Japan 2024, za 19 okt, Kyoto

Goed geslapen met wat tussenstops. In de ochtend langzaam op gang. Kamer is, zoals genoemd wat klein, het stoeltje is klein, het tafeltje is te laag, maar bed en douche en WC zijn prima, dus geen geklaag.

Overigens zijn er veel zaken in Japan voor de gemiddelde Europeaan en zeker voor mijn forse gestalte klein, erg kort en laag… Stoelen in een restaurant, zitplaatsen in de bus, een krukje, een plastic stoeltje in een café, doorgangen in een winkel, plafonds, eigenlijk overal in huizen, doorgangen op 170 cm, een houten stoel in een restaurant, het fenomeen op de grond zitten met je benen net niet passend in een kuil, spiegels in badkamers hangen te laag: altijd bukken, etc., etc. Alles klein en krap..

Ontbijt om 08.45, geen opstoppingen, we bestellen American- en Panini Breakfast: er is hier slechts een klein buffet voor thee en koffie en wat fruit en yoghurt.

Vandaag een Fietstocht door Kyoto!!

Van 10.00 uur – 16.00 uur zijn we in de handen van onze gids Zef.

Met Zef hebben we gedurende de dag, ondanks de regen, gezellig gepraat en we hebben Zef flink uitgehoord. Zef is minder van de jaartallen en geschiedenis (alhoewel die kennis er zeker wel is bleek bij de Tenryu – Ji tempel), we vragen meer naar zijn leven en ervaringen in Japan.

Wat gespreksonderwerpen:

Zef is Vlaams (Gent). Geschiedenis gestudeerd en zijn (Japanse) vrouw in Osaka ontmoet. Nu kindje van 1 jaar, Zef wil terug naar België als het kindje naar school moet, hij en zijn vrouw hebben bedenkingen bij het Japanse schoolsysteem.

Zef heeft een stukje grond gekocht in het centrum van Osaka en zijn schoonvader, die timmerman is, gaat er een huis op bouwen. Huis kopen is te doen, de grond is lastiger. Veel prefab zegt Zef, Japanners laten een huis 30 - 40 jaar staan en daarna gaat het tegen de vlakte om wat nieuws/anders neer te zetten. Een huis en aanschaf lijkt in Japan op auto bezit in Nederland. Bij aanschaf duur, daarna daalt de waarde en na zoveel jaar is het tijd voor een betere/andere.  

Studenten visum, in begin moeilijk om te werken, les gegeven in Engels op een basisschool (dat mag met een universitaire graad in Geschiedenis dan weer wel in Japan). Zijn vrouw heeft ook in Nieuw Zeeland gewoond.

Opmerkelijk is dat Zef aangeeft dat iedereen die bij een Japans bedrijf werkt één keer per jaar wordt gekeurd (bloed, urine, hart, etc en dat bij overgewicht er een boete volgt en soms zelfs een boete/reprimande voor de werkgever. Probeer dat maar eens in Nederland (of de USA!).

Zef is zzp’er en dat bevalt, want hij kan veel zelf indelen en verdient goed, een kok of medewerker in een supermarkt verdient hier weinig, zeg max 1000 of 1200 euro per maand. Ziektekosten en pensioen is vergelijkbaar met NL geregeld, alhoewel je soms bij opname in het ziekenhuis een flinke eigen bijdrage moet leveren.

We nemen iets na 10.00 uur de metro naar Kyoto station, van het Marutamachi station 4 haltes met de Karasuma Line. Zef heeft zijn regenjack al aan, het miezert.

We wandelen daarna naar de fietsverhuur zaak, niet al te ver van het station: kleine elektrisch fietsen (voorwielmotor, zadel op de hoogste stand…)

Dan start de fietstocht!

Route met als doel de Tenryu-ji Tempel en het aanliggende Arashiyama Bamboo Forest (Bamboe Bos) en terug via de oever van de Karno rivier. Met onderweg ruimte voor koffie en lunch en wandelen!

