Ninghai 8 nov 2012, op zee

De reis van Nouméa naar Lautoka (Fiji) wordt gekenmerkt door een “beweeglijk schip”. Dit beweeglijk is jargon voor een, wat ik nu noem een vervelend stotend, slingerend en stampend schip. Gelukkig nog niet zo erg dat alles van tafels afglijdt, of dat er hele stoelen en interieuronderdelen door je hut heen slingeren, maar toch. Gelukkig niet zeeziek. (Ben ik vroeger nooit geweest, maar dat was 35 jaar geleden en een ritje in een Duinrell toestel met een nog jonge Esse deed mij zodanig misselijk en groen worden dat ik niet helemaal zeker was). Het ritme en de bewegingen van het schip (de slingertijd is ongeveer 12 seconden: aangenaam. De MG is 1,60 meter, heb ik van de CH/OFF vernomen: dat ik eerder aangegeven heb dat de bemanning niet veel met die lading van doen heeft is een flagrante blunder/leugen: ze weten er alles van! Ga ik later over vertellen. Oh ja: MG is voor kenners, ooit geleerd bij Hellwig) automatisch opvangen door een lichaamshouding-wijziging ben ik ook al verleerd. Doorgewinterde zeelui hebben een soort ingebouwd gyro-systeem waarmee ze het slingeren en stampen van het schip met een soort gemak opvangen die leken (ik) jaloers doet kijken. Daar waar ik me dan moet beethouden aan tafel, reling of steun, zal de gyro zeeman gewoon tegen-slingerend moeiteloos zijn pad vervolgen(dieptepunt was het douchen vanochtend: douchestang en extra beugel als steun en dan nog uitglijden en tegen dat douchegordijntje aangeplakt zitten..). Expert in dit lopen onder moeilijke omstandigheden is de eerder genoemde Messman. Moeiteloos de borden met heerlijk eten serveren (volle kommen soep!) terwijl het schip net een haal maakt. Het ingebouwde gyrosysteem draait op volle toeren en blijft de scheepsbewegingen naadloos voor. De vale teenslippers lijken te veranderen in ongekend sterke zuignappen, zo gemakkelijk en stevig kan Messman lopen.