USA Roadtrip 2023, wo 13 sep, Green Bay

Vandaag verkennen, ontdekken en genieten we van Green Bay, Wisconsin. Niet direct The Capital of the World, niet groot, weinig imponerend, geen spetterende Culturele uitspattingen, geen wolkenkrabbers, maar voor ons een bron van genoegen met een bezoek aan het National Railroad Museum (F+D), het bezoeken van de Botanical Gardens (P+C: valt dus eigenlijk een beetje buiten mijn blog, ik heb ook niet zoveel met Botanical of Tuinen, maar omdat we het USA Roadtrip avontuur gevieren vieren, hier uiteraard een uitgebreide fotorapportage) en een rondleiding in en door het Lambeau Stadium, de Football tempel van de Green Bay Packers. Wat een dag!!

Het hotel heeft geen ontbijtfaciliteiten behalve lauwe koffie, dus we gaan om 08.00 direct naar de auto om “ergens” een ontbijt te scoren. Er zijn legio mogelijkheden, maar de variatie in het eten is gering (ei, toast, pancakes, zoet). We kiezen voor en belanden bij Panera Bread, op hun site in ieder geval niet alleen maar toast en met kaas overgoten gerechten, maar zelfs een belofte van échte Yoghurt. Panera Bread maakt de belofte maar gedeeltelijk waar. In de vitrines weliswaar vers uitziend stokbrood en zelfs een bruin brood, maar deze blijken niet bedoeld te zijn voor ontbijt verkoop, maar meer voor het opfleuren van de winkel.. P. maakt de juiste keuze door Yoghurt (inderdaad ongezoet!) met zaadjes en granola te nemen, F+C+ik vallen toch weer voor de boterham (hier wel een ciabatta, maar die smaakt toch ook weer anders) met omelet en bacon. Ik krik de zaak nog een beetje op met een bakje vers fruit. Slappe koffie, matige thee.

Gelukkig stelt het ontbijt ons wel in staat om de plannen voor verdaag verder te finetunen. P+C zijn niet in treinen geïnteresseerd en de drang van F. en mij om naar een bloementuin te gaan is minimaal (bloementuin dekt niet de lading hoor, het is écht een Botanical Garden, maar dat verhoogt de drang niet..). We zetten de dames keurig om 09.00 (openingstijd) bij de Green Bay Garden af. Voor die lezers die absoluut meer willen weten over deze Tuin raad ik aan https://www.gbbg.org/ eens door te nemen, het schijnt dat daar heel veel informatie te halen is over dit fenomeen. Voor dit blog moet ik U tevreden stellen met de foto’s van P.

F. en ik spoeden ons naar het befaamde Railroad Museum. Alles in Green Bay ligt dicht bij elkaar, het betreft een autorit van 9 minuten. Al wat auto’s op de parkeerplaats, de spanning stijgt. Nu heb ik in Nederland al een keer het Spoorwegmuseum bezocht en al diverse malen op You Tube gekeken hoe een stoomlocomotief werkt en F. weet alles van alles, dus we betreden het treinparadijs niet geheel onvoorbereid. Train Specialist from the Netherlands klinkt iets overdreven, maar we benaderen de kassa vol goede moed. Vriendelijke mensen aan de balie. Netherlands? Aha, en dan naar Green Bay? We vertellen lekker niks over onze treinexpertise (wordt ook niet naar gevraagd) en stappen de ijzeren railswereld in. F. heeft zich natuurlijk veel beter voorbereid en is met name op zoek naar de Aerotrain. Het voert te ver om in dit blog daar dieper op in te gaan maar https://en.wikipedia.org/wiki/Aerotrain_(GM) helpt de nieuwsgierigen op weg! Direct na de entree al een maquette van deze door F. genoemde en geroemde trein. We zijn meteen nog enthousiaster over dit Museum.

We genieten van het niet al te grote museum, naast de Aerotrain ook van The Big Boy. Een immense trein: The Union Pacific Big Boy is a type of simple articulated 4-8-8-4 steam locomotive manufactured by the American Locomotive Company (ALCO) between 1941 and 1944 and operated by the Union Pacific Railroad in revenue service until 1962.

Noemen we nu ouderwetse techniek, maar het maakt écht indruk.

De volgende foto’s van het Railroad Museum geven vast een indruk:

Rond 11.00 halen we onze tuinmeisjes weer op, maar niet nadat we even hebben getankt. Er gaat meer dan 80 liter in de Yukon en gelukkig is de benzine hier niet al te duur. Verbruik is ruwweg 1 op 10, voor zo’n grote SUV meer dan redelijk.

