Japan 2024, zo 20 okt, Kyoto

Na het ontbijt (Eggs Benedict) ga ik met K. naar de, op Google Maps gevonden, nabijgelegen Apple Store. De mobiel van K. kan niet opladen, stekkertje past niet goed meer.

2 haltes met de Karasuma Line naar station Shijō, uitgang 15 noordzijde nemen en dan staan we voor de winkel.

De uitvoering van het plan loopt tot de uitgang van Shijō prima, we verlaten het grote ondergrondse echter bij uitgang 17 en belanden dan direct midden in een groot warenhuis. Omdat we niet precies weten op welke etage we zijn nemen we een aantal malen de roltrap, zoeken naar borden exit (die zijn er niet) en, meer door geluk dan wijsheid vinden we een ontsnapping aan de noordzijde van het gebouw. Ademhalen. Rechts en rechts en dan vinden we de Apple store!

We worden vlot en efficiënt geholpen. Een draadloze oplader kan niet, K. heeft nog het iPhone type 4 (uitgave 1976..) dus herstel is nodig. We worden naar de 2e etage geloodst met de opmerking dat het wel even kan duren, want je moet eerst worden aangemeld en ingeschreven. Op de repair afdeling worden we ontvangen door een vriendelijke, goed Engels sprekende jongeman (where are you from. Ah Holland: I’v e been to Amsterdam and Rotterdam and Haarlem in 2018, great country, lots of fun, smoked a lot of weed and welcome to Kyoto!)  Hij regelt het papierwerk in 3 minuten en stuurt ondertussen een 2e medewerker (type nerd, met bril en loep en kwastjes) die direct de oorzaak weet en binnen 5 minuten een perfect oplaadbare iPhone terug levert. We zijn nog geen 10 minuten binnen geweest, no charge, goodbye!! Vlot met de metro terug en K. en ik treffen P. en T. bij de koffie in de lounge. Capu voor allen!

Vandaag staat in het teken van (top) sport: we hebben een paar maanden geleden in de voorbereidingen al “een dag Sport” opgenomen en de zoektocht op internet (honkbal, Sumo worstelen ,voetbal, etc) leverde een mogelijkheid op voor topvolleybal (de competitie is net begonnen) op de juiste datum ook nog bij ons in de buurt! We zijn straks toeschouwers van een wedstrijd in de Japanse V.League 1, absoluut topniveau: thuisploeg Osaka Bluteon vandaag speelt tegen de Hiroshima Thunders!

K. en T. hebben m.b.v. een Nederlandse kennis vervoer geregeld (taxi om 11.30 uur, openbaar vervoer had gekund, maar is 5 keer overstappen en ingewikkeld en we zijn lui..) naar de Panasonic Arena (ongeveer halverwege Kyoto en Osaka), een volleybal paradijs.

Het vervoer is een inderdaad een fraaie taxi, deze staat (naar later blijkt) al geruime tijd voor het hotel te wachten en als we het hotel uitlopen komt de chauffeur direct de auto uitgestapt met een groot bord K. ! Goede afspraak werkt.

De rit is 1 uur en 5 minuten en er is onderweg, behalve veel verkeer en beton, niet veel te zien. We worden keurig bij de ingang van het stadion afgezet en danken de chauffeur, die uiteraard buigt..

Even oriënteren en navragen waar naartoe en welke ingang. We hebben weliswaar geprinte toegangskaartjes (gewoon op het internet via een soort regelbureau aangevraagd, gekocht én ontvangen), maar die zijn volledig in het Japans op een paar getallen na: 3F en H en 5 en 7,8,9,10….

Het navragen is niet gecompliceerd, de beantwoording wat lastiger: we zijn de enige Europeanen en alle mensen die we aanspreken zijn enthousiast maar spreken geen Engels. Er wordt bij de info balie meteen een mevrouw gehaald waarvan men aanneemt of weet dat ze wél Engels spreekt, maar meer dan goodmorning en OK lukt niet. We bedanken haar hartelijk en gaan zelf verder op onderzoek.

3F blijkt de ingang, duidelijk aangegeven. Dat is makkelijk. We hebben nog tijd, de tribunes zijn om 13.00 uur open dus we hebben nog een half uur. Op een grasveldje verorberen en genieten we in de zon van de meegebrachte broodjes en sap. Goede planning!!

Om 13.00 uur naar binnen, H blijkt het vak, 5 rij 5 en we hebben fraaie zitplaatsen met goed zicht op het veld.

Voor het inslaan van de beide teams is er veel spektakel met dansmariekes. We kijken er wat besmuikt naar, het Japanse enthousiasme voor kleine en jonge springende en dansende meisjes in korte rokjes, wordt door ons niet gedeeld.

Vanaf 14.00 uur genieten we van de wedstrijd. Voormalig top volleyballer K. geeft af en toe de technische details aan ons door en we zijn heel erg enthousiast. Ook meteen fans van Bluteon, want dat past goed bij het aanwezige publiek. Veel klappen en aanmoedigen en lampjes en klappers en bij een goed uitgevoerd blok zweefgebaren. Die genieten ook.

Veel foto’s en voor de sportfanaten deze link voor een You Tube samenvatting van de wedstrijd!!:

https://www.youtube.com/watch?v=nUhnGf71W-8

Na het einde van de wedstrijd (3-0 voor Bluteon) koopt K. een shirt en wandelen we naar de gereedstaand bussen die naar het Hirakata koen station rijden. Veel volleybalreizigers gaan daar richting Osaka, voor ons met Kyoto als bestemming is het iets rustiger. We laten 1 trein gaan en nemen de local express naar Tambabashi station. Lege trein, 10 haltes. Dan overstappen/lopen naar station Kintetsu Tambabashi. Daar de Kintetsu-Kyoto line 1 halte en overstappen op Takeda station op de Karasuma line naar hotel 17.30 uur. Achteraf een vlotte reis (dat hadden we vanochtend ook wel kunnen doen..)

We blijven in de directe omgeving van ons hotel:

Geld pinnen bij Family markt (buren van hotel) en in restaurant met de veel belovende naam Sukiya Karasuma Marutamachi Restaurant (ook vlak naast het hotel) gegeten: dat blijkt vieze kip met niks, dus daar vertrekken we snel: effe de kruising over naar McDonalds voor frietjes, cola, burgers, milkshake en terriyaki burger. Fout en onJapans maar nu wel lekker..

Veel kletsen over de geweldige volleybal wedstrijd en nagenieten. We zijn rond 18,45 uur wel uitgegeten bij die Mac.. en kopen in de 7-Eleven supermarkt een fles wijn (Nieuw-Zeelandse Sauvignon) die we op de hotelkamer soldaat maken.

Wat een geweldige sportdag!

Volleybal fan Dirk