Nieuw Zeeland 29 nov 2016, Rotorua dag 2

door DJB
•
29 nov, 2016
•

Meteen met de deur in huis: We hebben hem (haar) gezien: DE KIWI !! Levend en bewegend. Een Echte!

Weliswaar in gevangenschap en in een groot aquarium, slechts door een rode lamp verlicht (we hadden 10 minuten nodig om aan het donker te wennen), maar daar was ze: de Bruine Kiwi

Fotograferen (met flits) had voor ons verwijdering van de toeristenattractie betekend (waarschijnlijk ook uit Nieuw Zeeland) en eeuwige schaamte. Daarom een archieffoto:

Nu deze belangrijke doelstelling van onze trip is gehaald, kunnen we rustig verder en blijven genieten van de vele zaken die nog op de agenda staan.

Nog even over die kiwi: overdag slapen. ’s nachts actief, nog maar 100.000 in de natuur ( van de oorspronkelijke 12 miljoen), enz. Erg opvallend vond ik de grootte van het ei. Immense proporties voor zo’n beestje. Kijk maar:

We zijn na een selfservice ontbijt om 0920 in het Te Puia park (5 km zuid van Rotorua) om Geysers, Geothermal Wonders en wat Maori cultuur op te doen.

Direct na binnenkomst stort P. zich op een al bekend fenomeen (uit Dunedin museum) de Maori Knuffelsteen. Heeft tot nu toe heel erg geholpen denken we..

Daaromheen veel Maori beelden en totempalen (?) met Maori goden en krijgers, maar daar hebben we ons niet in verdiept , een steen lijkt vooralsnog voldoende.

We lopen rond over het park en zien als eerste een actieve mudpool. We horen de gids, die begeleiding geeft aan een groep die daar toevallig geparkeerd staat, uitleggen dat erin vallen gelijk staat aan flink koken (95 graden) met tegelijk het drijfzand verschijnsel (je komt er niet meer uit), om daarna beeldend weer te geven wat voor soort stervensproces er dan ontstaat. Aanschouwend onderwijs!

We vervolgen onze weg en treffen een bijna continue werkende geyser.

Mooi. Deze hoeft niet aangezet te worden met zeepsop, maar draait gewoon de hele dag door. Je kan er vlakbij lopen, de warmte is goed voelbaar. Zeer apart verschijnsel zo’n Geyser.

Via een zwavel rots lopen we terug naar het begin van het park. De zwavel lucht is al eerder genoemd: hier niks minder: wat een meur…

We hebben ons opgegeven voor een Maori welkomst ritueel en Maori zang en dans spektakel, waaronder de bekende Haka. Tezamen met ongeveer 40 toeristen wordt er na instructie iemand van de groep toeristen (wat zijn die Chinezen toch verschrikkelijk aan het voordringen, maar bij het vragen voor een vrijwilliger of informatie zijn ze ineens weer weg..) gevraagd de “leider” te worden van onze groep, zodat het welkomst ritueel (of we in vrede of met kwaad in de zin komen) op de goede manier gedemonstreerd wordt. Onze leider wordt een forse, met knetterblauwe rugzak en Birkenstocks uitgeruste blonde Fries: Johan! Held.

*Beeld dat ik mooi vind, bij het wachten op de Haka*

Het welkomst ritueel is leuk: een zeer boos ogende en veel tong uitstekende Maori krijger komt sluipend informeren “wat me moeten”. Johan, door even blonde vrouw en kind ademloos bewondert, heeft natuurlijk geen kwaad in de zin en we mogen de feesttent binnen!

In de zaal mogen we fotograferen en genieten van dans, zang, demonstratie van wapens en een soort Maori gegoochel met balletjes aan een touwtje die op de meest ingenieuze manier, als een een soort diabolo worden heen en weer geslingerd. Leuk.

Daarna krijgen we een korte demonstratie en inleiding van de Haka. Geluiden, gebaren, uitsteken van de tong, wapperende handen, ferme stappen nemen en meer is indrukwekkend.

Tenslotte worden er nog drie liederen van Maori origine gespeeld, maar hier kan ik me, zeker bij het derde liedje, niet aan de indruk onttrekken dat de begeleidende muzikant (er is één gitaar, er wordt wel meerstemmig gezongen) geïnspireerd is door Trini Lopez.. Ik meen duidelijk de akkoorden van “If I had a Hammer” te herkennen, maar waarschijnlijk is het toch iets anders..

Na dit cultuur blokje en koffie trekken we verder het park in. We zien nog een slapende geyser, maar daar heb je natuurlijk niets aan, vele modderpoelen en een zeer goede kopie van een Maori huis, gemaakt met oorspronkelijk materiaal. Klein hutje hoor.

Verbaasd zijn we als we een kok zien lopen buiten de hekken van de afgebakende paden, maar dichterbij komend wordt het geheel helder: het restaurant verzorgt ook maiskolven en slow cooked pork op traditionele wijze: in een natural steam vent cooker bereid. Kan hier gewoon 2 meter van de wandelpaden af!

De middag besteden we aan het eten van een veel te grote hamburger in het centrum van Rotorua, bij CBK, dat ligt niet ver af van de oudste kroeg van Rotorua.

Daarna veel verse sla, tomaten, paprika, feta, olijven en meer inslaan bij de supermarkt om vanavond gewoon thuis rustig en heel gezond te eten!

Weer genoten van een dag Nieuw Zeeland. Was het park misschien minder indrukwekkend dan gisteren, de muziek en dans waren een welkome aanvulling van alle fraaie natuur.

Morgen naar Waihi, maar we beginnen met een tussenstop in Tauranga (in 2012 nog geweest met het ms Ninghai!)