Ninghai 31 okt - 1 nov 2012, Torres Strait

De passage van Torres Strait, tussen de noordkust van Australië en het zuiden van Papoea Nieuw Guinea is een navigatie uitdaging. Omdat er in het verleden wat vergissingen zijn gemaakt en de schepen van tegenwoordig niet meer alleen specerijen en bloemen vervoeren, is er verplichting om een loods te nemen voor de passage. Loodsplicht. Passage neemt met de Ninghai ongeveer 9 uur in beslag (wel van die Halve kracht af, we varen met 100 rpm, dat is ongeveer 16 knopen). De ETA voor het loodsenstation (nabij Booby Island: 10◦ 36’ S - 141◦55’ E) is rond 20.30 LT (we varen momenteel met GMT +10). De kapitein haalt de vaart uit het schip om de loodsboot gelegenheid te geven langszij te komen. Om 20.36 is de loods aan boord. Een Australiër op leeftijd (korte broek, buikje, type routinier duidelijk aan FLNA toe), die, eenmaal op de brug aangekomen, ruim een kwartier naar lucht moet happen (de bekende 9 etages) om daarna (halve bril) zijn laptop te installeren en met een fors Aussie accent de eerste koersen door te geven. Daarna wat papierwerk, enkele gegevens van de Ninghai in zijn systeem pluggen en dan aan het echte loodsen: Op een van de riante stoelen plaatsnemen, koffie slurpen (direct aangevoerd door de dienstdoende 3e stuurman) en gewichtig naar buiten kijken, kwart oog op de radar, kwart oog op de laptop. Formeel blijft de kapitein verantwoordelijk voor de navigatie en heeft de loods een adviserende rol, maar in de praktijk geeft de loods aanwijzingen die direct worden opgevolgd. Op de brug zijn aanwezig, naast de loods, de stuurman van de wacht, de kapitein en een roerganger. Instructies voor de snelheid zijn in Torres Strait uitermate eenvoudig. Volle kracht. Nu is na het verhaal Halve Kracht wel duidelijk dat dit niet zo simpel ligt, maar het compromis is 100 rpm, dat levert een snelheid van 16 knopen. Verder veel koersopdrachten. De loods geeft de gewenste koersen op die direct door de roerganger worden herhaald. ”Zero-five-zero”  zegt de loods vol Australische slang. “Zelo-faif-zelo” spreekt de roerganger direct duidelijk na, om daarna, als de opgedragen koers bereikt is, deze nogmaals te herhalen. De loods geeft dan weer antwoord met een “very well”. (Moet natuurlijk “Roger” zijn, maar zo gek is het gelukkig niet..) De kapitein controleert en de stuurman noteert regelmatig de positie in de kaart en overlegt met de kapitein over boeien en betonning en welke vuurtorens waar. Via de Gannet Passage en het Prince of Wales Channel (die Engelsen hebben echt weinig fantasie..), noord van East Strait Island door het Great North Channel.