USA Roadtrip 2023, zo 10 sep, Fargo – Minneapolis

Een verplaatsdag met een aantal unieke hoogtepunten!

We verlaten, na een zorgvuldig bereid en heerlijk ontbijt en wat opruimwerk ons prettige appartement. Even met de koffers sjouwen, trap af, half door gras en met wat gestuntel vanwege de werkzaamheden aan de weg voor de deur. Gaat goed.

Het is een forse rit naar Minneapolis:

Daarom zijn er in de voorbereidingen diverse uitstapjes, onderbrekingen en bezienswaardigheden voorbereid om het eventueel monotone van de verplaatsing te doorbreken. Kunnen we af en toe even van die Interstate 94 af: niks mis met deze fraaie snelweg, maar de eerste 2 uur van deze dag kan worden samengevat met “cruise control op 70 en mais”. Dat wil zoveel zeggen dat er op deze brede vierbaansweg weinig verkeer aanwezig is en dat de vergezichten aan fraaie bergen, meren, bospartijen, buttes en meer, zoals we dat tot nu toe hebben ervaren in Montana en North Dakota, hier in de staat Minnesota (vrij snel na vertrek al deze staat binnengetreden: de Stuurboord ploeg was helaas niet zo alert en er zijn geen foto’s gemaakt van Welcome to Minnesota. Om dit gebrek te compenseren is er in dit blog gelukkig een Internet foto geplaatst: we moeten tenslotte die vergelijking tussen de aangedane staten handhaven) is vervangen door uitzicht op maisvelden… Snelweg 94 gaat mijlenver alleen maar langs maisvelden.

 De eerste bijzonderheid die we visiteren is de Broken Down Dam. Op Wikipedia als volgt omschreven: Broken Down Dam (formerly the Fergus Falls Hydro Dam[1] or Fergus Falls City Light Station[2]) was a concrete hydroelectric gravity dam on the Otter Tail River in Otter Tail County, Minnesota in the United States. Constructed in 1908 to supply power to the nearby town of Fergus Falls, the dam suddenly failed on September 24, 1909. Collapse of the dam caused the failure of four others downstream as well as significant property damage. There were no deaths. City officials left the damaged structure in place and today its ruins lie along the recreational Otter Tail River State Water Trail at Broken Down Dam Par.

Dat klinkt veelbelovend! We verlaten de maissnelweg en komen via wat unpaved wegen bij deze gebroken dam. Van het toegangshek naar de daadwerkelijk dam is een kwartiertje wandelen met aan het einde enkele steile trappetjes. Niet veel meer dan wat betonresten met graffiti (geen Murals) en zooi die de lokale jeugd op deze, naar wij schatten hangplek, heeft achtergelaten.

De volgende bijzonderheid betreft iets dat F. een aantal weken geleden in een onbewaakt moment op het internet heeft opgedaan. Iets aparts langs de snelweg. Het betreft een soort springschans met een auto die daarna met zijn neus in het land/gras landt. Apart. We rijden er met 60Mph (even van de cruise 70 af) langs en net op tijd kan F. de foto maken. De achterbank (P+C) heeft niets gezien. Het geheel leek ons (ruim) onvoldoende om de eerste afslag te nemen en dan terug te keren naar de “schans-spot”. Wel interessant, als je een beetje inzoomt in de foto, zijn 2 zaken: op de springauto staat gewoon reclame: Nick’s Repair & Exhaust. Wrang is, (vind ik) het blauwe bord (billboard) dat (denk ik) net aan de andere kant van het hek is geplaatst met de foto van een embryo en de tekst: Don’t all humans deserve life?”… De anti-abortus beweging zal in dit gedeelte van Amerika vast ruim vertegenwoordigd zijn, maar bij mij wekt het alleen maar (veel) ergernis op. Goed dat we niet zijn omgekeerd!

Gelukkig wisten we op het moment van de foto nemen niets van het deserve life bericht en zijn we gaan genieten van koffie (geen Starbucks meer, daar hebben we slechte ervaringen (F+C) met de thee (maar je moet er eigenlijk koffie drinken..) in het plaatsje Alexandria. Heerlijke koffie en prima choco.

De lunch hierna is wederom zeer geslaagd met de meegebrachte etenswaren en de prima ambiance van een Rest Area langs de Interstate 94. Groot, veel parkeerplaatsen, veel bankjes om lekker te zitten, ruim en zeer schoon sanitair: best wel goed vertoeven!

