Nieuw Zeeland 21 nov 2016, Tasman dag 2

06.00 Vogelgeluiden, de gordijnen dienen hier niet echt om de zaak binnen donker te houden: we zijn om 07.00 gereed voor deze dag. Strak blauwe lucht, nu al een aangename temperatuur met goede vooruitzichten. Mooi.

We besluiten de ochtend te besteden aan het verkennen van de omgeving en natuur “noord van onze stek”, en ons niet meer te laten leiden door Tripadvisor of Capitool. Een eigen ontdekkingsreis(je)!

Na een voortreffelijk zelfgemaakt ontbijt met veel (vers) ei en yoghurt gaan we rond 09.00 op weg.

We gaan de hw 60 op richting het Abel Tasman National park en het genieten begint eigenlijk direct na het instappen. Wat is die omgeving toch mooi. Groen in alle varianten, bergen op de achtergrond, zee aan de rechterkant, wat wil een mens nog meer. Eerste stop is net voor Kaiteriteri, aan het einde van Stephen’s Bay Rd: we lopen even over het strand.

Echt veel badgasten zijn er niet, slechts 5 zonaanbidders en verder veel geparkeerde auto’s en campers waarvan de eigenaren aan het kajakken zijn geslagen, want dat is hier de bezigheid bij uitstek.

We gaan binnendoor verder naar het noorden en treffen een Track naar het strand van waaruit je de Apple Rock goed kan zien. Een wandeling van niet meer dan 30 minuten. Kinderwerk denkt U, maar de track is voornamelijk verticaal… P. loopt glimlachend, met gezwinde spoed, op een soort pantoffels voorop en ik volg gedwee. Heen is geen probleem, we dalen alleen maar en de omgeving is erg mooi. Eenmaal op het strand is de afdaling de moeite waard: een schitterend strand met zicht op een, inderdaad op een gespleten appel gelijkend, eiland vlak voor de kust.

Terug is 45 minuten trap omhoog met flinke treden. Mijn gedachten aan gemotoriseerd en lift en roltrap overheersen. Wandelen ok, maar dan liefst pp vlak!

Na deze inspanning gaan we verder naar het plaatsje Marahau. Zelden zoveel kajak verhuur bedrijven gezien..

We rijden een klein stukje terug en slaan rechtsaf de Takaka Hill Highway op. Voor de motorrijders onder de lezers: een walhalla! Bocht na bocht, strak asfalt, hairpins afgewisseld met effe recht en dan weer draaien, amper verkeer. Geweldig! Zelfs voor de lezers waarvan het rijbewijs aan een zijden draad hangt kan ik aangeven: hier kan je echt genieten en doorrijden…

De Ford doet wat-ie kan, maar ja… gelukkig willen we juist niet al te hard en dat lukt voortreffelijk..

We stoppen bij Hawkes Lookout Point en de track naar het uitzichtpunt (altijd eerst door een bos, maar redelijk gelijkvloers) is te overzien en het uitzicht is adembenemend. Altijd moeilijk om dat in een foto(s) te vangen maar hier een poging:

We besluiten terug te gaan naar onze Schtube en wat boodschappen te doen in Motueka.

Vlak voor onze winkel bestemming trekt in het kleine dorp Riwaka, waar we langsrijden, een sportactiviteit onze volledige aandacht. De Riwaka Croquet Club is aan het inslaan!! Direct gestopt, foto’s maken en een heel prettig gesprek met de scheids/organisator die mij ziet fotograferen. Ja we zijn uit Nederland ja dat kent hij en ja heeft in Eindhoven (Philips = ja) gewerkt en is nu druk bezig als organisator van het Croquet gebeuren in Riwaka. Croquet (navraag) spreekt je uit als kroket met twee k’s: krokket. De net aangekomen topsporters zijn aan het inslaan met de mallet (dat is de hamer) door de hoops (poortjes) te slaan om het einddoel “het centrale paaltje” te raken. Voor de echte topsporters onder U verwijs ik graag naar de Engelse Wikipedia, waar in slechts 38 pagina’s uitleg wordt gegeven over historie, spelregels, vormen, regels, etiquette en meer. Graag Uw speciale aandacht voor de “Glossary of Terms” waarin van a tot z alle spelmomenten en situaties worden genoemd. Deze “Terms”, en de mede genoemde spelregels, doen een voetbalwedstrijd of een zwemestafette (bowls..) verbleken tot een eenvoudige rudimentaire bezigheid, die niet in de schaduw kan staan van het edele Croquet spel. En wij zijn daar getuigen van! Ik krijg uitleg dat er vandaag Golf Croquet wordt gespeeld, een mildere socialere krokket, maar in het weekend spelen we hier echte competitie en wedstrijden!! Genieten!!

Bij de laatste foto die ik wil laten zien (ja, het zijn er veel maar in mijn topsporteromgeving is Croquet nog onbekend) valt op dat in mijn Golfuhrs clubje, waar ik met zeer veel plezier mee mag topsporten, eenzelfde houding en blik niet ongewoon is. U ziet de twijfel:  juiste club (maar dat is hier niet van toepassing) in één keer voor de vlag (hoop) of toch op zeker, concentratie en aandacht! Meestal gaan die slagen dan mis, maar daarover later meer…

Nog even dat Old Schoolhouse fenomeen:

Een enerverende dag, met schitterende uitzichten en inzichten.

Morgen op weg naar Picton, we gaan met de Ferry van 14.15 uur naar Northern Island: we beginnen in Wellington. Zin in!