Japan 2024, za 12 okt, Tokyo – Hakone

Prettig geslapen. We hebben gisteravond een tijdberekening gemaakt voor deze dag, het is namelijk de eerste reisdag zonder begeleiding.

“PPPPP = prior preparation prevents piss poor performance“ is de slogan (ooit geleerd in een cursus Classroom Management in Luxemburg..)

Deze voorbereiding, inclusief een gezonde dosis van ”dat vinden we altijd”, leverde voor deze dag een bijzondere invulling.

Planning:

10.30 uur vertrekt de trein van Tokyo Station en dat zal even zoeken zijn, dus uiterlijk 10.00 uur op station aanwezig. Half uurtje voor de reis vanaf Shinbashi, half uurtje voor uitchecken, koffertransport en wasserij kleding betalen bij de balie, half uurtje ontbijten = 08.30 uur. Dat levert opstaan om 07.30 uur. We maken daar 07.00 uur van “want je weet nooit”.

Uitvoering 1:

07.45 uur in de ontbijtzaal, 08.30 uur bij de balie, 08.40 uur op weg, 08.50 uur trein naar Tokyo Station, daar om 09.20 uur binnen. Eerst maar even koffie, we hebben tijd zat. Nee toch maar niet, verstandig als we zijn besluiten we eerst maar eens het juiste perron te vinden, dan is dat zeker en dan hebben we nog tijd te over voor van alles.

Uitvoering 2:

Gewapend met de volgende kennis: Shinkansen trein of toch niet, perron 9 met de oranje of groene lijn, naar het zuiden is de indicatie van de treinen blauw, kopietje van de kaartjes op de mobiel, JR passen paraat, Suica kaart als reserve en de genoemde “dat lukt altijd” mentaliteit zoeken we het juiste vertrek perron.

Chaos, 4 personen die een eigen invulling aan de weg vinden geven, één die zegt hier moeten we naar links, de eerste Japanner wijst ons naar rechts, hier zie ik 9, de tweede Japanner die ons een etage hoger aanraadt, ik zie de Shinkansen groene rij, navraag bij de Shinkansen rij begeleider is weer terug naar waar we al geweest zijn, etc. We passeren dezelfde ATM automaat (die overigens alleen Japanse bankrekeningen doet) nu voor de derde keer.. De 3e Japanner doet ook mee aan “do is de Bahnhoff”. We zijn nu ruim een uur aan het dralen en zweten en worden omringd door hordes Japanners, die in tegenstelling van de door ons ingeschatte rustige zaterdagochtend allemaal op reis gaan want maandag is een nationale feestdag dus een lang weekend van 3 dagen en dat is voor Japanners een volledige vakantie, dus allemaal met de trein mee… Uiteindelijk belanden we, meer door toeval dan koele berekening op het juiste perron. De 4e Japanner, notabene in uniform van de Japanse NS, wijst ons weer naar beneden. Alhoewel, zijn gebaar kan ook betekenen hier blijven, maar wordt door K. geïnterpreteerd als “we moeten naar beneden”, hetgeen een extra rondje oplevert…..

Het was toch niet met de Shinkansen snelle trein, we hebben bij aankomst in Tokyo de vertrektijd veranderd: dat is dus een “gewone” trein, maar wel met gereserveerde plaatsen. Vol goede moed op perron 9, bij de aanduiding op de grond hier staan voor wagon 9. Alle symbolen die we zien zijn identiek aan de gegevens/letters/symbolen op onze kaartjes. De plaatsen 3 A en B en 4 A en B zijn voor ons!

Het is 10.25 we hebben het gered! Hartslag zakt, ‘zie je wel’ en ‘wat een drukte’ overheersen. Na het instappen nog wel met enige achterdocht gekeken naar alle passagiers die na ons instappen en naar ons kijken. Dat er dan toch nog één tussen zit die zegt: dit is mijn stoel! Gelukkig wordt ons dat bespaard en toeren we in een 68 minuten van Tokyo Station naar Odawara Station.

Uitvoering 3:

Op Odawara Station moeten we overstappen op de trein naar Hakone. Dit reisonderdeel gaat niet met de Suica card of met de JR pas (allebei reiskaartjes, die JR pas kost 600,00 euro dus die wil je niet verliezen) maar met de Hakone Freepass. Die ziet er niet uit als een kaartje dat door een automaat past, of tegen een sensor moet worden gehouden (toegang en vertrek poortjes) dus dat moeten we eerst uitzoeken. En we zoeken nog steeds een ATM automaat, want er moet nodig gepind worden. Eerst koffie!

De koffie brengt rust. De koffie bestellen is even een tour, maar lukt wonderwel snel.

