Ninghai 7 dec 2012, Vaarritme

De reis van Lae (Papua Nieuw Guinea) naar Davao (Filippijnen) duurt bij een economische snelheid van 13,7 knots, iets meer dan vijf dagen (er zijn wel tabellen van kantoor die tot de minuut nauwkeurig aangeven, bij verschillende snelheden, hoe lang de reis tussen de verschillende havens die de Ninghai aandoet, duurt, maar daar zit geen weer in..). De bemanning komt in het, wat ik maar noem, “vaarritme”, dat is echt anders dan het ritme en de werkzaamheden in haven en bij aankomst en vertrek. De stuurlui lopen hun wacht (de 1e stuurman de 4-8, de 2e de 12-4 en de derde stuurman de 8-12) en zijn daarbuiten bezig met het onderhoud van het schip (er wordt nu veel geverfd, er is alweer een nieuwe inspectie in Davao, alles moet er top uitzien), ladingpapieren (Lae agent heeft al een vierde wijziging/correctie doorgegeven..), al het veiligheid materiaal op orde houden, zeekaarten up-to-date brengen,  routes plannen en meer. De machinisten (met stille wachten) zijn altijd al druk met “repareren” en onderhoud van de technische installaties. Zelfs een deel van het machinekamerpersoneel is aan het verven gezet voor de audit/inspectie..  Bootsman en matrozen zijn, naast hun wacht lopen, alle dagen van 0600 tot 1700 aan dek en in en rond de accommodatie druk bezig. De reserve gangway is net in de aluminium paint gezet. De elektricien is druk bezig met de gyrokompas-repeater die afwijkt, lampen vervangen (hier nog gewoon TL die vaak vervangen moet worden) en het oplossen van de net ontdekte fout in de telegraaf die bij dead-slow voor teveel toeren van de machine zorgt: moet iets van software zijn (de man heeft als functie elec., maar is ook een halve computer-whizzkid). De civiele brigade (chief cook , 2nd cook en Messman) kookt en sopt en verzorgt en wast.

Eigenlijk werkt iedereen aan boord zo’n 11 tot 12 uur per dag. De kapitein maakt wat minder uren (lekker aan het klagen over de vele vreemde berichten, stomme vragen, instructies en onmogelijke wensen van kantoor (herkenbaar) die dagelijks per mail doorkomen) en ik, The Passenger, heb al mijn tijd beschikbaar om, naast uiteraard foto’s maken, weblog stukjes schrijven, gitaar spelen (langzaam iets verbetering..) en brugvleugelen(!) , dit vaarritme fenomeen te observeren en te ervaren.

Ik zie alle bezigheden, doe soms met wat simpele zaken mee (nee geen verven) en spreek de bemanning zeker bij pikheet en bij de maaltijden. Soms in gebrekkig Engels, soms in goed Engels, soms in internationale gebarentaal, niet in het Birmees (mijn woordenschat is beperkt: goedemorgen, dankuwel, ja, nee, lekker en kut). Zo doe ik op mijn manier zeker mee aan het dagelijkse ritme, maar ben natuurlijk een toeschouwer van het vaarritme. Zeker bij de avondmaaltijd waar de afgelopen dag wordt doorgenomen (en meer) worden de finesses van het vaarritme besproken.

Overigens: Dat maaltijden en eten blijft een heerlijke bezigheid! (ik heb het recept van Moke Hin Gar ( Birmese vissoep voor ontbijt en brunch) van de chef kok gekregen, maar vertel pas meer als ik een keer heb meegekookt (gekeken) over de details..).

Laatste voltreffer is voor de wijnliefhebbers:  Na door de kapitein bij het avondeten een keer op wijn te zijn getrakteerd heb ik aan Messman gevraagd of ik ook wat wijn kon kopen. Natuurlijk: een pak met 3 liter Australische wijn in een plastic zak, maar wél met een kraantje!

Andere soorten zijn er niet. Hier aan boord verder geen wijnkenner taferelen. Ik bedoel dat de rode wijn niet eerst goed bekeken wordt (hier hangt niks aan het glas) en dan met extra lucht wordt geproefd om vervolgens te worden uitgespuugd. Geen kreten als aardse tonen of framboos-cassis achtergrond of je proeft dat deze druif op een koudere helling staat… Fris zuurtje. Gewoon een fors glas tot de rand gevuld met wijn. Wordt toch gezien als iets gezonds en “smaakt lekker”. Toppunt was voor mij het tweede glas wijn van de kapitein. Dit glas werd, na voor de helft te zijn leeggedronken, aangevuld met … grapefruitsap! Die hele zure. “Very healthy”, kreeg ik te horen. Ik dacht eerst aan de met zelfmoordgedachten gevulde, volledig verdoofde, Franse wijnpuristen en aan Sommeliers die met meer dan gekromde tenen, een betraand gezicht en de opspelende maag onderdrukkend,  naar deze mishandeling zouden kijken, voordat ik mijn glas ook aanvulde met grapefruit juice.

Inderdaad : very healthy!

Ritme Dirk.