Ninghai 24 nov 2012, Oefeningen 1

door DJB
•
24 nov, 2012
•

We gaan Emergency Drill houden, was de mededeling gister bij het avondeten (witte rijst met varkensvlees (en saus), bloemkool (in kleine stukjes, goed gaar gekookt, met kerrie-iets) en een heerlijke soep met bamboescheuten, met frisse citroen en pittige chili-smaak, meloen toe) van de 1estuurman. Nu ben ik als “oude rot” zeker bekend met het fenomeen Sloepenrol. Het alarmsignaal gaat, iedereen gaat naar de hem (nog geen vrouwen) toegewezen reddingsboot, daar wordt een beetje gevraagd wat een ieder voor extra taak heeft (journaal meenemen, vanglijn losmaken, motor starten, boot vieren, etc) en dan vraagt de stuurman: “Is iedereen d’r ” (over deze vraag , die ook veel in vakantiebusreizen met bejaarden wordt gehoord, ga ik nog eens een hele aparte verhandeling houden..) en dan is alles in orde. Terug naar de dagelijkse bezigheden. (Ik heb ook meegemaakt dat er nooit werd geoefend, daar had je vlotten aan boord en die gaan vanzelf drijven…)

Ik had al eens met de derde stuurman gesproken over alle veiligheidsperikelen, dus was een beetje op de hoogte en bovendien is er op mijn deur (en in mijn hut) een plakkaat geplakt met instructies!

Om 10.15 stapt de steward (Messman!) mijn hut binnen. Hij draagt een overall, helm en reddingsvest. Geeft meteen aan dat zijn taak is: “take care of passenger” en of ik maar even overall, helm werkschoenen wil aandoen. Hij pakt een reddingsvest uit mijn slaaphut en laat zien hoe riem, licht en fluit werken (kan menig stewardess wat van leren..) Op dat moment (timing) gaat het Alarmsignaal: de alarmbellen schellen 7 keer kort en 1 keer lang. Vele keren achter elkaar. We lopen direct trap af naar het Muster Station (dat Muster kan ik nog niet helemaal plaatsen, ik denk Verzamelplaats) aan de bakboordzijde op het 1e dek. Alhoewel ik niet het gevoel heb dat we traag hebben gelopen staat de gehele bemanning al aangetreden, op de hoofdmachinist na, die kort na ons hijgend aankomt (tanktop naar 1e deck is 4 etages)

De 1e stuurman telt als eerste alle koppen en een ieder roept duidelijk zijn nummer. Ik ben de nummer 24! Dan vraagt hij alle bemanningsleden naar hun extra taak, die helder wordt weergegeven, half Birmees en half Engels. Messman voegt daar nog, naar mij kijkend en wijzend, een trotse blik aan toe: dat “take care of passenger” is nu al geslaagd! Instemmend geknik. Instructie van de brug (kapitein) volgt: practise drill evacuate ship. Er volgt een snelle verplaatsing van Muster Station naar het 4e dek, bij de Reddingsboot.

Messman volgt mij. Iedereen gaat keurig op de geel geverfde cijfers staan (ik wordt bij de S neergezet en niet op 24) en de 1e stuurman zegt in het Birmees: “take action” (denk ik).

1 A/B gaat naar de brug om papieren te halen, de koks halen flessen water en dekens, de bootsman maakt met 2 O/S de deur van de reddingsboot open en zet de veiligheden op scherp. De 1e stuurman neemt plaats op de pilot positie van de reddingsboot en wenkt dan dat ik in moet stappen. Messman achter mij aan en dan volgt in een keurige rij de gehele bemanning. Omdat ik de 1e ben moet ik helemaal naar voren in de reddingsboot. Messman zit links voor mij.

Je zit overigens niet echt comfortabel, sterker nog je zit klote!: je “ligt” meer in een soort hele slechte, zeer krappe, plastic, tandartsstoel. En insnoeren met wel 3 veiligheidsgordels (voor mij altijd te klein), want zo’n valpatentboot maakt een immense klap wanneer ze de zee in wordt gelanceerd. En dan. Dan: voor het eerst in mijn leven krijg ik last van iets van claustrofobie… Zweet, gevoel geen adem, heet, hier wil ik snel uit lijken mij tenminste duidelijke tekens van zeer onprettig. Ik moet er ook wel om lachen, hou ook vol, maak zelfs een foto, maar ben heel blij dat, kort nadat iedereen zich heeft ingesnoerd, er einde oefening klinkt (denk ik). Snel weer buiten, d’r uit. Frisse lucht!!

Hierna gaat de bemanning nog een keer aan boord van de reddingsboot (of het niet snel genoeg is gegaan weet ik niet), en mag ik buiten blijven.

Dat kan betekenen dat of het overduidelijk was dat ik het erg onplezierig vond, of dat ze niet echt geïnteresseerd zijn in het evacueren van passagiers… Of beide..

Ik maak foto’s en ga na afloop naar de brug om te vertellen dat het allemaal goed en snel ging en erg meeviel (held..). Goed werk!

De kapitein verteld dat we nu verder gaan met de volgende drills. Ik dacht dat het al lang einde oefening was..

Wordt vervolgd!!

Niet voor reddingboot geschikte Dirk