Stadsdag.
Ontbijt aan de overzijde van hotel. Half in het zonnetje.
Dan eerst naar de tandarts: vulling of kies verdwenen, voelt aan als krater, kan terecht bij Symes de Silva tandartsen praktijk. Stipt 10.00. Vlot, snel en met veel uitleg (just the filling, no worries, categorie 4 glue en de nieuwste composiet) en om 10.45 weer buiten. We gaan direct naar het Museum of New Zealand (ook: te Papa Tongarewa = de plek van schatten van het land).
6 etages met een prettige variatie van schilderijen en beeldhouwwerk, een goede informatie afdeling over het Maori verleden en heden, en specials met aardbevingen en World War 1. We nemen er de tijd voor.
Indrukwekkend is de speciale tentoonstelling over de inzet van Nieuw Zeelandse jongens in de Eerste Wereldoorlog; hier wordt speciaal de Slag bij Gallipolli genoemd en toegelicht. Even naar wiki als je meer wilt weten (oa: “De veldtocht was de eerste grote operatie voor het, vanwege de Eerste Wereldoorlog naar Europa gestuurde Australian ans New Zealand Army Corps (ANZAC) en wordt vaak beschouwd als het ontstaan van het nationale bewustzijn in beide landen”)
De hier tentoongestelde beelden zijn van een madame Tussaud overtreffende kwaliteit en niet alleen levensecht, maar op een schaal van 2 keer zo groot als in het echt.
Lichte lunch ( de kiesverdoving is nog niet weg) en verder met een Wellington Wandeling. Na de prachtige en indrukwekkende natuur van het zuidereiland een flinke omslag naar het meer stedelijke Wellington. Eerst langs de haven:
En daarna door de stad zelf. Veel kantoren, chique winkels en duur ogende zaken. Voorkeur lijkt er voor dure kleding-, schoenen- en speciaalzaken, maar we zien ook veel tandartsen (nog een beetje behept..). Het ruikt ook weer eens naar auto’s en stad en niet naar groen (aan de haven gelukkig naar zee).
We gaan met de Wellington Cable Car naar het Kelburn station. Flink stuk steil omhoog, deze Finicular draait prima (net als Bergen en i.t.t. de Budapest uitvoering..) en vlot. Ritje van 15 minuten voor een fraai uitzicht over de stad (en om de Engelse invloed maar even weer te geven): uitzicht over het Kelburn park: het enige vlakke stuk op de helling en daar dus een cricket veld..
Eenmaal terug op aarde lopen we downtown verder door de winkelstraten en de meest opvallende winkel is er een die kant en klare kerstbomen verkoopt! Hier geen zwarte piet geneuzel, maar al veel winkels in de Kerststemming en voorbereiding. (summum, naast de kerstboomwinkel is een souvenirshop met kerstartikelen waarin helder op een groot bord wordt aangegeven: “5 weeks till the fat basterd arrives..”)
Verder zijn opvallend de op strategische plekken geplaatste Welllingtonnertjes, een variatie op de bekende Amsterdammertjes.
We eindigen de Wellington tour weer aan de voet van de haven, nabij het museum, niet ver van ons hotel met een lichte versnapering:
Na een zeer korte adempauze in ons Museum Hotel, gaan we ’s avonds eten bij restaurant Hummingbird. Goed eten, kip en aubergine met inmiddels onze favoriete Sauvignon Blanc: Dog Point.
Een enerverende dag!
Morgen op naar Kapiti Island, met een overnachting op dit een fraaie eiland, zo’n 1 uur 15 minuten rijden noord van Wellington, waar het avontuur gewoon verder gaat: een nachtelijke wandeling met Kiwi spotting!
Ben benieuwd.
