Nieuw Zeeland 24 nov 2016, Wellington - Kapiti Island

We verlaten Wellington, na een stevig ontbijt, in wat bewolkt – druilerig weer. De valet parking heeft onze huurauto keurig klaar gezet, het is een Holden Trax LTZ Turbo! (ik herkende alleen de witte kleur en heb nu begrepen dat Holden Australisch is. Dat betekent dat ruitenwisser en richtingaanwijzers van plaats zijn veranderd. Gevolg is dus dat ik regelmatig bij bochten de ruitenwissers aanzet en bij regen het eerst lijkt of ik van richting wil veranderen..) Hij zit lekkerder dan de Ford.

We rijden in 1,5 uur naar Paraparaumu en arriveren daar rond 1200 uur. Eerst koffie bij Ripples.

We zoeken daarna een geschikte parkeerplaats in het dorpje maar alles lijkt bezet dus we parkeren vlak aan zee, waar nog wel ruimte is en dicht bij de incheck balie voor de overtocht naar Kapiti Island.

Geplande oversteek 1400, we krijgen om 1348 een sms waarin wordt aangegeven dat het bootje (door omstandigheden) pas om 1600 gaat. We besluiten niet twee uur “iets” te zoeken, maar kiezen voor een café met soep en broodjes en de e-reader.

Rond 1530 worden we opgewacht door Andrew (slechts 4 voortanden, zo shabby als maar kan, maar zeer vriendelijk), die ons welkom heet. We maken kennis met 4 Nederlandse reisgenoten voor deze Kapiti Island overnachting: L. en H. uit Friesland en J. en R. uit Limburg en West Friesland. Andrew checkt onze bagage op etenswaren, zaden en dode dieren: Kapiti moet schoon blijven. (voor vertrek ook nog schoenen door borstels en chemicaliën bad..)

We hebben vanuit ons wachtcafé de boot al zien aankomen: vaart gewoon op de aanhanger en de trekker zorgt dat het geheel op het strand wordt geparkeerd!

Sarah vertelt over Kapiti Island. Eerst Maori’s, toen andere Maori’s, dan walvisvangers (binnen 10 jaar leeggevist, 2000 bewoners, daarna weer vertrokken), ontbossen en intrede koeien en schapen en vanaf 1987 besloten het potentiele vogelreservaat daadwerkelijk om te zetten naar natuurlijk vogeleiland. Dat betekende: alle schapen en koeien van het eiland (te overzien) maar ook alle oposums (20000) zijn “geëlimineerd” en de ratten zijn middels een stortvloed aan gif (vanuit heli’s, niet schadelijk voor de planten..) vernietigd. In 1998 is het eiland “schoon ”verklaard en nu dus de natuurlijke habitat voor veel vogels én: de Kiwi. Brengt het fenomeen oorspronkelijke natuur in een apart daglicht..

Vanaf de aanlegplaats van onze overtochtboot naar de lodge is 5 minuten lopen. Sarah wijst ons de onderkomens, P. en ik bivakkeren in Tent 2.

Snel installeren en onder leiding van Sarah direct aan een wandeling gezet om zoveel mogelijk vogels te spotten De folder geeft aan dat er wel 50 verschillende vogels zijn, Sarah herkent er ongeveer 10, P. ook ongeveer net zoveel en ik 2 (duif en meeuw)

We zijn rond 1930 terug in de lodge om, onder het genot van een biertje en wijntje, het wel en wee van alle gespotte vogels en meer te bespreken. We dineren in dezelfde lodge met alle gasten (naast de Nederlandse groep ook Zweden, Duitsers, Nieuw Zeelanders en Zwitsers, zo’n 15 man in totaal. Lekker en gezellig.

Na het avondeten, als het net donker begint te worden de apotheose van het bezoek aan Kapiti Island. De nachtelijke Kiwi Spotting Tour! Er zijn zo’n 1500 Little Spotted Kiwi’s (Kiwi Pukupuku) op het eiland aanwezig. John, onze gastheer doet de inleiding en vertelt over Kiwi’s: soorten, nachtdier, groot ei, lange snavel, overdag slapen in diepe holen, schutkleur en meer. De deelnemers worden in 2 groepen verdeeld en worden verzocht zéér stil te zijn, de gidsen goed te volgen, geen zaklantaarn, etc. Wij volgen Sarah die voor de gelegenheid een speciale rode Kiwi-spot zaklantaarn bedient. Muisstil gaan we op weg. Oh ja, John heeft ook nog verteld dat je soms wel 3 minuten naar een Kiwi kan kijken, soms een paar seconden en soms zie je helemaal geen Kiwi.

U raadt het al: 2 uur gewandeld, af en toe adem inhoudend stilgestaan, een met de rode lantaarn zwaaiende Sarah: geen Kiwi te zien! (Wel een little blue pinguïn (Korora), een aangename onverwachte verrassing: beest liep midden op het bospad, leek niet onder de indruk van onze groep of rode licht en we konden hem bijna aanraken..) Het tweede gedeelte van de Kiwi search liep ik achteraan en ik moet toegeven: de gedachte aan de Vaderweekend nachtwandeling, waar we onder leiding van beroeps ornitholoog Dr. Maup naar de slechts in Baarle-Nassau voorkomende kuifmus (kuifmees?) ook steeds moesten stilstaan (en búkken!) in het aardedonker, kwam steeds meer opdagen..

Afijn, de groep bleef enthousiast en we zijn rond middernacht gaan slapen.

Om U niet te onthouden van wat we hadden moeten zien: hier een archieffoto van de gewraakte Kiwi