Zef geeft aan dat het eerst gedeelte wel door wat drukke straten is en ook dat de meeste Japanse automobilisten niets hebben met, of weten van fietsers. Dat verontrust geen van de fietsers behalve T. die best wel een beetje opziet tegen mogelijk autogeweld. Het blijkt erg mee te vallen. Op weg, achter elkaar aan fietsend, gaat de miezer over in druppels om zich te ontwikkelen tot volwaardige regen… Regen die aanhoudt:  We zijn tot op de onderbroek doorweekt. De altijd positieve, altijd het gaat al beter, altijd komt wel goed ingestelde K. hoor ik aangeven: als we nu terug gaan naar het hotel is dat prima, ik ben er helemaal klaar mee…  Het regent echt. Ik heb in de miezer mijn regenjack nog niet aangedaan en ben daar dan te laat mee, natte bloes. Afijn, we houden vol (Zef geeft later aan dat hij wel verwacht had dat we de fietstocht zouden cancellen gezien de weersverwachting, dus ook geen altijd-doorfietsen-in-wat-voor-weer-dan-ook fietser). Als we de drukke straten achter ons laten en langs de Katsura rivier fietsen, op een fraai fietspad zodat we ook naast elkaar kunnen fietsen, lijkt de stortbui weer over te gaan in flinke miezer, reden tot optimisme.

We stoppen na ongeveer 45 minuten fietsen voor koffie in CHAVATY Kyoto Arashiyama. Doorweekt. De capu en thee en cakejes doen goed. We voorspellen dat het weer nu echt beter wordt (voornamelijk gebaseerd op wens) en kijken uit naar het Bamboe bos.

Vol goede moed, in weer lichte miezer op weg, op de Togetsukyō Bridge (over de Katsura River) merkt P. dat ze haar mobiel in de koffietent heeft laten liggen. Met gezwinde spoed terug, de telefoon is keurig bewaard en wordt met een glimlach overhandigd. Mooi.

Weer de brug over en we parkeren de fietsen nabij de Tenryu-ji Chokushimon (Imperial Envoy Gate) op een speciaal plekje van de auto/buis parkeerplaats. Fietsen zomaar ergens neerzetten is not done = niet toegestaan. Nu is het fietspercentage per Japanse bewoner nog geen fractie van het Nederlandse fietsbezit, maar je treft inderdaad nergens “zomaar” een fiets aan. Netjes parkeren dus!

Zo rustig als het was op het fietspad naar de koffietent toe, zo druk is het nu met toeristen. Velen op weg naar (en komend van) ons reisdoel de Tenryu-ji Boeddhistische tempel en het bamboe bos. Er is veel te zien rond deze tempel (https://www.tenryuji.com/en/precincts/), maar we zijn meer bezig met droog worden en kijken naar de vele toeristen. We maken foto’s, zeker van de fraaie Sogenchi tuin.

Sogenchi Teien is a remarkable garden located in the heart of Kyoto, Japan, and is part of the renowned Tenryu-ji Temple complex, a UNESCO World Heritage Site. This exquisite pond garden, designed in the 14th century, showcases the artistry of traditional Japanese landscape design. Visitors will be captivated by the harmonious blend of water, rocks, and carefully pruned trees that create a picturesque setting ideal for contemplation and relaxation. The garden features a large pond, which reflects the surrounding mountains, further enhancing its serene ambiance. As you stroll along the winding paths, you can enjoy seasonal blooms, from vibrant cherry blossoms in spring to the rich hues of maple leaves in autumn, making each visit a unique experience. The garden's design encourages a sense of tranquillity, inviting guests to sit and absorb the beauty around them.

Zef voelt naadloos aan dat in de tempel gaan nu niet ter sprake is en loodst ons via de fraaie weggetjes naar de naast de Garden of Hundred Flowers gelegen poort: de 天龍寺北門佛寺.

Bij deze poort kan je linksaf de Arashiyama Bamboo Forest weg (weggetje) op. Hordes toeristen gewapend met ooguitstekende paraplus wandelen hier. Het is overigens een heen en weer weggetje geeft Zef aan (tot zover het eenrichtingverkeer, buiten de tempel zoeken ze het maar uit...), reden voor mij om hier lekker te blijven staan en mijn reisgenoten de kans te geven dit bamboe pad te verkennen (ik zie vanuit mijn positie ook al wat bamboe bomen en toeristen kijken heeft ook zijn charme).

