USA Roadtrip 2023, do 14 sep, Green Bay – Chicago

Deze dag is verplaatsen, wat uitstapjes halverwege in Milwaukee, een wifi domper, lunch op de rest area routine, overgang van Wisconsin naar Illinois, hotelkamer als woning en dineren bij P.F. Chang’s.

Een korte opsomming van de (wederom) vele activiteiten en ervaringen van vandaag.

Eerst toch maar even dat ontbijt. Komt op dit blog vaak ter sprake, deels omdat ik zelf een ontbijt-fan ben, en deels omdat ik het ochtendmaal als een verse start van de dag zie, en je moet zo aangenaam mogelijk starten! Ons hotel heeft helemaal niets, zelfs de koffie is van een zodanig gehalte (gistermiddag geprobeerd: smaakt naar mengsel van licht aangebrand hout en kolen [in de verte]), dat het brouwsel slechts met veel melk en suiker/zoetje een beetje tot de orde te roepen is. En dan nog. Blijft slap en vies. Daarom hebben we gekozen voor het Allouez Café. (laat U door de Frans aandoende naam niet verleiden tot Europese ontbijtgedachten, het ligt in een gezapig wijkje in Green Bay en is zo Amerikaans als wat). Bij binnenkomst direct een plaatje van “zo ziet een Amerikaans ontbijt restaurant er uit”, herkenbaar van films en TV series. Doorleefd interieur, vriendelijke, wat oudere dame in de bediening, wat ouder publiek, en, een beetje verscholen achter de counter net te zien door het luik, een verveeld kijkende routine kok, die al jaren eieren bakt en toast roostert. Kortom: de ideale locatie. We mogen kiezen tussen booth of tafel en kiezen uiteraard, om het USA restaurant gevoel te versterken, voor booth. Direct water, koffie en thee. De menu kaart is een oase van herkenning: er kan gekozen worden uit Pancakes and French Toast, Eggs & Things, Omelettes with Toast en Sideliners (cerial, nog meer toast, bagel en yoghurt. Alles kan worden aangevuld met nog meer toast, aardappels, diverse worsten en vleesresten en meer, maar dit gedeelte slaan we over). Nog voor de bestelling is geplaatst de eerste refill.

Ik geniet van het geheel en van de gebakken eitjes. Het sideliner croissantje dat ik daarbij heb besteld ziet er niet uit, is op de bakplaat opgewarmd met extra boter en smaakt voornamelijk naar bakplaat waar net spek op uitgebakken is. Een waardevolle aanvulling op de toast.. De yoghurt van P. (no plain yoghurt available) is zoet en ziet er uit als een toetje in de categorie vla-flip. Zoete yoghurt met fruit uit blik (allen kersen) en een toefje cerial erop geplaatst om het nog een beetje als ontbijt te laten doorgaan.

We genieten allemaal van dit ontbijt!!

De rit naar tussenstop Milwaukee verloopt goed. Meer verkeer dan we tot nu toe gewend zijn, maar het Amerikaanse systeem van vooral in je lane blijven en de cruise control op adaptive zorgen voor een rustgevend autovervoer. Enige bijzondere is dat vrachtwagens hier niet op 80 km/u zijn begrensd, deze denderen net zo hard en soms harder dan mee op alle lanes, even wennen.

Om 10.30 parkeren we downtown Milwaukee bij corner E Mason St en N Van Buren ST. Eerst even koffie en thee. Daarna wandelen we naar het Milwaukee Art Museum (https://mam.org/info/architecture/quadracci-pavilion/). We zijn niet in het museum geweest, dat was/is niet het doel, het gaat met name om het gebouw. En wát voor een gebouw. Nu ben ik als voormalig Hoofddorp bewoner bekend met de architect Calatrava: er zijn in de Haarlemmermeerse polder drie bruggen van deze topper geplaatst. Zorgde indertijd voor veel reuring: te duur, overdreven, niet te onderhouden, niet nodig in deze gemeente, hij roest nu al, en meer van dit soort aanloop ergernis en weerstand. Vandaag de dag is Hoofddorp trots op zijn 3 bruggen, ze zijn ’s nacht helder verlicht om goed te pronken en worden als toeristische aantrekpleister geroemd.

Dit, waarde lezer staat niet in de schaduw van wat Santiago Calatrava voor Milwaukee heeft ontworpen. Een zeer, zeer fraai gebouw met wel de bekende metalen staaldraden steun constructie (dat heet vast niet zo, maar het is wel herkenbaar) en met een dak dat lijkt op de vleugels van een vogel en dat ook werkelijk gesloten kan worden. Zie deze You Tubefilm: https://www.youtube.com/watch?v=eGQJPkQL0fU.

Indrukwekkend!!

Next target heeft F. nog even voor ons geheim gehouden, maar op de wandeltocht er naar toe zien we veel fraaie gebouwen. Tussen de moderne wolkenkrabbers toch ook een aantal nog steeds modern aandoende gebouwen die in het begin van de 20e eeuw zijn gebouwd. En mooie details. Kijk maar:

Het doel was The Bronze Fonz: (The Bronze Fonz is a public artwork by American artist Gerald P. Sawyer, located on the Milwaukee Riverwalk in downtown Milwaukee, Wisconsin. The Bronze Fonz depicts Henry Winkler as "The Fonz," a character in the 1970s television series Happy Days, which was set in Milwaukee.) Leuk, aardig, aandoenlijk, maar met de beelden van het Art Museum nog vers op het netvlies een net iets mindere ervaring. Wel apart.

Op de terugweg naar de auto nog even langs de Safe House, een kroeg met reputatie:

https://savingplaces.org/stories/historic-bars-safe-house-milwaukee)

We vervolgen onze roadtrip en gaan op weg naar Chicago. En dan, dan, in de buurt van Kenosha valt het WiFi netwerk in de auto uit. Dit door F. zorgvuldig geïnstalleerde systeem van USA simkaart met routertje (zie eerder in dit blog) geeft de geest. Uiteraard niet direct paniek, maar meer een schurend ongemak. Alle inzittenden van de Yukon zijn gewend geraakt aan overal snel internet. Dat we nu aangewezen zijn op winkels, hotels en koffierestaurants voor internet is natuurlijk niet de bedoeling. F. doet verwoede pogingen tot herstel:  een reset, de accu er/in en eruit en eruit en erin, router aan-uit en nog een keer mogen niet baten. “Ja, nou is-t-ie kapot..” (quote Martin van Waardenberg..)

We lunchen bij een rest area nabij Kenosha en gaan daarna Internetloos door naar Chicago..

Om 14.15 zijn we al bij het hotel, normaal gesproken wat vroeg om in te checken, maar we hebben geluk: de kamers zijn beschikbaar. En wat voor kamers! Groot, groter dan een tinyhouse en geschikt om langdurig in te wonen. Dat betekent lekker luieren deze middag. Gelukkig ontvang ik al gauw bericht van F. dat na een diepgaand onderzoek en doortastend handelen de router (na een volledige fabriek reset opnieuw herstel actie) weer vrolijk straalt! Fijn, dat internetloos in de auto zijn we niet meer gewend.

 We dineren bij P.F. Chang’s: lekker noodles en rijst en kip en sojasaus en beef en verse groenten. En een biertje. 

Morgen Chicago verkennen. Nu zeker Calatrava adept en Milwaukee fan, Dirk