Een verplaats dag.
Vogelvroeg wakker, ontbijt en pakken. We zeggen om 09.15 onze gastvrouw Lou (kort voor Louise, maar ze is echt een echte Loe) onder dankzeggen gedag. Zakelijk.
De reis gaat naar de ferry in Picton en is gepland op 2 uur en een beetje. Koffie in Havelock, Slip Inn café: Coffee is (always) a goodSidea!
Voor het inschepen hebben we afscheid moeten nemen van onze oranje Ford. Verhuurder Europcar wil niet dat je met hun huurauto’s met de ferry overgaat, dus in Picton inleveren en in Wellington een andere huurauto ophalen. Het afscheid was kort en heftig. Ik heb bij de Europcar balie nog aangedrongen op directe verkoop van deze auto (slechts 5300 km op de teller, van stewardess geweest, altijd in de garage gestaan) aan een nietsvermoedende zuidereilandbewoner, die er alleen maar boodschappen mee wil (en kan) doen, maar ik geloof niet dat er actie is ondernomen..
Na de koffers te hebben ingeleverd en het inschepen veroveren we een plek op de 8e etage aan de voorzijde van het schip. Veel vergelijkingen met het ferry vervoer, zoals in onze Oostzeereis genoemd zijn er niet. Geen (veel) alcohol inslaande en direct verorberende Finnen, geen Litouwse vrachtwagenchauffeurs (met Crocs..), gewoon een vriendelijk gezelschap Kiwi’s en toeristen die met plezier van de 3 uur durende overtocht genieten.
We halen de koffers en de nieuwe huurauto op. Een witte, maar daarover later meer..
Ons hotel is op 10 autominuten van de ferry terminal, valet parking, grote stad.
Wat een balzaal! We zijn in een andere kamer geplaatst vanwege schade door de aardbeving aan onze kamer met zeezicht en krijgen een suite toegewezen van ongekende grootte. Met een fles bubbels voor het ongemak.. Warm welkom!
We maken een korte wandeling door Wellington en zien dat er her en der schade van de recente aardbeving nog goed te zien is: