Nieuw Zeeland 28 nov 2016, Rotorua dag 1

door DJB
•
28 nov, 2016
•

Vandaag is toch wel een natuurdag.

We ontbijten vroeg, gastheer Colin verzorgt toast en eieren, om 09.10 zijn we op weg. Direct naar het Wai-O-Tapu Thermal Wonderland, want daar is P. in 1993 ook al geweest en met name de geyser (geiser) Lady Knox heeft indruk gemaakt. Zo gezegd..

We arriveren om 09.30 parkeren, kopen een kaartje voor het park en voor de speciale Lady Knox attractie, gaan weer met de auto verder en parkeren op de speciale Knox parkeerplaats. We zijn goed op tijd, er worden meer toeristen verwacht, maar door doortastend optreden zitten we goed vooraan.

Om 10.10 stipt komt de gids met een (het) verhaal over deze speciale geyser. Waterlagen, achtergrond naam, verschillende temperaturen, diep in de aarde, oppervlaktespanning, regenwaterinvloed en een legende van wassende criminelen die het geheel ontdekt hebben, passeren de revue.

Om 10.15 de lont in het kruidvat: een papieren zak met de geheime ingrediënten om Knox “aan te zetten”. Volgens P. steevast wasmiddel genoemd (of zeepsop) (oppervlaktespanning..), maar ik had dat niet uit een papieren zakje verwacht. (Gids gaf bovendien aan dat het zeer milieuvriendelijk was). Afijn, sop of niet, het goedje werkte. (overigens al 80 jaar volgens de gids, iedere dag weer, één keer per dag).

Een waar spektakel en heel erg leuk om te zien:

Als Knox is uitgeraasd gaan we met de auto terug naar de oorspronkelijke parkeerplaats om het Wonderland verder te verkennen. Na de noodzakelijke bijkomkoffie lopen we de scherp afgebakende tracks (rood, oranje en geel) en genieten van de kraters, kleuren en natuur.

Niet onvermeld kan blijven dat speciaal bij de plekken waar sulphur/zwavel betrokken is, de lucht niet te harden is.. Een uitermate penetrante, naar verse lucht happende, oogtranen veroorzakende lucht, waar ik niet aan kan wennen. P. glimlacht zich erdoorheen, geeft aan dat dat er nou eenmaal bij hoort, maar ik kan er niet aan wennen. Wat een graflucht…

Om te voorkomen dat dit blog een opsomming wordt van de vele metalen, kraters, waterstromen (warm – koud) en oorzaken een aantal namen van de getoonde bijzonderheden en veel foto’s.

Devil’s Home, Rainbow krater, Thunder Crater, Artist’s Palette, Opal Pool, Alum Cliffs, Oyster Pool, Champagne Pool, Sulphur Cave, Devil’s Bath…..

Na de 2e bijkomkoffie gaan we op weg naar de Waimangu Volcanic Valley. 15 autominuten. Een rondvaart over het Lake Rotomahana is een fraaie afwisseling van de wandeling van vanochtend. Ook hier geen Wiki uitleg over ontstaan van dit grote meer (geweldige vulkaan uitbarsting in 1886 heeft er voor gezorgd dan 2 kleinere meertjes: (ook al) Lake Rotomahana en Lake Rotomakariri, zijn gevormd tot het veel grotere meer van vandaag), maar gewoon foto’s! Wat bij mij overigens de meeste indruk maakt is, naast de fraaie kleuren, wanden met geisers en stoom, een eiland in het meer (dat net als Kapititi Island [hier Patiti Island] ontdaan is van alle zoogdieren zodat de vogels er tot rust kunnen komen), is eigenlijk de datum: 1886 ! Dat heeft vast nog in Nederlandse kranten gestaan, zo kort geleden…

Een foto impressie:

*Zomaar een beeld op het toegangshek van de Waimangu Valley*

Na al het natuurgeweld zijn we rond 1630 terug in onze B&B. Een start gemaakt met het voorzichtig sorteren van de foto’s die we vandaag hebben gemaakt. Ik vergeet bijna te vertellen dat het weer zich vandaag zeer goed heeft gehouden. Droog, matig windje, af en toe zon, 18 graden: wat wil een mens nog meer!

We dineren bij Cobb & Co. Volgens onze gastheer een typisch Nieuw Zeelands restaurant waar het prima vertoeven is. Het eten is prima, maar wij houden het toch meer op Amerikaans snel restaurant..

Morgen nog meer natuur en ook nog brokken cultuur: weer zin in!