Of het de stress van het Kiwi zoeken is geweest, of het knoertharde bed blijft onbekend: we slapen slecht. Een bezoek aan de DC, 20 meter van onze tent is ook al een avontuur dat weer een andere schaduw op kamperen legt. Voeg daar aan toe dat de “Vogelwekker” rond 06.00 aangaat (meer herrie [en ook zeer fraaie geluiden] van vogels dan van een elektrische wekker) en U begrijpt dat we kort en onderbroken hebben geslapen.
Geen geklaag, het weer is prima en we beginnen vol goede moed aan deze dag. Ontbijt in de lodge met ons gezelschap van 15 man. Volop geklets en vakantie ervaringen uitdelend onder het genot van koffie en scrambled eggs.
John geeft een korte lezing voor de gasten die vandaag nog op het eiland blijven en instructies aan de 6 Nederlanders en de 2 Zwitsers die al in de ochtend het eiland verlaten. John geeft ook aan dat er veel wind aan het einde van de middag en de komende dagen wordt verwacht, de reizen naar Kapiti worden na vanmiddag stilgelegd, te veel deining voor de bootjes. We hebben mazzel gehad!
De reis naar het vasteland (nou ja Noordereiland..) gaat veel sneller dan de heenreis: kleiner bootje met 2 immense Yamaha buitenboordmotoren doe het werk.
Op het strand nemen we afscheid van de overige toeristen.
We gaan op weg naar Palmerton North, een tussenstop naar ons einddoel van vandaag, Ohakune. Wel een belangrijke tussenstop want we hebben afgesproken met Tante Corrie! Familie van P., in 1952 naar Nieuw Zeeland geëmigreerd en gesetteld vlak bij Palmerston North. We komen aan rond 1200 uur, eerst koffie en dan de stad verkennen. Wat groter en moderner dan de vele kleine plaatsen in de omgeving en een stad met een Universiteit. Dat is goed te merken want we zien veel studenten na de graduation (althans dat nemen we aan), vaak uitgerust in toga met die specifieke vierkante hoedjes en daaromheen goed geklede familie en vrienden. Over de hele stad.
We lunchen in een immense Food court (Amerikaanse afmetingen) in een even immens winkelcentrum en vergapen ons aan de vele eters van alle geledingen.
Uitgewandeld en met nog wat tijd over (Tante C. is om 1500 beschikbaar) rijden we even langs de luchthaven (want daar is P. in 1993 geweest). Geen enkele herkenning. Het lukt ons, terwijl we even geparkeerd staan, bijna om in de auto in slaap te vallen, dus vlug verder op weg..
Tante Corrie is 85 en ze ontvangt ons hartelijk. Fraai eigen huis, nabij “het grote huis” waar vanuit vroeger “de farm” (kippen) werd gerund en waar alle kinderen (7) zijn opgevoed. Nu woont haar oudste zoon F. in The Big House.
Het huis is exact gelijk aan het huis van mijn eigen oma en ruikt ook hetzelfde. Veel foto’s, een fraaie tikklok, piano met psalmenboek, én de originele Philips radio meubel (die met dat groene oog!). Tante Corrie verteld over haar leven, kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Veel, ze schat het zelf op 80. Een goed weerzien met Tante Corrie!
We maken kort kennis met de oudste zoon F. die even langskomt en om 1630 nemen we afscheid.
De rit naar Ohakune duurt nog 2 uur. Wisselend landschap en wisselend weer. Dan weer druppels, dan blauw, de namiddag zon zorgt voor schitterende groene kleuren op de berghellingen. Moe bereiken we onze lodge. Fraai, met een groot terras, maar het is druilerig dus we blijven binnen. Gewoon de meegebrachte sandwiches oppeuzelend, met een glaasje jus en een glaasje rood. Vroeg slapen!
Morgen gaan de we de nabij gelegen 3 vulkanen verkennen!
