Na het voortreffelijk ontbijt van zelfgemaakte muesli met frisse yoghurt, scrambled eggs, toast en bacon gaan we direct op weg naar Christchurch. Vandaag hebben we een bezoek aan deze stad, in 2010 en 2011 getroffen door zware aardbevingen, gepland. Monument, kathedraal, Botanic Garden, misschien museum en wandelen staan op het programma.
Ons vervoermiddel is de reeds genoemde Ford Ecosport. In alarm-oker kleur geleverd (de verhuurder noemt het orange), met een reddingsboei aan de achterzijde. Nieuw, van binnen fraai met standaard FM radio en weinig extra’s. Dat Ecosport moet toch meer gezien worden als eco. Van het sport gedeelte is niet veel te merken. Volgens mij niet meer dan 3 cilinders die nog geknepen zijn ook: als je gas geeft komt er eerst herrie, dan verbazing en tenslotte gaat de oranje bolide gestaag vooruit..
Christchurch is ruim een uur rijden, we kunnen goed parkeren nabij het centrum. Direct valt op dat de stad zwaar getroffen is bij de aardbevingen en je ziet veel lege plekken, heel veel bouwconstructies en bouwvakkers. Veel parkeerplaatsen op plaatsen waar gebouwen hebben gestaan. Steeds meer nieuwbouw. Restauratie.
De kathedraal en omgeving, die P. van haar bezoek in Christchurch in 1993 nog goed kan herinneren, zien er aangeslagen en verwoest uit.
We lopen langs het monument ter nagedachtenis van de mensen die in 2010 zijn overleden: 185 Empty Chairs. Een stoel van ieder slachtoffer, wit geverfd en opgesteld.
We vervolgen onze wandeling naar de Botanic Gardens. Park opgericht in eerste helft 19e eeuw, de eerste eik die er gepland is staat er sinds 1839. De toen zeer Engels georiënteerde elite wilde graag bomen van het Noordelijk halfrond, niet bestaand hier in Nieuw Zeeland, in een park planten. Het klimaat bleek erg goed voor de noordelijke bomen en er staan nu zeer fraaie en grote exemplaren in het mooie park.
Uiteraard geïnspireerd door onze vrienden die in de USA op vakantie zijn geweest in de wilde woestenij en daar o.a. troost hebben gevonden in het praten en knuffelen met bomen, kon ik het niet laten om te kijken/voelen of er contact mogelijk was: Irene Brigade Nieuw Zeeland aan het werk!
We lunchen in het gedeelte van het centrum dat Re-start heet. De verwoeste winkels en panden zijn hier voor een deel vervangen door containers waarin winkels, eettentjes en meer worden gehuisvest. Er zijn veel foodtrucks, we eten quesadilla’s met kip.
Als laatste bezoeken we het Canterbury Museum. Geschiedenis van Christchurch, eerste settlers en de oorspronkelijke bewoners. Overzichtelijk en met veel fraaie foto’s. Een aparte ruimte voor de tentoonstelling 75 jaar Air New Zealand. Ik vind de TEAL Flying Boat uit de jaren 20-30 echt heel apart. Een mockup geeft een luxe aan die zeker vergelijkbaar is met Cathay Pacific van 2016. Navigatie kan natuurlijk niet uitblijven in dit blog: een fraaie poster van vliegeniers uitrusting met sextant!
We zijn om 1630 terug in onze lodge en alhoewel we pretenderen de jetlag volledig te boven te zijn vallen we als een blok in slaap. Gelukkig op tijd wakker voor het diner. Twee van de Nederlandse gasten zijn vervangen door een mevrouw uit Thailand. Leuke conversaties.
Het diner is uitmuntend. Een viergangen diner met gepocheerde rode ui met heerlijke vulling en bietjes, daarna venkel, zalm en selderij, in salade vorm, heel aangenaam. Vervolgens een heerlijke tournedos, met paddenstoel en zachte jus. En een toetje. En wijn. Die Robert is werkelijk een voortreffelijke kok. We gaan voldaan en tevreden over deze 1e Nieuw Zeeland dag slapen,