We wandelen terug over de fraaie Bamboo Walkway naar de drukke straat waar we onze fietsen hebben geparkeerd. De drie fraaie tempels aan onze rechterhand lopen we zonder te kijken voorbij.. Zef verteld dat vandaag een feestdag is (dat systeem van Feestdagen, landelijk en lokaal is moeilijk te doorgronden. Japanners hebben gemiddeld 10 dagen per jaar vakantie maar dit feestdagsysteem krikt de vrije tijd flink op) en dat er dan wat meer bezoekers/toeristen zijn. Dat wat meer is een vriendelijke weergave: veel, heel veel mensen, zelfs in de miezerregen en dan ook nog van die Japanse riksja’s (deze zijn van het type man loopt/rent voor het karretje als een trekpaard, geen fiets aandrijving. = fietsriksja, maar gewoon hand en beenkracht met super sterke benen en topconditie: Zef geeft aan dat veel studenten dit werk doen, het is een goede bijverdienste), die de menigte doorkruisen, het wandelend publiek gaat slechts moeizaam aan de kant.

We fietsen eerst een stukje naar het noorden, de dunner wordende menigte ontwijkend, om daarna rechtsaf te slaan richting Tokiwamori-machi station en daarna zuid langs de Omruro River.

De lunch in het restaurant Kura Sushi – Nijo, onderdeel van een keten van restaurants die de formule hanteert van de lopende band. https://www.kurasushi.co.jp/en/

Langs alle zitplaatsen (banken) zijn er twee lopende banden actief. Eén die continue ronddraait met veel etenswaren die je eraf kan pakken en daarboven een lopende band die het door jou bestelde eten aanvoert. Steeds een verrassing wat er bij jouw station stopt (Wie heeft dat besteld? Per ongeluk 2 soep. Ook al voor Zef. Dat heb ik echt niet gezien. Nog meer tonijn?) Erg leuk en lekker eten!

Langs de oever van de Kamo Rivier fietsen we over een fraai fietspad naar het zuiden, terug naar Kyoto station. Het is droog.. 

Na het inleveren van de fietsen zet Zef ons af bij het juiste metro perron en gaat zelf weer terug op weg naar zijn woonplaats Osaka. Heel hartelijk afscheid.

Terug in het hotel staan de koffers al op de kamer en eerst maar eens lang douchen.. Dan wat verslag schrijven en foto’s op de laptop zetten.

We eten in klein tentje 2 straten vanaf ons hotel, restaurant Shigetomi. Een uitgebreide recensie en foto’s op het internet, zeker lezen: https://www.eclectickim.com/sushi-shigetomi/

Oude man maakt het eten, er zijn 15 zitplaatsen, wij zitten in aparte serre op de grond met onze voeten in een bak. Vriendelijke strenge dame (dochter?) die de bediening doet en goed Japans praat. Beer, cola en wine lukken, er is een Engels menu dus we kiezen vanaf de plaatjes en de Engels tekst van alles! Eerst amuse = edamame boontjes, dan sashimi, heerlijk vers en vol van smaak. De witte wijn is ok, de 2e fles is er niet, dus er komt een halfje Japanse witte wijn bij. Ook prima. Dan de sushi. Erg lekker met aparte vis. Keurig gedekte tafel de gastvrouw corrigeert ons regelmatig en we genieten. De mannen krijgen miso soep, die erg lekker is en de dames een soort ramen, deze keer met veel smaak en zachte noodles. Na de sushi staat op het menu iets met ei, maar dat krijgen we niet, Wel het dessert (!) dat is een soort koffieijs bolletje. Prima eten, aparte ervaring. Ook hier worden we uitgezwaaid door gastheer en -vrouw. Het miezert weer..

Terug op de hotel kamer zet P. thee en ik ben aan de slag met de föhn om nog even de natte korte broek en de net gewassen onderbroek te drogen. Rond 2015 slap op bed, dit wordt een lange nacht, we hoeven pas om 09.00 uur te ontbijten, morgen volleybal dag.

Fietsen en Sushi liefhebber Dirk