Nieuw Zeeland 16 nov 2016. Franz Josef Glacier

door DJB
•
16 nov, 2016
•

Gedurende de nacht regent het hard. Buien. En veel. Het plafond van onze fraaie lodge klinkt als een klein kampeertentje.

We eten rond 08.00 uur en gastvrouw Kaz, die deze lodge runt, zorgt voor een verwenontbijt. Goed begin. Met een fraai menu dat, naast alle mogelijkheden van het ei (gepocheerd, gebakken, gekookt, Benedict, met of zonder bacon, tomaten, champignons..) ook de vooruitzichten van het weer vermeld.

Dat is niet de planning. Alhoewel we er nog niet over uit waren of een heli-vlucht het ultieme doel moest zijn, kunnen we die mogelijkheid i.i.g. al schrappen. Niet getreurd, dan gaan we naar de gletsjer lopen. Beetje regen kunnen we wel tegen..

We rijden eerst een stukje terug naar het zuiden over de bochtige hw6 naar de Fox Glacier. In het dorp uiteraard eerst koffie.

Net voorbij het dorp is de toerit naar een parkeerplaats die weer toegang geeft tot een wandeltocht naar de voet van de glacier. Daar treffen we de volgende informatie:

Dat schiet niet op. We lopen een klein stukje dat nog wel is toegestaan in de hoop een glimp sneeuw of ijs te zien, maar dan gaat de zachte regen over in flinke regen..

Gauw naar de auto. We besluiten naar het Mount Cook Viewpoint te gaan. Misschien dat er net een kleine opklaring is, je weet het niet. Dat weer kan tenslotte snel omslaan.

Een korte autorit via de Cook Flat road naar het begin van de Gillespies Beach road. Naar het westen kijken lijkt het minder bewolking, het is intussen droog, daar gaat-ie!

Mount Cook is ons gewoon niet vriendelijk gezind en wil zich niet aan ons laten zien. Werden we op dag 5 nog tegengehouden door de regen, nu is de laaghangende bewolking een te dichte sluier om Cook te ontwaren.

We besluiten verder het licht tegemoet te gaan en rijden naar de kust. Fraaie bochtige grindweg brengt ons bij Gillespies Beach. We dachten hier de restanten te vinden van het, rond 1860 door de goudkoorts bevangen Ierse- en Schotse settlers opgerichte, dorp Gillespie (wel 1500 inwoners en een hotel en kerk en kroegen en meer). Behalve een parkeerplaats met toegang tot het strand en een informatiebord over het Von Schmidt Dredging Device (moet goud van diep onder het zwarte zand naar boven halen [wat overigens is mislukt]), wat loslopende schapen en een klein kerkhofje treffen we niets van bebouwing. Verdwenen. Van 1860 – 1900 en daarna is Gillespie over.

Het strand is werkelijk schitterend. Fris, niet koud, heerlijk windje, we zijn de regenbuien van een uur geleden meteen vergeten.

Terug in het dorp Fox Glacier eten we een prettige lunch bij The Last Kitchen. Heerlijke pompoensoep (P) en ciabatta met Pastrami (D). WiFi maakt AccuWeather, NZ Weatherforecast, Metservice, Weather on Line en meer mogelijk. Onze eigen Meteorologische waarnemingen (en expertise) leveren dezelfde conclusie: tussen 13.30 en 15.00 is er minder regen op de Franz Jozef Gletsjer, een korte opklaring! Daar gaan we gebruik van maken.

25 km terug naar het noorden via hw 6 brengt ons in Franz Josef stad(je). We parkeren de Ford (moest vandaag weer hard werken..) bij de Glacier Parking en gaan vol goede moed op weg.

De informatie is hoopvol:

We wandelen naar de voet van de gletsjer. Na een kort stukje door het bos de eerste aanblik van het ijs: zeer indrukwekkend. Mooi. Nog geen uur rijden van het strand en woeste zee dan al weer een geheel ander brok natuurgeweld.

We wandelen nog een stuk verder, maar begrijpen dat naar “de voet” van de gletsjer vandaag niet mogelijk is, we moeten gepaste afstand houden.

*Aan de voet van Franz Jozef (let op het waarschuwingsbord)*

Het begint weer langzaam te druppelen, dan te regenen en de F.J. verdwijnt langzaam in de laaghangende wolken.

Tevreden dat deze dag, ondanks de weergoden die zin in nat hadden en Mount Cook die zich niet wil showen, zo veel fraais heeft laten zien, gaan we aan het eind van de middag terug naar onze lodge.

We eten s ’avonds bij restaurant King Tiger, Eastern Eating House & Bar en doen ons tegoed aan springrolls, Tom Yam soep, Pad Thai en Curry. Heerlijk.

Als we buiten staan is de bewolking ineens een flink stuk opgetrokken en zien we weer fraaie witte bergtoppen. We dopen direct de hoogste die we zien in onze eigen Cook 2…

Koffie, bloggen en slapen, morgen verder naar het noorden, doel is Hokitika.