Het volgende hoogtepunt van deze dag is een ook door F. ontdekte bijzonderheid. Een soort metalen beeldhouwwerk-iets langs de snelweg  (Look to your right as your driving east on I-94 in that area just before the Monticello exit 193 and they will be very viewable as they are right of interstate: a Rusty Stagecoach Robbery: Full-size stagecoach chased by gun-toting outlaws. Made of nicely oxidizing metal. Spindly; looks like it was made by a factory in Mexico).

We zien de roestige koets inderdaad in een flits langs de autoramen glijden en mijn eerste ingeving is: snel door, nooit meer over hebben, snel vergeten en door. U begrijpt het al, waarde lezer, we gaan de eerste afslag rechts van de Interstate af om het tafereel van dichtbij te bewonderen.. Gelukkig is bij de afslag (niet gepland of onderzocht) een vestiging van Airstream caravans en campers gesitueerd en daar zijn we alle vier groot fan van. Hele vakanties zijn er in Frankrijk doorgebracht op een camping met wel 10 Airstreams die verhuurd werden aan de kampeergasten. F+C meerdere malen, P. en ik een hele week (in ca. 2006). We rijden brutaal het terrein op waar de Airstreams geparkeerd staan en maken een enorm aantal foto’s. Helaas is een Airstream voor Nederland te groot en te zwaar (en ook heel erg duur) om mee rond te toeren (je ziet ze niet vaak), maar het blijven verschrikkelijk mooie caravans!

We treffen het Rusty Stage Coach Robbery op een rustig veldje en benaderen het geheel van de niet snelweg kant. De meningen blijven verdeeld. Ik kan een schampere glimlach ternauwernood onderdrukken, F. staat met camera te genieten van deze kunst en P+C nemen niet eens de moeite om uit de auto te stappen (hooguit door het raam een zoom foto). Samengevat een bijzonder nuttige uitspatting!

De laatste stop voor aankomst in ons hotel betreft een boekwinkel. U leest het goed: een boekwinkel in Minneapolis. P. heeft hier veel voorbereidend werk verzet. P. is lid van een leesclub genaamd ZinInZinnen, een select gezelschap van literatuur liefhebbers, die een boek niet alleen lezen, maar ook bestuderen en aantekeningen maken en daarna de analyse en bevindingen en ervaringen met elkaar bespreken in een besloten vergadering. Op regelmatige basis. (ik moet hier bekennen dat ik ook boeken lees [en soms zelfs herlees] en dat dat zeker het niveau van een Smeets, Gijp of Havank overstijgt, maar een boek analyseren en daarna met vrienden bespreken staat niet op de agenda. Wellicht dat de druk van deze ZinInZinnen groep om iedereen maar eerst de 7 delen van Het Bureau tot zich te nemen [met als laatste Deel 7: De dood van Maarten Koning, hoe spannend kan je het maken met je titel], hier debet aan is… )

Nee, P. heeft deze winkel speciaal uitgezocht omdat de auteur van een door ZinInZinnen bestudeerd boek (De Nachtwaker) Louise Erdrich hier in Minneapolis deze boekwinkel beheert en er zijn gesigneerde boeken te koop. Een voltreffer! We gaan met gemengde gevoelens de boekwinkel binnen en zijn blij verrast met publiek (Quote F.: een ander soort dan op de State Fair van Idaho...) en uitstalling. Leuk!!

We zijn om 15.20 en net de koffers uitpakkend in onze kamer als we er achterkomen dat we vanuit onze kamer uitzicht hebben over het landende verkeer van de Internationale luchthaven Minneapolis-Saint Paul. Het hotel ligt in de naderingroute van baan 35 en we hebben er goed uitzicht op. Leuk dat 2 ex-verkeersleiders niet meteen reageren met “wat een herrie” maar direct foto’s maken en op Flightradar 24 direct opzoeken welk vliegtuig er voorbij gaat.

We sluiten de dag af met eten in Thank God It’s Friday. Ik moet toegeven met wat twijfel naar binnen, een vorige ervaring met deze restaurant keten viel mij zwaar. Vandaag top: prima eten en uitkijk op diverse TV’s waar de American Football wedstrijd Greenbay Packers – Chicago Bears te zien (bewonderen!) is. Uiteraard gaat het eetverloop wel in USA snelheid: 17.25 binnen, 18.15 weer buiten. Och, dat heeft ook zijn charme.

 Wat een geweldige avonturen en geniet dag.

Morgen Minneapolis en de Mall of America verkennen!

Nog niet helemaal zeker over de stand North Dakota versus Minnesota, Dirk