Japan 2024, ma 14 okt, Hakone - Takayama

De hotelkamers in Hakone zijn van het type geen schoenen. Direct bij binnenkomst is er een halletje waar de buitenschoenen kunnen worden geplaatst om vervangen te worden door hotel geleverde slippers. Nu zijn deze slippers niet in maat 45 beschikbaar dus het wordt sokkenwerk. Overigens lopen er ook hotelgasten op deze slippers door het hotel en betreden daarmee dezelfde grond als wij met onze sneakers, dus het is niet een geheel waterdicht systeem. Een vergelijkbaar fenomeen van “de grond is vies” is dat een tas of rugzak in een restaurant op de grond zetten “not done” is. Hiervoor zijn speciale bakjes of manden beschikbaar om ervoor te zorgen dat je tas de grond niet raakt. Overigens ook geen waterdicht systeem, want wat weer wél is toegestaan is je rugzak of tas in de metro tussen je voeten op de (metrovloer) grond te plaatsen als je een zitplaats hebt bemachtigd: variabel gebeuren.

We ontbijten om 07.45uur (ook in dit hotel prima verzorgd ) en leveren bij het uitchecken onze koffers in om deze naar Takayama te laten vervoeren.

Reisdag.

We verlaten het hotel om 08.45 uur en aangezien de shuttle bus van het station pas na 9 uur beschikbaar is (het is vandaag een nationale feestdag, iets met sportdag) lopen we naar Hakone-Yumoto Station. We zijn ruim op tijd voor de boemel naar Odawara Station. 10 minuten voor ons vertrek gaat de “luxe” (Express) trein van ons station naar Odawara, maar de toeslag op het reguliere ticket schrikt velen af: de trein is vrijwel leeg. Wel een fraai ritueel van de perronchef: strak in het uniform, witte handschoenen en mondkapje, veelvuldig zwaaiend en dirigerend met de rode vlag. Steeds op horloge kijkend om toch maar geen seconde te missen. Deze perronchef is ook direct verbonden met het station omroep systeem, de info en instructies zijn alleen in het Japans, maar klinken redelijk gebiedend: niet meer instappen als ik zwaai. Als de trein vertrekt maakt de perron chef eerst een buiging en kijkt de trein na, totdat deze uit het zicht is. Een fraai ritueel of wellicht treinvertrekhandeling.

We hebben fraaie zitplaatsen (vooraan gaan staan in de rij heeft voordelen, dat iets te vroeg aanwezig zijn loont) 4 haltes en 16 minuten later zijn we op Odawara station. Met de Tokyo zoek ervaring in het achterhoofd zoeken we eerst het juiste perron voor vertrek van de Shinkansen naar  tussenstop Nagayo Station, gelukkig is dit station flink kleiner, dus dat lukt snel. Ruim tijd voor koffie (en cake) in het ons bekende stations café. Dat verlaten we om 10.15 uur voor aanschaf van een Bentobox voor de lunch onderweg en voor een sanitaire stop.

Bentoboxen die ons aanstaan zijn niet te vinden maar gelukkig treffen we een bakkertje waar we vers belegde broodjes en limonade kunnen inslaan!

Om 10.30 uur zijn we op het perron 13, en wagon 13. We zien (en horen) een aantal keer voor ons vertrek de Shinkansen treinen met enorme snelheid langs flitsen, niet alles stopt in Odawara.

Vertrek is uiteraard stipt op tijd en ondanks de hoge snelheid van deze trein (275km/h geklokt) is het wel een soort Sprinter, want er zijn wel 8 of 9 tussenstops. Dat drukt de pret niet, we zitten goed en genieten van het uitzicht!

Aankomst Nagoya 13.15 uur, we lopen vlot door het station en vinden al vlot het vertrek perron nummer 11. Op zoek naar koffie, maar de zoektocht in de centrale hal levert niets op en in de kelder van het station zijn wel veel winkeltjes met rijen op een plaatsje wachtende mensen: etenstijd? ( volgens mij is het hier in Japan altijd etenstijd: alle geopende restaurants hebben steeds goede klandizie) We gaan even buiten het station kijken (Google Maps noemt een Starbucks, maar die kunnen we niet vinden) om daarna weer onder de grond te duiken aan de andere kant van het station: daar vinden we tenslotte zowaar nog een koffietentje! We hoeven maar even te wachten en dan zijn er 4 zitplaatsjes: 3 chocolademelk met slagroom en een koffie en uitermate vriendelijk personeel!

 Onze ruime planning (alles om gehaast overstappen te vermijden) geeft ruimte en tijd: de volgende trein (Hida lijn) gaat pas om 14.45 uur. We blijven lekker zitten (beetje tegen de Japanse regels in) tot ongeveer 14.15 uur, kopen nog wat meer broodjes voor onderweg en zijn om 14.30 uur op het goede perron bij de aangegeven positie voor de door ons gereserveerde wagon, lekker wachten in het zonnetje.

 Vertrek om 14.45 uur, geen verrassing.

De tweede tussenstop op deze Hida lijn trein van Nagoya naar Takayama is station Mino-Ōta. We hebben net een mooi slingerende stukje spoor gehad met gemiddeld ongeveer 100 km per uur: een werkelijk “Rail away” avontuur. In dit station gaat het dubbelspoor over naar enkelspoor: dat belooft nog meer slingeren. Bergachtig terrein met veel tunnels.

Af en toe stilstaan op een klein station om de tegenliggende trein te laten passeren. Knus. De trein volgt het dal van de Hida rivier die we vele malen kruisen: linker- en rechteroever spoor.

We zijn om 17.20 uur op Takayama Station. Geen zoektocht naar ons hotel, vanaf het perron zien we het al liggen. 5 minuten lopen, het inchecken gaat vlot, ook hier vriendelijke mensen bij de balie. K. vraagt naar en reserveert meteen een restaurant dat door de baliemedewerkers wordt aanbevolen. Even naar de kamers om op te frissen, we verzamelen om 18.15 uur voor het diner!

We gaan eten in restaurant Matsuki ushi, 6 min lopen van het hotel. Goeie keus, heerlijk eten, niet alleen verse sushi maar ook heerlijk Wagyu vlees (we bestellen een kleine portie hoor )!!

Bij terugkomst nog even een kopje koffie in de lounge en de afgelopen dag doornemen en de dag van morgen plannen, het drukke programma van deze reis loopt voortreffelijk! Rond 22.00 uur slapen.

Rail Away en Sushi adept Dirk