakjes kolen vier in de koffer (tas?) ruimte (voor) voor de wegligging en dwarswindcompensatie was stabieler dan deze Ford! Afijn we bereiken de Falls zonder verder schade.

Het neerstortende water stelt een beetje teleur. Niagara standaard is natuurlijk teveel gevraagd, maar het is het net niet. Overigens is het wandelpad naar deze stroom erg fraai (Pieterpad materiaal volgens P.) en zijn er veel fraaie planten en bomen.

We vervolgen onze tour en het voorbijtrekkende landschap is erg mooi. Groen in vele soorten.

We stoppen even voor koffie in een soort afgelegen Centerparks, maar dan anders. Er zijn vervelende Duitsers aanwezig, dus we verorberen onze koffie in rap tempo en vervolgen onze weg.

De volgende stop is aan de zuidkust van Southern Island bij de Florence Hill Lookout. In één overzicht prachtig groen, de fraai blauwe zee op de achtergrond en daartussen een aantal grazende/drinkende koeien (met kafjes, niet op de foto) die in een poel staan. Zeer, zeer fraai!

De lunch genieten we in Invergargill. Vreemde stad. Straten plan is nóg eenvoudiger dan menig USA stadje; kaarsrecht, straten haaks op elkaar, parallel. Paar gebouwen van rond 1900 vallen niet op, het lijkt op vergane glorie uit 1950, ware het niet dat de gevels (te luid en kleurig) moderner zijn.

Stedenbouwkundig beslist geen hoogvlieger. De lunch is overigens prima, sandwiches en heerlijke cappuccino

*Invergargill Grand hotel: Tripadvisor materiaal…, want van die fraaie balkonnetjes..*

De middag, van Invergargill naar Te Anau, een ander beeld. Het landschap wordt weer wat ruwer, in de verte duiken de immense bergen op.

Rond 1600 zijn arriveren we bij onze bestemming nabij Te Anau. (stukje onverharde weg leverde zelfde geneuzel als vanochtend) Ons gastheer heeft een fraai briefje op de deur geplakt.

Alles staat open en we treffen een zeer mooie B&B met immense slaap- en badkamer en een grote woonkamer met gevulde ijskast met van alles.

En een uitzicht. Wow. Wat een genot.

De gastheer Terry is een kleine drie kwartier later ter plekke en vertelt met veel plezier en enthousiasme over de B&B, de omgeving, allerlei activiteiten-mogelijkheden voor morgen en advies over waar te eten. Vriendelijk en een warm welkom!

Op advies eten we dus bij La Dolve Vita in Te Anau. De gastheer daar is, zoals Terry al had aangegeven, een luidruchtige Italiaan die iedereen van harte welkom heet, maar gelukkig niets met het koken te maken heeft. Hoeft ook niet, hij is de eigenaar.

Het eten is overigens heerlijk, we sluiten om 19.00 af met espresso’s en zijn om 19.20 weer terug op het thuishonk voor 2 dagen.

Avondje was draaien, bloggen, en lezen!

Goede verplaatsdag, morgen naar Te Anau!