Koffie. Al eerder genoemd in dit blog en nu al een terugkerend gebruik. We landen bij Café Con Crema, een veelbelovende naam voor een koffietentje. We hadden beter moeten weten. Bij aankomst direct overvallen door de bediening en voordat ik zit staat er al een mok standaard USA (slappe) koffie voor mijn neus. Mijn reisgenoten zijn wat slimmer en bestellen choco (toch ook weer niet zo slim want er blijkt wel degelijk cafe au lait te zijn, maar wel verstopt onder op de menukaart). Verder kunnen we de wens van de serveerster om hier toch vooral uitgebreid te ontbijten (ei, toast, pancakes, zoet) of te lunchen (ei, toast, pancakes, zoet, Burger) weerstaan en vertrekken direct na ons kopje..

Tussenstop bij Dick’s om even wat te shoppen en te kijken naar de enorm grote hoeveelheid aan golfmateriaal. Clubs, karretjes, kleding, schoenen, etc, in overvloed.

We arriveren rond 11.45 bij het Lambeau Stadium en kopen kaartjes voor een Classical Tour door het stadion. Voor mij (alhoewel Potato Museum, een enkele Mural, de Muffler Men en de State overgangen daar dicht op volgen) een hoogtepunt van de Roadtrip tot nu toe. Ik volg dat American Football al een paar jaar in Nederland en met speciale aandacht voor de Green Bay Packers. Om een keer écht in dat legendarische stadion te kunnen rondkijken is geweldig!

We worden ontvangen en begeleid door Dave (en op de achtergrond John) voor een tour van een uur, waarbij Dave vertelt, informatie deelt en vlot acterend het bezoek-gezelschap van ongeveer 15 mensen goed entertaint. Ongeveer 500 parties, conferences, weddings, bijeenkomsten, tours en andere activiteiten naast het football per jaar: een goede bron van inkomsten. Er zijn ca. 82.000 zitplaatsen, waarvan ongeveer 40.000 op metalen bankjes: krap zitten (in de winter bij 10 graden vorst is een wedstrijd [van ongeveer] 3 uur niet alleen een uitdaging voor de spelers, maar zeker ook voor het publiek. Verhalen over ontstaan van de Packers (genoemd naar een van de eerste sponsoren rond 1925 die vlees verpakkingen [meat -packing] verzorgde. Over bekende spelers en coaches en over de 13 kampioenschappen. Vragen over het veld, wat kost dat, hoe groot is de kleedkamer en meer, worden door Dave vlot beantwoord en van een begeleidend verhaal voorzien. Genieten. We gaan met liften naar de Skyboxen om vanuit een van de grotere het gehele veld te overzien. Als laatste door de spelerstunnel het veld op (niet op het gras, dat is net zo heilig als op Wimbledon) en onder de indruk raken van het grote, maar ook moderne en zeker fraai stadion. Her wat foto’s:

Na afloop lunchen we bij Firehouse Subs. Een stokbrood (niet vergelijkbaar met een baguette [Tradition ou Parisien] van bakker Michel in Den Haag) met ham en pastrami en sla en tomaten en best wel fris.

In de namiddag wat rusten en in het hotel een wasje draaien. Gaat hier in een grote machine gevoed met kwartjes en die daarna de was op forse wijze, in ongeveer 15 minuten, mangelt tot een soort van schoon. (wel nat en sop) Daarna zorgt een grote droger (moeten ook al kwartjes in) in ongeveer een uur voor een perfect droog, schoon en fris wasgoed.

De avond gaan we naar de Farmers Market in Broadway (deze straat komt in ieder zichzelf respecterende stad/ dorp voor) Green Bay. Erg leuk. Veel mensen, we zien een andere, misschien wel wat alternatieve kant van Green Bay en haar bewoners en verbazen ons over de nu lage prijzen van groenten en fruit en de vele bloemen. Veel foodtrucks, veel “normaal” eten en veel blije, vriendelijke mensen. En een biertje. We kopen bij een kleine kraam een vers zuurdesembrood, dat gaan we morgen bij de lunch uitproberen. Fijne markt, kijk maar:

Als afsluiting van deze inspannende, maar zeer leuke dag gaan we naar het bij de Markt gelegen (alles is dichtbij) restaurant: Vintage Cantina. Geweldige guacemole en verse met liefde bereide taco’s. Met een biertje. Om 20.00 moe, voldaan en vol van alle inspanningen en indrukken terug in het hotel.

Packers en nog meer Green Bay fan dan voorheen, Dirk