De zoektocht naar een pinapparaat mislukt, we gaan naar het perron waar de treinen richting Hakone vertrekken via een soort zij- doorloop ingang, alwaar ambtenaren de Hakone Freepas controleren en er keurig een gaatje in knippen. Jaren 50 techniek, naast de QR codes, NFC en flitsdoorgangen..

Op het perron diverse treinen, de mooiste, waar we fraaie stoelen zien, lijkt het best voor ons geschikt, maar de zeer goed Engels sprekende conducteur (ze zijn er dus wel) geeft aan dat dit een trein met toeslag is en wijst ons de juiste boemel. Gelukkig hebben we nog net een zitplaatsje. 6 haltes en 45 minuten later zijn we in Hakone.

Uitvoering 4:

De vooraf verkregen informatie van de reisorganisatie geeft hier aan dat er een Shuttlebus naar het hotel gereed staat. Vergeleken met Tokyo een kleine zoektocht en slechts een korte wandeling en wat navraag later nemen we plaats in een soort VW bus met 12 zitplaatsen (formaat Japanner, ik schat 8 Europeanen, of 6 Dirken…) die ons voor 200 yen pp naar het hotel brengt. Het is inmiddels 13.20 uur, we zijn in het hotel. Het aanwezige baliepersoneel knipt en buigt en geeft K. en P. de benodigde informatie. Het niveau van de Engels taal is hier echter wat minder, dus toen we eindelijk richting kamers werden gebracht, was dat alleen maar om aan te geven waar de kamers waren. ‘Tlee o clock open’. Wel een restaurantje op 100 meter voor een lunch en dat verloopt prima. Biertje, wijntje, thee, rijst met vlees en sla. Perfect Engels sprekende jongeman (er is hier geen touw aan vast te knopen wie wel en niet), smetteloos schone zaak (toilet verdient de nobelprijs voor hygiëne) zorgen voor een zorgeloze middag.

Uitvoering 5:

K.+P. gaan “naar het dorp” om een ATM te zoeken, T. en ik gaan naar de hotel lobby om even lekker te niksen en te lezen. Geld pinnen lukt wonderwel snel, om 15.02 komt één van de baliemedewerkers keurig de kamersleutels brengen, de sfeer is top.

Vooraf was ik wat pessimistisch gesteld over de hotelkamer. Een laag bed met futon en authentiek Japans (een reservering bij de tourorganisatie waar ik even niet alert was, anders had ik dit hotel geweigerd/om wat anders gevraagd), hetgeen ik in mijn verwachtingspatroon had opgeslagen als “zeer klein” en “alles op de grond”. Aangename verassing: een grote kamer met apart toilet (met nog meer knoppen en waterstralen en schoonmaakstralen dan het hotel in Tokyo), bedhoogte valt alleszins mee, aparte douche en groot bad, aparte zithoek met plenty ruimte, knoert van een TV, perfecte airco en een bureautje met alle stroomvoorzieningen (met helaas wel een heel laag krukje..)

K. en T. en P. gaan even de omgeving verkennen, waterval effe naar het dorpje, even rondkijken en ik blijf op deze knoepergrote hotelkamer bloggen en rusten. Iedereen blij.

P. komt om 16.30 terug met een koud biertje en laat de foto’s van de wandeling zien:

Avondeten is in dit hotel inclusief: we gaan om 18.30 naar het restaurant. Meerdere gasten zijn gekleed in een kimono, het percentage Europeanen is zeer laag (wij en een Spaans stel, ook in kimono). Het hotel blijkt als extra en juist kenmerk te hebben 2 “onsen” een warmwater bad. Op de kamer uitgebreide informatie wanneer (mannen en vrouwen gescheiden) en in welk bad men terecht kan. En ook uitgebreide informatie over hoe je zo’n kimono aantrekt en draagt. Wij passen en gelukkig zijn de tafels naast ons bezet door Japanners met vaag T-shirt en gympies, dus we vallen niet helemaal uit de toon.

Het menu is geweldig!

Veel gerechtjes, sommige beetje bekend, meeste niet. We doen al spiekend bij de buren (die lopen net iets voor met de gangen) zo goed en netjes mogelijk ons best om zo Japans mogelijk te eten. Lukt gedeeltelijk, maar ik krijg niet de indruk dat het bedienend personeel (en dat zijn er veel) ons minder punten geeft. Kan desinteresse zijn of, en dat denk ik eerder, beleefd negeren. Wij genieten. Het tempo is best hoog en geflankeerd door een flesje Spaanse witte wijn en wat saké voor K. zijn we om 20.25 uur echt wel klaar.

Allemaal moe en tevreden naar de hotelkamer, dit wordt een boerennacht.

Tokyo Station niet begrijper en beginnend Japans eten adept Dirk

Deze zelfde dag in foto’s: