Ninghai 10 dec 2012, Piraatjes en Davao

Om half zes (ja, in de ochtend) sta ik op de brug om de eerste foto’s te kunnen maken.

Het is warm en vochtig. Dan naar beneden, even aan dek kijken en te vragen “of er al wat bekend is”. In de ship-office krijg ik te horen dat het vannacht flink heeft geregend (niets van gemerkt), waardoor het laden en lossen is vertraagd, de verwachting is nu 11.00 vertrek. Dat levert in ieder geval nog een uurtje “aan de wal” op…
Wel een belangrijker bericht, want Spanning en Sensatie! Vannacht was de gehele bemanning paraat omdat er dieven aan boord zijn geweest. Via de voortrossen (!) zijn er drie jongens aan boord gekomen om te jatten! (wat precies is mij niet duidelijk, alles zit op slot, maar de 2 trossen die er liggen zijn vast veel waard). Terwijl de bemanning zich met gezwinde spoed naar het voorschip verplaatst, blijkt later dat 2 andere piraatjes zich in het water onder de kade bij het achterschip hebben “verstopt” om daarna via de achtertrossen aan boord te klimmen. Tactiek! Deze twee worden echter door bootwerkers betrapt en een gezamenlijk front van bemanning en bootwerkers weet de schavuiten van boord te krijgen. Klinkt als een spannend jongensboek, maar het resultaat is dat er midden in de nacht extra privé bewaking wordt geïnstalleerd, en daar doen ze hier niet kinderachtig over. Het eerste wat is dus op de kade zie, nog lekker duf om 06.30, is een met riot-gun gewapende jongeman die de Ninghai bewaakt! Er zijn drie van deze bewakers. Op patrouille bij de gangway.

Na het ontbijt (hier moet je écht geen maaltijden overslaan..) van boord om de directe omgeving te verkennen. Op de bovenstaande foto is al te zien dat de Ninghai weliswaar gemeerd is in de Container Terminal, maar dat de grens met de eerste Davao bewoners niet al te scherp is. Armoe. Kleine houten huisjes, krotten meer, op palen, grenzend aan de rivier…

Spelende kinderen in het vieze water, vlak naast de daar gemeerde sleepboten en het laad- en losgeweld van vrachtwagens, vorkheftrucks en meer. Doet je (mij in ieder geval) weer even beseffen dat bijvoorbeeld geen directe internet toegang, of anders dat de pijnboompitten op zijn, allemaal best te overkomen is.. Relativeren.
Ik loop de andere kant op en tref, naast twee container schepen, formaat Ninghai en druk bezig met laden en lossen, een wat ouder vaartuig. Met roest en aangroei. Moet ooit de trots van een scheepsarchitect en scheepswerf zijn geweest, maar is nu in een, zeg maar, wat verouderde staat.. Het is de Sportage (maar roest en laswerk verraden een van origine Chinese naam), die staaldraden (van dat betonvlecht-soort) aan het lossen is.

Er is meer bemanning aan boord dan op een vliegtuigcarrier want op het achterdek is het een komen en gaan van mannen die daar eten, wassen, soppen, drinken en kletsen..

Er zijn levende kippen en zelfs een haan (goed te horen) aan boord, ook ergens op het achterdek: niks geen diepvries, gewoon vers eten! Stuk Filipijnse bloeiende economie.
Na het middageten (nee ik verraad niks) ga ik nog even de wal op. Het is bloedverziekend heet, elke gedachte aan Kersmis is hier misplaatst. De allerlaatste stand is dat we nu om 15.00 vertrekken (die beloftes van scheepagenten zijn echt helemaal niks waard).
Volgens de 2e stuurman staan de laatste containers die geladen moeten worden nu klaar. De bewakers lopen niet meer vlak langs de Ninghai, ze zitten in de schaduw op gepaste afstand. Ik ga een kopje thee drinken.

Avonturen Dirk